นกเอี้ยงคำ
| นกเอี้ยงคำ | |
|---|---|
| |
| แผนภูมิแสดงให้เห็นถึงเหนียงของแต่ละชนิดและแผนที่การกระจายพันธุ์ | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Animalia |
| ไฟลัม: | Chordata |
| ชั้น: | Aves |
| อันดับ: | Passeriformes |
| วงศ์: | Sturnidae |
| สกุล: | Gracula Linnaeus, 1758 |
| ชนิดต้นแบบ | |
| Gracula religiosa Linnaeus, 1758[1] | |
| ชนิด | |
|
| |
| ชื่อพ้อง | |
| |
นกเอี้ยงคำ หรือ นกขุนทอง[2] (อังกฤษ: Hill mynas) เป็นสกุลของนกเกาะคอนร้องเพลงสกุลหนึ่ง ใช้ชื่อสกุลว่า Gracula ในวงศ์นกเอี้ยงและนกกิ้งโครง (Sturnidae)
มีรูปร่างคล้ายกับนกในสกุล Acridotheres หรือนกเอี้ยง แต่ลำตัวมีขนาดใหญ่กว่า ขนาดลำตัวโดยเฉลี่ย 20-30 เซนติเมตร ขนเป็นสีดำเป็นเงามัน มีลักษณะเด่น คือ มีเหนียง คือ แผ่นหนังสีเหลืองอมส้มคลุมท้ายทอยและอีกส่วนที่ใต้ตา ซึ่งจะแตกต่างไปกันตามแต่ละชนิด จะงอยปากสีแดงส้มและหน้าแข้งเป็นสีเหลืองสด
เป็นนกที่แพร่กระจายพันธุ์ในป่าดิบหรือบนภูเขาตั้งแต่อนุทวีปอินเดีย จนถึงเอเชียอาคเนย์ทั้งส่วนที่เป็นแผ่นดินใหญ่และหมู่เกาะต่าง ๆ
เป็นนกที่รู้จักกันเป็นอย่างดีว่ามีเสียงร้องที่ไพเราะ และสามารถหัดให้เลียนเสียงต่าง ๆ เช่น เสียงพูดของมนุษย์ได้ จึงนิยมเลี้ยงกันเป็นสัตว์เลี้ยง และมีการนำไปสู่สหรัฐอเมริกาด้วยในฐานะสัตว์เลี้ยง ในราคาที่สูง แต่ผู้คนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอินเดียนิยมนำมาทำเป็นแกงเผ็ด ถือเป็นอาหารจานโปรดของท้องถิ่น[2]
จำแนกออกเป็นชนิดต่าง ๆ ได้ 4 หรือ 5 ชนิด ตามลักษณะของเหนียงและขนาดลำตัว ซึ่งแตกต่างกันไปตามถิ่นที่อยู่อาศัย ซึ่งเดิมเคยจัดให้เป็นชนิดย่อยของกันและกัน[2] แต่ปัจจุบันได้รับการยอมรับให้แยกเป็นชนิดต่างหาก ได้แก่
- นกขุนทอง (Gracula religiosa)
- นกขุนทองเหนือเล็ก (Gracula (religiosa) indica) (เป็นชนิดย่อยของนกขุนทอง)
- นกขุนทองอิงกาโน (Gracula enganensis)
- นกขุนทองไนแอส (Gracula robusta)
- นกขุนทองศรีลังกา (Gracula ptilogenys)[2] [3]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Linnaeus, C. 1758: Systema Naturae per regna tria naturæ, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, Tomus I. Editio decima, reformata. Holmiæ: impensis direct. Laurentii Salvii. i–ii, 1–824 pp
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 นกขุนทอง[ลิงก์เสีย]
- ↑ Birds of India by Grimmett, Inskipp and Inskipp, ISBN 0-691-04910-6
- ↑ Feare, Chris; Craig, Adrian (1999). Starlings and Mynas. Princeton University Press. ISBN 0-7136-3961-X.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]