djeton

Bodje « djete » avou l’ cawete « -on ».

• AFE :
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒɛ.ˈtɔ̃/ (minme prononçaedje pattavå)
• Ricepeures : dje·ton

djeton omrin

1. (botanike) coxhe ki djete tchaeke anêye a èn åbe.
   • La k' di m' mame dj' esteu co l' cint-meyes,
     C' est dlé vos ki l' djeton di m' veye
     Si drovia tot vs loucant passer
     — Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 101 (fråze rifondowe).
2. pitite coxhe ki rcrexhe a l' axhele d' ene ôte, et k' i fåt côper (toubak, vegne); on dit « djetoner ».
3. (mot d’ zolodjeye) oû edjermoné ki s' agritche al matrice des biesses ås tetes.
4. (belès-letes) fi, feye, efant.
   • Sins piède corèdje, li neûr mouton
     Racovia l' leûp d' ine pê d' mouton,
     A l' infåme dina des djètons,
     Al djaloz’rèye dès-éles d' airtchîtche. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Les deus sèmeus", p.24-25.

• 
• 
  djetons d' toubak
• 
  djetons d' vegne

ridjeton