bora

bora f (pl: bore)

1. El tòch in mèẑ de 'l àlber, uxà par far el legn.

bó | ra

IPA: /'bora/

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Insepà; tandùo

taja.

àlber, tason (mucio de bore), borèl.

bòra

• Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 91
• Gaetano Lionello Patuzzi, Giorgio Bolognini, Adolfo Bolognini, [Piccolo dizionario del dialetto moderno della città di Verona] pàgina 22
• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 49