Clementia

Roma mitolojisinde Clementia af, hoşgörü, merhamet, affetme, kefaret, günah çıkarma, beraat ve kurtuluş tanrıçasıydı.^[1]

Özellikle Sezar'ın M.Ö. 49'dan itibaren Pompey ile iç savaşını zamanında, tahammülüyle ünlü Julius Caesar'ın ünlü bir erdemi olarak tanımlandı. MÖ 44'te, muhtemelen Sezar'ın bu erdeme sahip olduğunu göstermeye istekli olması nedeniyle, Roma Senatosu tarafından bir tapınak ona adandı.

Arkadaşı Atticus'a yazdığı bir mektupta Cicero, Sezar'ın clementia'sını tartışıyor: " Korktuklarını söyleyeceksiniz. Öyle olduklarını söylemeye cüret ediyorum, ama Sezar'dan çok Pompey'den korktuklarına bağlı kalacağım. Onun sanatsal merhametinden memnunlar ve diğerinin gazabından korkuyorlar. " Yine Pro rege'de Deiotaro'da (Kral Deiotarus için) Cicero, Sezar'ın clementia erdemini tartışıyor.

Clementia'nın kültüne dair çok fazla bilgi yok; Görünüşe göre o sadece belirli bir erdemin soyutlamasıydı, Sezar ve Roma devleti ile birlikte saygı duyulan bir erdemi. Clementia bir lider içinde iyi bir özellik olarak görülüyordu, aynı zamanda Latince "insanlık" veya "hoşgörü" anlamına geliyordu. Bu, vahşet ve kan dökülen Saevitia'ya karşı bir kelimedir. Atina'da bir tapınağı olan Yunan merhamet ve affetme tanrıçası Eleos'un (Soteria ile karıştırılmaması gerekir) Romalı muadiliydi.

Geleneksel görüntüde, bir dal (muhtemelen bir zeytin ağacı dalı ) ve bir asa tutarken tasvir edilmiştir ve bir sütuna yaslanmış olabilir.