จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
การพัฒนาอักษรคานะจากตัวอักษรจีน
คานะ (ญี่ปุ่น: 仮名; โรมาจิ: kana) เป็นคำที่ใช้เรียกตัวอักษรภาษาญี่ปุ่น ซึ่งแบ่งออกเป็นฮิรางานะและคาตากานะ ซึ่งรวมถึงภาษาระบบเก่า มังโยงานะ คานะหนึ่งตัวอักษรจะมีเสียงเฉพาะของแต่ละตัวอักษร
ตารางแสดงเสียงอักษรคานะ
ฮิรางานะและคาตากานะ
| อ
|
ค
|
ซ
|
ท
|
น
|
ฮ
|
ม
|
ย
|
ร
|
ว
|
นาสิก
|
| あア |
かカ |
さサ |
たタ |
なナ |
はハ |
まマ |
やヤ |
らラ |
わワ |
んン
|
| อะ |
คะ |
ซะ |
ทะ |
นะ |
ฮะ |
มะ |
ยะ |
ระ |
วะ |
_ง,_น,_ม
|
| いイ |
きキ |
しシ |
ちチ |
にニ |
ひヒ |
みミ |
|
りリ |
ゐヰ |
|
| อิ |
คิ |
ชิ |
ชิ |
นิ |
ฮิ |
มิ |
|
ริ |
(วิ) |
|
| うウ |
くク |
すス |
つツ |
ぬヌ |
ふフ |
むム |
ゆユ |
るル |
|
|
| อุ |
คุ |
ซุ |
สึ |
นุ |
ฟุ |
มุ |
ยุ |
รุ |
|
|
| えエ |
けケ |
せセ |
てテ |
ねネ |
へヘ |
めメ |
|
れレ |
ゑヱ |
|
| เอะ |
เคะ |
เซะ |
เทะ |
เนะ |
เฮะ |
เมะ |
|
เระ |
(เวะ) |
|
| おオ |
こコ |
そソ |
とト |
のノ |
ほホ |
もモ |
よヨ |
ろロ |
をヲ |
|
| โอะ |
โคะ |
โซะ |
โทะ |
โนะ |
โฮะ |
โมะ |
โยะ |
โระ |
(โวะ) |
|
- เสียงในแถว ทะ (た) ออกเสียงเหมือน ท และ ต ในภาษาไทย
- ภาษาญี่ปุ่นไม่มีคานะสำหรับเสียง เยะ และ ยิ ซึ่งเมื่อเขียน ยิ จะใช้คานะ "อิ" (い) และ "เอะ" (え) เขียนติดกันอ่านแทน ยิ
- ภาษาญี่ปุ่นไม่มีเสียงใกล้เคียงกับเสียง ล ในภาษาไทย
- ゐヰ วิ ゑヱ เวะ และ ヲ โวะ(คาตากานะ) ไม่ค่อยได้ใช้ในปัจจุบัน แต่ยังเห็นได้ในเพลงและบทประพันธ์
