òcio

òcio m (pl: òci)

1. (natomia, vec) part de 'l còrp che i animai i dòpera par vèder

   ò en gran mal a 'l òcio ẑanch

òcio

1. interiesion doperađa par méter in guardia

òcio, cuà se sbrisa!

ò | cio

IPA: [ˈɔ.t͡ʃo]

De 'l latin oculus (parnoncià "oclus")

Insepà; tandùo

(interiesion) atènti

• véđer

• Aer i òci pì grandi de la panẑa = co se é masa ingordi, co se exàgera
• Laorar fin che'n òcio el vet cuel'altro = co se laora fin a desfarse, a no aer pì fòrẑe

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 171-172