üst

Ayrıca bakınız: ayaküstü, üstçavuş

Osmanlı Türkçesi اوست‎ sözcüğünden devralındı

üst (belirtme hâli üsdü, çoğulu üstler)

1. bir şeyin yukarı, göğe doğru olan yanı, üzeri, fevk, alt karşıtı

   Köyün üst tarafında, saman, taş ve yangın arasında, üstü sazlarla örtülmüş bir kulübenin önünde ateş yanıyor. - H. E. Adıvar

2. bir şeyin görülen yanı, yüzü

   Bu sefer taşın üstünden inip yere oturdu. - M. Ş. Esendal

3. bir şeyin dış yüzü, yüzey
4. giyecek, giysi

   O günden sonra kapıya diktiği bir bekçiye iş çıkışları işçilerin üstlerini arattı. - L. Tekin

5. birine göre yüksek aşamada olan kimse, mafevk

   Sonunda, üstlerinin de onayıyla bir sınav yapmaya karar verdi. - İ. O. Anar

6. (anatomi) vücut, beden
7. artan, geriye kalan bölüm

   Bir liranın üstü olarak uşağın getirdiği yetmiş beş kuruşu masanın üstünden kaldırmaz. - A. Ş. Hisar

üst (karşılaştırma daha üst, üstünlük en üst)

1. birkaç şeyden birbirine göre yukarıda olan

   Kadınların beni böyle göz hapsine almaları yüzünden üst düğmelerimi gevşetemiyordum. - R. N. Güntekin

2. öte, arka

   Ben onu Şehzade Camisi'nin üst yanında, sokak içi, eski ahşap bir evde tanıdım. - Y. Z. Ortaç

3. sınıflamalarda temel olarak alınan bir tipe göre ileri derecede olan

   Üst makam.

   Üst rütbedekiler.

• Türk Dil Kurumuna göre "üst" maddesi

üst

1. üst

üst

1. üst

1. yüz, ruy

Eski Türkçe üst

üst

1. üst

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Şorca alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

1. üst
2. yüzey

üst

1. üst

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.