etimoƚoxìa

etimoƚoxìa f (pl: etimoƚoxìe)

1. na descrision de la orìxene e de'l svilupo stòrico de na paròla, a vòlte co i canbiamènti de'l so significà

e | ti | mo | ƚo | xì | a

manca ła pronuncia; se te vùi, zónteła ti

De'l latin etymologia, de'l grèco antico ἐτυμολογία (etumologìa), de ἔτυμον (étumon, sènso reale) + -λογία (-logìa, studio de) (de λόγος (lógos)).

• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.