Łysienie androgenowe to jedna z częstszych przyczyn utraty włosów u osób dorosłych. Utrata włosów na tym podłożu związana jest ze zbyt wysokim stężeniem androgenów, czyli męskich hormonów płciowych. Androgeny, a szczególnie najsilniejszy z nich, czyli DHT, oddziałują na mieszki włosowe. U niektórych osób pod wpływem tego hormonu dochodzi do zaburzeń w cyklu wzrostu włosów. Czasami nowe włosy rosną wolniej lub stają się cieńsze oraz rzadsze. Rozróżnia się dwa rodzaje łysienia androgenowego – łysienie męskie oraz kobiece.
W przypadku mężczyzn, za główne przyczyny łysienia androgenowego uznaje się skłonności genetyczne (nadmierna wrażliwość mieszków włosowych na androgeny), a także przyczyny wywołane czynnikami zewnętrznymi, do których zalicza się między innymi palenie papierosów, niezdrowy tryb życia, stres oraz przyjmowanie suplementów diety wpływających na zwiększenie masy mięśniowej, które mają niekorzystny wpływ na gospodarkę hormonalną.
Mimo tego, że androgeny to hormony męskie, występują one również u kobiet, jednak u kobiet zdrowych są one bilansowane przez hormony kobiece, czyli estrogeny i progestageny. Zaburzenia poziomu androgenów u kobiet mogą być spowodowane między innymi przez zespół policystycznych jajników, nowotwory jajników, nowotwory nadnerczy oraz nadczynność kory nadnerczy.
Poza tym, do zwiększenia poziomu androgenów może dochodzić w okresie ciąży lub menopauzy albo na skutek zażywania niektórych leków. Czasami nadmiar androgenów w organizmie kobiety jest wywoływany przez środki antykoncepcyjne, które zawierają składniki o aktywności androgenowej.
Inną przyczyną łysienia androgenowego u kobiet jest nadmierna wrażliwość mieszków włosowych na androgeny, która jest skłonnością dziedziczną. Jeżeli dochodzi do wystąpienia zaburzeń ilości poszczególnych hormonów i w organizmie kobiety występuje zbyt dużo androgenów może się to objawiać nie tylko utratą włosów, ale również pojawieniem się zmian trądzikowych albo zaburzeń cyklu miesiączkowego.
W przypadku mężczyzn łysienie androgenowe może dotykać panów w wieku zaledwie około 20 lat, jednak najczęściej objawy nasilają się wraz z wiekiem. U mężczyzn w pierwszym etapie wypadają włosy w okolicy czoła oraz skroni, przez co linia włosów stopniowo się cofa. Ostatecznie włosy w centralnej części głowy stają się coraz cieńsze i słabsze, a w końcu zanikają. Co istotne, łysienie androgenowe nie dotyczy zazwyczaj włosów z okolic potylicy.
W przypadku kobiet, łysienie androgenowe dotyka najczęściej te, które ukończyły 30 lat. Początkowo utrata włosów dotyczy przede wszystkim środkowej części głowy, przy czym włosy na linii czoła nie wypadają. Następnym etapem jest coraz bardziej postępujące przerzedzenie włosów, a z czasem owłosienie na całej głowie jest zdecydowanie rzadsze i cieńsze. W zaawansowanych przypadkach choroby dochodzi do odkrycia skóry głowy.
Zarówno w przypadku mężczyzn, jak i kobiet, aby leczenie łysienia androgenowego było w pełni skuteczne, konieczne jest poznanie przyczyny choroby i próba jej wyeliminowania.
U kobiet możliwe są różne rodzaje leczenia łysienia androgenowego. Jedną z metod jest aplikowanie na skórę głowy preparatów pobudzających porost włosów, które zawierają w swoim składzie na przykład minoksidil. Czasami pacjentkom zaleca się stosowanie doustne środków zawierających różne rodzaje pochodnych estrogenów albo takich, które działają antyandrogenowo. Możliwe jest również przeprowadzenie terapii zabiegowej, czyli przeszczepu włosów.
W przypadku mężczyzn również możliwych jest kilka metod leczenia. Pierwszą z metod jest leczenie ogólnoustrojowe, podczas którego pacjentowi podawane są środki blokujące powstawanie hormonu uszkadzającego mieszki włosowe, czyli DHT. Jest to leczenie długoterminowe, a pierwszych efektów można się spodziewać po około pół roku od rozpoczęcia terapii. Co istotne, leki tego typu hamują wypadanie włosów, ale nie powodują porostu włosów.
Kolejne metody, tak samo jak w przypadku kobiet, to stosowanie minoksidilu, który stymuluje wzrost włosów, a także leczenie chirurgiczne, czyli przeszczep włosów.