ов-қат

1. Ризкданиш, ейиш-ичиш учун тайёр нарса; емиш, таом, емак. ◆ Тамли овқат. Иссиқ овқат. Енгил овқат. Парҳез овқат. Хушхўр овқат. Кечки овқат. Тушки овқат. Болага овқат едирмоқ. яш Мулла Норқўзи овқатини еб, чойга умидвор бўлиб ўтирганида, кўча эшигидан ёшгина бир хотим кириб келди. А. Қаҳҳор, „Майиз емаган хотин“ . ◆ Аҳмад бригадир овқатга нон тўғраб, иштаҳа билан овқатланди. С. Нуров, „Майса-ларни аёз урмайди“ .
   1. Овқат қилмоқ 1) таом тайёрламоқ, пи-ширмоқ. ◆ Тезроқ уйга бориб, чолнинг оғзига ёқадиган овқат қилиб беришга шошиларди. С. Аҳмад, „Юлдуз“ . 2) таом емоқ, овқатланмоқ. ◆ Биз.. уларни ёнимизга, бирга овқат қилишга чақирдик. А. Раҳмат, „Соқов бола“ .
2. Овқатланиш. ◆ Сидиқжон овқатдан кейин қўлига газета олган эди, бир мақолани ярим-латмасдан кўзи сузилди. А. Қаҳҳор, „Қўшчинор чироқлари“ .
   1. Овқат устида Овқат ейилаётган вақтда, дастурхон устида. ◆ Овқат устида ҳеч ким ор-тиқча сўзламади. Ойбек, „Танланган асарлар“ .
3. Уй ҳайвонларининг ем-хашаги; озиқ; озуқа. ◆ Молларга овқат солмоқ.
4. Ейиш, ичиш, тирикчилик учун даркор нарсалар; озиқ. ◆ Фуод афанди бизга меҳрибон-чилик қилиб, овқатимизга қарашиб турди. М. Исмоилий, „Фарғона тонг отгунча“ .

ов-қат

ИИ \а. олжжл - вақт (cииж) с. кўпл.

Вақт(лар), даврлар, мавсумлар; тирикчилик, кун ўтказиш.

Овқат(ини) ўтказмоқ Тирикчилик қил-моқ, кун кечирмоқ. ◆ Катта ўғли ҳар кимларга сув ташиб бериб, овқатини ўтказиб юрарди. Ойдин, „Ҳазил эмиш“ .

Таом, Луқма, Ризқ

ОВҚАТ. Ўзбек тилининг изоҳли луғати (2022) маълумотларидан фойдаланилган; қ.Адабиётлар рўйхати.