oy

• IPA^(anahtar): ˈoj
• Heceleme: oy

oy (belirtme hâli oyu, çoğulu oylar)

1. bir toplantıya katılanların, bir sorunla ilgili birkaç seçenekten birini tercih etmesi, rey
2. bu tercihi belirten işaret, söz veya yazı
3. seçimlerde kişinin herhangi bir aday veya partiye ait yaptığı tercih

1. oy birliği

1. oyca, oycu, oycuk, oyken, oyla, oylu, oysa, oysuz

oy

1. oymak (eylem) sözcüğünün dilek-emir kipi basit ikinci tekil şahıs olumlu çekimi

1. oyma

• Türk Dil Kurumuna göre "oy" maddesi

oy

1. uyumak

• Tahsin Mayatepek Raporları

1. endişe
2. oy, rey

Eski Türkçe od

oy

1. oy

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

oy

1. (biyoloji) yumurta

oy

1. ay

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.

oy

1. (zaman) bugün