vèrta

vèrta

vèrta	singoƚare	pluraƚe
maschiƚe	vèrt	vèrti
feminiƚe	vèrta	vèrte

1. feminiƚe de vèrt / vèrto

vèrta f (pl: vèrte)

1. ƚa stajon de'l ano, conprexa infrà el 21 de marso e 'l 21 de xugno (a nord de'l ecuator), presedùa da'l invèrno e seguìa da l'istà;
2. en pòsto onde che la vegetaẑion la se vèrẑ te'n prà o te na frata.

vèr | ta

IPA: [ˈvɛr.ta]

• manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

Insepà; tandùo

• (2) frata

• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.