ov-qat

1. Rizkdanish, yeyish-ichish uchun tayyor narsa; yemish, taom, yemak. ◆ Tamli ovqat. Issiq ovqat. Yengil ovqat. Parhez ovqat. Xushxoʻr ovqat. Kechki ovqat. Tushki ovqat. Bolaga ovqat yedirmoq. yash Mulla Norqoʻzi ovqatini yeb, choyga umidvor boʻlib oʻtirganida, koʻcha eshigidan yoshgina bir xotim kirib keldi. A. Qahhor, „Mayiz yemagan xotin“ . ◆ Ahmad brigadir ovqatga non toʻgʻrab, ishtaha bilan ovqatlandi. S. Nurov, „Maysa-larni ayoz urmaydi“ .
   1. Ovqat qilmoq 1) taom tayyorlamoq, pi-shirmoq. ◆ Tezroq uyga borib, cholning ogʻziga yoqadigan ovqat qilib berishga shoshilardi. S. Ahmad, „Yulduz“ . 2) taom yemoq, ovqatlanmoq. ◆ Biz.. ularni yonimizga, birga ovqat qilishga chaqirdik. A. Rahmat, „Soqov bola“ .
2. Ovqatlanish. ◆ Sidiqjon ovqatdan keyin qoʻliga gazeta olgan edi, bir maqolani yarim-latmasdan koʻzi suzildi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
   1. Ovqat ustida Ovqat yeyilayotgan vaqtda, dasturxon ustida. ◆ Ovqat ustida hech kim or-tiqcha soʻzlamadi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
3. Uy hayvonlarining yem-xashagi; oziq; ozuqa. ◆ Mollarga ovqat solmoq.
4. Yeyish, ichish, tirikchilik uchun darkor narsalar; oziq. ◆ Fuod afandi bizga mehribon-chilik qilib, ovqatimizga qarashib turdi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ .

ov-qat

II \a. oljjl - vaqt (ciij) s. koʻpl.

Vaqt(lar), davrlar, mavsumlar; tirikchilik, kun oʻtkazish.

Ovqat(ini) oʻtkazmoq Tirikchilik qil-moq, kun kechirmoq. ◆ Katta oʻgʻli har kimlarga suv tashib berib, ovqatini oʻtkazib yurardi. Oydin, „Hazil emish“ .

Taom, Luqma, Rizq

ОВҚАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.