Сата

Сата^[1] (форсӣ: سَتَه‎) — меваест, ки миёнбари он дорои маводди ғизоии бисёр вале дарунбари он нозук аст ва ҳастаҳо дар дохил он парокандаанд.

Сата содатарин меваҳои гӯшти ношукуфо башумор меравад ва тамоми қисматҳои миёнбари он гӯштӣ гашта ва дар дохили он донаҳо қарор гирифтаанд. Дар ин меваҳо лояи дохилии онҳо сахт ва устухонӣ мегардад ва қисмати хориҷии донаро месозад. Хурмо, ангур, гуҷафарангӣ ва мураккабот ҷузви ин меваҳо башумор мераванд.

Ҳар меваи сата аз як тухмдон ба вуҷуд меояд ва девораи ин тухмдон пас аз расидан, гӯштӣ аст.

Сата (сатта) дар «Бурҳони қотеъ» ва «Фарҳанги Ҷаҳонгирӣ» ба маънии ангур омадааст, вале дар «Луғатномаи Деҳхудо» ба фарқ аз ин ду фарҳанг сата умумитар аз ангур аст.