asento

asento m (pl: asenti)

1. rimarcamento de ƚa siƚaba de na paròƚa tirando su ƚa só intensità o'l tòno
2. segno gràfico scrito de sora de na vocaƚe par indicar l'asento o na pronuncia difarente

asento

1. prima persona singoƚare indicativo prexente de asentar

a | sén | to

IPA: /aˈseŋto/

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

• nòme
  • asentar

• no'l ga dito n'asento: no'l ga dito gnanca na paròƚa, no'l ga dito gnente

• Giuseppe Boerio, [Dizionario del dialetto veneziano] pàgina 22