[go: up one dir, main page]

Aller au contenu

ridjeton

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di r(i)-
avou ene sipotchåve voyale avou ene divanceye voyale sipotcheye cogne
ridjeton erdjeton rdjeton

Etimolodjeye

[candjî]

Calcaedje do francès « rejeton » (minme sinse).

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
ridjeton ridjetons

ridjeton omrin

  1. (botanike) djonne djeton.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
  2. (belès-letes), (pa rfrancijhaedje), fi, feye, efant.
    • Et tot montant so ene viye passete,
      A costé d' ses troes beas. rdjetons,
      Ele plake avou ene gote di raetchon,
      Li nûle do ptit valet dzeu s' poite. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Li novel an", p.19 (fråze rifondowe).
    • Ces waides et ces praireyes k’ on a tant ctapé et distrût nawaire, on î dvreut loukî come li poupåd d’ nos ouys, afîsse ki nos rdjetons polénxhe profiter di leu beaté. Léon Demarche (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]
fi, feye, efant

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

[candjî]
ridjeton
fi, feye, efant