| dbo:abstract
|
- L'acord de Tristany és l'acord format per les notes fa, si, re# i sol#. Per extensió, també rep aquest nom qualsevol acord, en una altra tonalitat, format pels mateixos intervals musicals: partint de la primera nota, una quarta augmentada, una sexta augmentada i una segona augmentada. S'anomena així perquè és el primer acord que apareix en el moviment Langsam und schmachtend (lent i esllanguint) de l'òpera Tristan und Isolde, de Richard Wagner. En l'època de l'estrena, hom considerà innovador i atrevit d'iniciar una peça musical amb aquest acord dissonant, i (per aquest motiu) passà a la història amb el nom del protagonista d'aquesta òpera. (ca)
- La Tristan-akordo estas akordo, kiun Richard Wagner uzis „gvidmotive“ en sia muzikdramo „Tristan und Isolde“, unuafoje prezentata en 1865. Ĝi aperas je la komenco de la verko en la dua takto de la antaŭludo (kiun Wagner nomis „enkonduko“) en la violonĉeloj kaj lignobloviloj; la ludinstrukcio tekstas: „langsam und schmachtend“ [malrapide kaj sopirege]. La akordo sin evitas pro sia harmonia malklareco ĝis nun al simpla resp. ĝenerale akceptita interpretado. Ĉiam denove okazis tre malsamaj provoj, interpreti ĝin funkciharmonie. Ĝia plursignifo krome estas tipa por la eksterordinare kromata kaj tonale malkonstanta harmoniaro de la tonmetaĵo en Tristan kaj Isolde, en kiu la svisa muziksciencisto Ernst Kurth ekkonis "krizon" de la romantisma harmoniaro. (eo)
- El acorde de Tristán es un acorde formado por las notas fa, si, re♯ y sol♯. En general, también se denomina así a cualquier acorde formado con los mismos intervalos musicales, aún en otras tonalidades: partiendo de la nota más grave (fa), una cuarta aumentada (si), una sexta aumentada (re♯) y una novena aumentada (sol♯). Se trata del primer acorde que se escucha en el movimiento langsam und schmachtend ("lento y languideciendo") de la ópera Tristán e Isolda. En la época del estreno, se consideró innovador y atrevido iniciar una obra musical con este acorde disonante y, en consecuencia, pasó a la historia con el nombre de la composición de Richard Wagner. El acorde tiene diversas interpretaciones, en función de las notas del acorde que se tomen como «reales». Existe controversia respecto a qué nota debe interpretarse como real, el sol# o el la. Las diferentes lecturas en función de las notas reales son: 1.- Fa/Si/Re#/Sol# (Sol#/Si/Re#/Fa): séptima de disminuida de la, con 5ª aumentada (re#). Función de dominante. 2.- Fa/Si/Re#/La (Si/Re#/Fa/La): dominante de la dominante de la menor, con séptima y con 5ª disminuida. En este caso la función es de subdominante, ya que el acorde vendría a formar parte de la zona previa a la dominante (mi) de la tonalidad (la). 3.- Fa/Si/Re#/La (Fa/La/Si/Re#): sexta aumentada a la francesa de la menor. Se observa que entre el fa y el re# hay una 6ª aumentada. El resto de notas (la/si) rellenan el acorde de sexta aumentada «a la francesa» que resuelve a mi mayor (dominante). Los acordes de sexta aumentada no tienen función de dominante, sino que amplían la zona previa a la dominante. Por lo tanto su función sería de subdominante. (es)
- Der Tristan-Akkord ist ein in Richard Wagners 1865 uraufgeführtem Musikdrama Tristan und Isolde „leitmotivisch“ verwendeter Akkord. Er erklingt erstmals im zweiten Takt des Vorspiels zum I. Akt in den Celli und Holzbläsern, wo er den Abschluss der Cello-Melodie und den Anfang der Oboen-Melodie bildet (NB 1). Eine Variante erklingt am Anfang des III. Akts in den Streichern (NB 2). Der Akkord entzieht sich wegen seiner harmonischen Undurchsichtigkeit bis heute einer einfachen bzw. allgemein akzeptierten Deutung. Es hat immer wieder sehr unterschiedliche Versuche gegeben, ihn funktionsharmonisch zu interpretieren. Seine Vieldeutigkeit ist zudem typisch für die extrem chromatische und tonal unstete Harmonik der Tristan-Partitur, in der Ernst Kurth eine Krise der romantischen Harmonik sah. (de)
- Tristanen akordea Fa, Si, RE# eta Sol# notek osatzen duten akorde bat da. Orokorrean, honela deitzen zaio tarte musikal berberak dituen beste edozein akorderi ere, edozein tonalitetan dela ere. Notarik baxuenetik hasita, igotako laudun bat, hirudun nagusi bat eta laudun justu bat. Hau, Richard Wagner opera konposatzaile alemaniarrak, bere operan idatzi zuen "langsam und schmachtend" mugimenduko lehen akordea da. Opera hau estreinatu zen garaian, oso berritzailetzat jo zen, baita oso ausartzat ere, musikalan bat halako akorde batekin hastea, eta, beraz, historiara pasa zen Richard Wagnerren opera honen izenarekin. (eu)
- L’accord de Tristan est l’accord constitué des notes fa, si, ré♯ et sol♯. Plus généralement, c’est tout accord constitué des trois intervalles suivants au-dessus d'une note de basse : quarte augmentée, sixte augmentée et neuvième augmentée. Il se nomme ainsi car c'est le premier accord de Tristan und Isolde, l’opéra de Richard Wagner. Lors de la première représentation de Tristan und Isolde en 1865, cet accord fut considéré comme déroutant, audacieux et innovant. Pourtant cet accord est l’enharmonie d’un accord classique qui existe au moins depuis la Renaissance : l’accord de fa mineur septième avec quinte diminuée (fa, do bémol, mi bémol, la bémol). C'est l’anacrouse qui le précède et surtout l'accord de résolution qui le font apparaître dans un contexte inattendu. En réalité, Beethoven (Sonate no 18), Schumann (concerto pour violoncelle, lied), Chopin (prélude) et Liszt (lied) ont précédé Wagner dans l'emploi de cet accord avec cette résolution. Le mérite de Wagner est d’émanciper les accords de leurs fonctions habituelles, et ce remarquable enchaînement d’accords, que Wagner n’est pas le premier à utiliser, reste le porte-drapeau d’une grande liberté dans l’enchaînement des accords avec la généralisation du chromatisme, marque bien caractéristique de l’harmonie wagnérienne, alors que les exemples par ailleurs remarquables des trois autres compositeurs cités trouvent leur place dans un contexte harmonique moins audacieux — sans vouloir donner la moindre valeur ni négative ni positive à l'audace dans les enchaînements d'accords. Certains veulent y voir l’annonce de l'atonalité, qui en est quand même encore bien éloignée, si tant est qu'elle existe. Peut-il y avoir de l'atonalité là où il y a l'octave et la quinte? (fr)
- L'accordo di Tristano è un accordo formato dalle note fa, si, re# e sol#. Più in generale, l'accordo di Tristano può essere qualsiasi accordo formato da questi intervalli: quarta aumentata, sesta aumentata e la nona aumentata sopra la nota del basso. È così chiamato perché si sente all'inizio dell'opera di Richard Wagner Tristano e Isotta, e costituisce il Leitmotiv del protagonista. Alcuni autori riproporranno in seguito questo accordo nelle loro composizioni, e tra questi possiamo citare:
* Pëtr Il'ič Čajkovskij, Sinfonia n. 6 Patetica (primo movimento),
* Anton Bruckner, Sinfonia n. 4 Romantica (finale del primo movimento, poco prima della ripresa del tema iniziale)
* Richard Strauss, Morte e Trasfigurazione.
* Johannes Brahms, il primo movimento della Quarta sinfonia.
* Radiohead, nel brano Ideoteque, contenuto nell'album Kid A. (it)
- The Tristan chord is a chord made up of the notes F, B, D♯, and G♯: Audio playback is not supported in your browser. You can . More generally, it can be any chord that consists of these same intervals: augmented fourth, augmented sixth, and augmented ninth above a bass note. It is so named as it is heard in the opening phrase of Richard Wagner's opera Tristan und Isolde as part of the leitmotif relating to Tristan. (en)
- 트리스탄 화음은 바, 나, 올림라, 올림사(F, B, D#, G#)로 이루어진 화음이다. 일반화시켜서 근음을 기준으로 증4도, 증6도, 증9도의 음정들로 이루어진 화음을 칭하기도 한다. 리하르트 바그너의 오페라 '트리스탄과 이졸데' 도입부의 트리스탄을 상징하는 라이트모티프의 일부로 나오기 때문에 트리스탄 화음이라고 불린다. (ko)
- トリスタン和音（―わおん）は、 ヘ(F）、ロ(H)、嬰ニ(Dis)、嬰ト(Gis) からなる和音で和声学で言う「導七の和音」又は「減五短七の和音」(Half-diminished seventh chord<英語版>)の一種である。また一般に同じ音程（下から順に増4度、長3度、完全4度）からなる和音をもいう。この和音がリヒャルト・ワーグナーの楽劇『トリスタンとイゾルデ』の冒頭に現れることから名づけられた。 この和音の和声上の機能についてはいろいろな解釈が可能であり、調性的には曖昧である。 この和音はエンハーモニック（異名同音）により、変ト長調VII 7または変ホ短調II 7の へ(F) - 変イ(As) - 変ハ(Ces) - 変ホ(Es) とも、またイ短調ドッペルドミナント7のロ(H) - 嬰ニ(Dis) - 嬰ヘ(Fis) - イ(A)の第五音を下方変異させた ロ(H) - 嬰ニ(Dis) - ヘ(F) - イ(A) （嬰ト(Gis)は倚音または経過音である）とも解釈でき、第五音の下方変異したドッペルドミナントの第二転回形である増六の和音の一種、として捉えることもできる。 ワーグナーはこれによって和音の機能よりも音、響きを強調したといえる。 当時は“和声の危機”と騒がれたが、のちに同種の和音はブルックナーの交響曲やマーラー、ドビュッシーなどにより利用され、たとえば『牧神の午後への前奏曲』や『子供の領分』（ゴリヴォーグのケークウォーク）に頻繁にみられる。またこれを発展させた形として、スクリャービンの「神秘和音」がある。 (ja)
- Akord tristanowski – akord zastosowany przez Richarda Wagnera w drugim takcie preludium do dramatu muzycznego Tristan i Izolda, złożony z dźwięków f-h-dis1-gis1. Akord tristanowski powstaje tu poprzez nałożenie się dwóch motywów muzycznych (leitmotiv): intonowanego przez wiolonczelę motywu Tristana oraz granego przez obój motywu pragnienia miłości. Dlatego często mówi się raczej o zwrocie tristanowskim niż o akordzie tristanowskim. Ukończony w 1859 roku dramat muzyczny opiera się w dużym stopniu właśnie o zwrot tristanowski. Pojawia się on już na początku preludium pierwszego aktu i przewija przez wszystkie części. Akord jest niezwykle wieloznaczny funkcyjnie, wywołuje napięcie, które można rozładować niemal w dowolnym kierunku. Stał się nie tylko symbolem wagnerowskiej harmoniki, ale i w ogóle kamieniem milowym ku rozkładowi systemu dur-moll. Najczęściej interpretowany jest jako alterowana subdominanta mollowa (w tonacji a-moll subdominantą mollową jest d-moll: d-f-a) z podwyższoną prymą (na dis) i dodaną sekstą wielką (tj. h), gdzie kwinta (a) opóźniona jest przez kwartę zwiększoną (gis). Można potraktować również akord tristanowski jako dominantę wtrąconą do dominanty (w a-moll jest to H-dur: h-dis-fis) z obniżoną kwintą (na f) i septymą małą (a) opóźnioną przez sekstę wielką (gis). Interpretacji funkcji akordu jest jednak więcej. (pl)
- Тристан-аккорд — аккорд f-h-dis1-gis1, выполняющий роль лейтгармонии в опере Рихарда Вагнера «Тристан и Изольда». Тристан-аккорд — визитная карточка гармонического стиля Вагнера и символ позднеромантической гармонии в целом. (ru)
- 特里斯坦和弦（英語：Tristan chord，德語：Tristan-Akkord）是由F、B、D♯、G♯四个音组成的和弦，属于的一种，最低音与其他音的音程分别为增四度、、增九度，因在瓦格纳歌剧《特里斯坦和伊索尔德》的特里斯坦动机中使用而得名。 特里斯坦和弦的调性不清晰，学术界对此有多种诠释。这个和弦可被看作异名同音的降G大调或降E小调当中的F-A♭-C♭-E♭，亦可看作E大调的属七和弦B-D♯-F♯-A中第五音降半音后变为B-D♯-F-A。功能和声的观点则认为是法国增六和弦（F-A-B-D♯），G♯作为一个倚音解决到A。 特里斯坦和弦引发了所谓的“调性危机”，后来此和弦的重要性逐渐被人认识，被德彪西、布里顿、斯克里亚宾等诸多作曲家引用。 (zh)
- Тристан-акорд — акорд f-h-dis1-gis1, що є лейтгармонією в опері Ріхарда Вагнера «Трістан та Ізольда», символ пізньоромантичного стилю гармонії. Особливість структури цього співзвуччя (малий септакорд) робить його тональний контекст невизначеним і двозначним. Ця характерна «недомовленість», що зосереджена в нерозв'язаному Тристан-акорді, далі експлуатується протягом твору, включається (у числі інших засобів музичної виразності) в цілісну музично-драматичну концепцію як символічний і легко пізнаваний слухом елемент. Вагнер застосовує Тристан-акорд в опері «Тристан та Ізольда» починаючи з найперших тактів. (uk)
|
| dbo:wikiPageExternalLink
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 37291 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:caption
|
- The Tristan chord analyzed as a French sixth with appoggiatura and dominant seventh with passing tone in A minor. (en)
- Four measures of "Golliwogg's Cakewalk" from Claude Debussy's Children's Corner that quote the opening of the opera (en)
- The Tristan chord as appoggiaturas resolving to a dominant (en)
|
| dbp:chordName
| |
| dbp:complement
| |
| dbp:content
|
- {
\new PianoStaff <<
\new Staff <<
\new Voice \relative c {
\clef treble \key a \minor \time 6/8
\partial8 s8 s2. \stemUp \slashedGrace { dis'8 } gis4.^~ gis4 \parenthesize a8 \slashedGrace { ais8 } \stemUp b2.
}
\new Voice \relative c' {
\partial8 a8 \slashedGrace { f'8 } \parenthesize 2. \stemDown dis2._
}
>>
\new Staff <<
\relative c {
\clef bass \key a \minor \time 6/8
\partial8 r8 R2. 2. 2.
}
>>
>> } (en)
- {
#
\new PianoStaff <<
\new Staff <<
\key ges \major \time 2/4
\partial 4.
\new Voice \relative c' {
\once \hide Score.MetronomeMark \once \hide Score.MetronomeMark\tempo 4 = 80 r8 \voiceOne a4
\tempo "a Tempo" r8 \once \hide Score.MetronomeMark \tempo 4 = 105 \acciaccatura{\slurUp d'} \once \stemDown 8-.[ \acciaccatura{\slurUp c} \once \stemDown -. \acciaccatura{\slurUp d} \once \stemDown -.]
r8 \acciaccatura{\slurUp d} \once \stemDown 8-.[ \acciaccatura{\slurUp c} \once \stemDown -. \acciaccatura{\slurUp d} \once \stemDown -.]
}
\new Voice \relative c' {
\voiceTwo s8 a4
}
>>
\new Staff <<
\clef bass
\key ges \major \time 2/4
\partial 4.
\new Voice \relative c, {
<< {
\voiceOne r8 r4 r2
r8 \stemDown -.[ 8-. 8-.]
}
\new Voice \relative c {
\voiceTwo es,8} >>
r8 8-.[ 8-. 8-.]
}
>>
>>
} (en)
- {
\new PianoStaff <<
\new Staff <<
\new Voice \relative c'' {
\clef treble \key a \minor \time 6/8
\voiceOne \partial8 r8 R2. gis4. r r
}
\new Voice \relative c' {
\voiceTwo \partial8 a~ d8 r r
}
>>
\new Staff <<
\relative c {
\clef bass \key a \minor \time 6/8
\partial8 r8 R2. \once \override NoteHead.color = #red 2.~ 8 r r
}
>>
>> } (en)
|
| dbp:firstInterval
| |
| dbp:forteNumber
| |
| dbp:fourthInterval
| |
| dbp:reference
|
- Lorenz, Alfred Ottokar. 1924–33. Das Geheimnis der Form bei Richard Wagner, in 4 volumes. Berlin: M. Hesse. Reprinted, Tutzing: H. Schneider, 1966. (en)
- Schoenberg, Arnold . "Structural Functions of Harmony", revised edition. New York: W. W. Norton. Library of Congress – 74-81181. (en)
- Sadai, Yizhak . Harmony in Its Systemic and Phenomenological Aspects, translated by J. Davis and M. Shlesinger. Jerusalem: Yanetz. (en)
- Page, Tim . "Filmmaker's Audacious Teaming of His 'Melancholia' with Wagner's Music". The Washington Post. (en)
- Ergo, E. . "Über Wagners Harmonik und Melodik". Bayreuther Blätter, no. 35:34–41. (en)
- Schenker, Heinrich . Das Meisterwerk in der Musik, 3 vols. Munich: Drei Masken Verlag. English translation, as The Masterwork in Music: A Yearbook, edited by William Drabkin, translated by Ian Bent, Alfred Clayton, William Drabkin, Richard Kramer, Derrick Puffett, John Rothgeb, and Hedi Siegel. Cambridge Studies in Music Theory and Analysis 4. Cambridge and New York: Cambridge University Press, 1994–1997. (en)
- Noske, Frits R. . "Melodic Determinants in Tonal Structures". Muzikoloski zbornik Ljubljana / Ljubljana Musicological Annual 17, no. 1:111–121. (en)
- Benward, Bruce, and Marilyn Nadine Saker . Music in Theory and Practice, vol. 2. Boston: McGraw-Hill. . (en)
- Deliège, Célestin (en)
- Gołąb, Maciej. 1987. "O 'akordzie tristanowskim' u Chopina". Rocznik Chopinowski 19:189–98. German version, as "Über den Tristan-Akkord bei Chopin". Chopin Studies 3 : 246–256. English version, as "On the Tristan Chord", in: M. Gołąb, Twelve Studies in Chopin, Frankfurt am Main 2014: 81-92 (en)
- Arend, M. . "Harmonische Analyse des Tristan-Vorspiels", Bayreuther Blätter. No. 24: 160–169. Cited in . (en)
- D'Indy, Vincent . Cours de composition musicale, vol. 1. Paris: Durand. (en)
- Schoenberg, Arnold . Die formbildenden Tendenzen der Harmonie, translated by Erwin Stein. Mainz: B. Schott's Sohne. (en)
- Dommel-Diény, Amy. 1965. Douze dialogues d'initiation à l'harmonie classique; suivis de quelques notions de solfège, preface by Louis Martin. Paris: Les Editions Ouvrières. (en)
- Jadassohn, Josef. 1899. L'organisation actuelle de la surveillance médicale de la prostitution est-elle susceptible d'amélioration? Brussels: [s.n.]. (en)
- Forte, Allen . New Approaches to the Linear Analysis of Music. Journal of the American Musicological Society 41, no. 2 : 315–348. (en)
- Gut, Serge . "Encore et toujours: 'L'accord de Tristan'", L'avant-scène Opéra, nos. 34–35 : 148–151. (en)
- Kurth, Ernst. 1920. Romantische Harmonik und ihre Krise in Wagners "Tristan". Bern: Paul Haupt; Berlin: Max Hesses Verlag. (en)
- Mayrberger, Carl. 1878. Lehrbuch der musikalischen Harmonik in gemeinfasslicher Darstellung, für höhere Musikschulen und Lehrerseminarien, sowie zum Selbstunterrichte. Part 1: "Die diatonische Harmonik in Dur". Pressburg: Gustav Heckenast. (en)
- Anon. 2006. "Especiaria CD: Flávio Chamis". Biscoito Fino website . (en)
- Chailley, Jacques . Tristan et Isolde de Richard Wagner. 2 vols. Les Cours de Sorbonne. Paris: Centre de Documentation Universitaire. (en)
- Vogel, Martin . Der Tristan-Akkord und die Krise der modernen Harmonielehre. Orpheus-Schriftenreihe zu Grundfragen der Musik 2. Düsseldorf: Titled in response to Kurth . (en)
|
| dbp:secondInterval
| |
| dbp:thirdInterval
| |
| dbp:width
|
- 320 (xsd:integer)
- 390 (xsd:integer)
- 550 (xsd:integer)
|
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dct:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- The Tristan chord is a chord made up of the notes F, B, D♯, and G♯: Audio playback is not supported in your browser. You can . More generally, it can be any chord that consists of these same intervals: augmented fourth, augmented sixth, and augmented ninth above a bass note. It is so named as it is heard in the opening phrase of Richard Wagner's opera Tristan und Isolde as part of the leitmotif relating to Tristan. (en)
- 트리스탄 화음은 바, 나, 올림라, 올림사(F, B, D#, G#)로 이루어진 화음이다. 일반화시켜서 근음을 기준으로 증4도, 증6도, 증9도의 음정들로 이루어진 화음을 칭하기도 한다. 리하르트 바그너의 오페라 '트리스탄과 이졸데' 도입부의 트리스탄을 상징하는 라이트모티프의 일부로 나오기 때문에 트리스탄 화음이라고 불린다. (ko)
- Тристан-аккорд — аккорд f-h-dis1-gis1, выполняющий роль лейтгармонии в опере Рихарда Вагнера «Тристан и Изольда». Тристан-аккорд — визитная карточка гармонического стиля Вагнера и символ позднеромантической гармонии в целом. (ru)
- 特里斯坦和弦（英語：Tristan chord，德語：Tristan-Akkord）是由F、B、D♯、G♯四个音组成的和弦，属于的一种，最低音与其他音的音程分别为增四度、、增九度，因在瓦格纳歌剧《特里斯坦和伊索尔德》的特里斯坦动机中使用而得名。 特里斯坦和弦的调性不清晰，学术界对此有多种诠释。这个和弦可被看作异名同音的降G大调或降E小调当中的F-A♭-C♭-E♭，亦可看作E大调的属七和弦B-D♯-F♯-A中第五音降半音后变为B-D♯-F-A。功能和声的观点则认为是法国增六和弦（F-A-B-D♯），G♯作为一个倚音解决到A。 特里斯坦和弦引发了所谓的“调性危机”，后来此和弦的重要性逐渐被人认识，被德彪西、布里顿、斯克里亚宾等诸多作曲家引用。 (zh)
- L'acord de Tristany és l'acord format per les notes fa, si, re# i sol#. Per extensió, també rep aquest nom qualsevol acord, en una altra tonalitat, format pels mateixos intervals musicals: partint de la primera nota, una quarta augmentada, una sexta augmentada i una segona augmentada. (ca)
- Der Tristan-Akkord ist ein in Richard Wagners 1865 uraufgeführtem Musikdrama Tristan und Isolde „leitmotivisch“ verwendeter Akkord. Er erklingt erstmals im zweiten Takt des Vorspiels zum I. Akt in den Celli und Holzbläsern, wo er den Abschluss der Cello-Melodie und den Anfang der Oboen-Melodie bildet (NB 1). Eine Variante erklingt am Anfang des III. Akts in den Streichern (NB 2). (de)
- La Tristan-akordo estas akordo, kiun Richard Wagner uzis „gvidmotive“ en sia muzikdramo „Tristan und Isolde“, unuafoje prezentata en 1865. Ĝi aperas je la komenco de la verko en la dua takto de la antaŭludo (kiun Wagner nomis „enkonduko“) en la violonĉeloj kaj lignobloviloj; la ludinstrukcio tekstas: „langsam und schmachtend“ [malrapide kaj sopirege]. (eo)
- El acorde de Tristán es un acorde formado por las notas fa, si, re♯ y sol♯. En general, también se denomina así a cualquier acorde formado con los mismos intervalos musicales, aún en otras tonalidades: partiendo de la nota más grave (fa), una cuarta aumentada (si), una sexta aumentada (re♯) y una novena aumentada (sol♯). El acorde tiene diversas interpretaciones, en función de las notas del acorde que se tomen como «reales». Existe controversia respecto a qué nota debe interpretarse como real, el sol# o el la. Las diferentes lecturas en función de las notas reales son: (es)
- Tristanen akordea Fa, Si, RE# eta Sol# notek osatzen duten akorde bat da. Orokorrean, honela deitzen zaio tarte musikal berberak dituen beste edozein akorderi ere, edozein tonalitetan dela ere. Notarik baxuenetik hasita, igotako laudun bat, hirudun nagusi bat eta laudun justu bat. (eu)
- L’accord de Tristan est l’accord constitué des notes fa, si, ré♯ et sol♯. Plus généralement, c’est tout accord constitué des trois intervalles suivants au-dessus d'une note de basse : quarte augmentée, sixte augmentée et neuvième augmentée. Il se nomme ainsi car c'est le premier accord de Tristan und Isolde, l’opéra de Richard Wagner. Certains veulent y voir l’annonce de l'atonalité, qui en est quand même encore bien éloignée, si tant est qu'elle existe. Peut-il y avoir de l'atonalité là où il y a l'octave et la quinte? (fr)
- L'accordo di Tristano è un accordo formato dalle note fa, si, re# e sol#. Più in generale, l'accordo di Tristano può essere qualsiasi accordo formato da questi intervalli: quarta aumentata, sesta aumentata e la nona aumentata sopra la nota del basso. È così chiamato perché si sente all'inizio dell'opera di Richard Wagner Tristano e Isotta, e costituisce il Leitmotiv del protagonista. Alcuni autori riproporranno in seguito questo accordo nelle loro composizioni, e tra questi possiamo citare: (it)
- トリスタン和音（―わおん）は、 ヘ(F）、ロ(H)、嬰ニ(Dis)、嬰ト(Gis) からなる和音で和声学で言う「導七の和音」又は「減五短七の和音」(Half-diminished seventh chord<英語版>)の一種である。また一般に同じ音程（下から順に増4度、長3度、完全4度）からなる和音をもいう。この和音がリヒャルト・ワーグナーの楽劇『トリスタンとイゾルデ』の冒頭に現れることから名づけられた。 この和音の和声上の機能についてはいろいろな解釈が可能であり、調性的には曖昧である。 この和音はエンハーモニック（異名同音）により、変ト長調VII 7または変ホ短調II 7の へ(F) - 変イ(As) - 変ハ(Ces) - 変ホ(Es) とも、またイ短調ドッペルドミナント7のロ(H) - 嬰ニ(Dis) - 嬰ヘ(Fis) - イ(A)の第五音を下方変異させた ロ(H) - 嬰ニ(Dis) - ヘ(F) - イ(A) （嬰ト(Gis)は倚音または経過音である）とも解釈でき、第五音の下方変異したドッペルドミナントの第二転回形である増六の和音の一種、として捉えることもできる。 ワーグナーはこれによって和音の機能よりも音、響きを強調したといえる。 (ja)
- Akord tristanowski – akord zastosowany przez Richarda Wagnera w drugim takcie preludium do dramatu muzycznego Tristan i Izolda, złożony z dźwięków f-h-dis1-gis1. Akord tristanowski powstaje tu poprzez nałożenie się dwóch motywów muzycznych (leitmotiv): intonowanego przez wiolonczelę motywu Tristana oraz granego przez obój motywu pragnienia miłości. Dlatego często mówi się raczej o zwrocie tristanowskim niż o akordzie tristanowskim. (pl)
- Тристан-акорд — акорд f-h-dis1-gis1, що є лейтгармонією в опері Ріхарда Вагнера «Трістан та Ізольда», символ пізньоромантичного стилю гармонії. Особливість структури цього співзвуччя (малий септакорд) робить його тональний контекст невизначеним і двозначним. Ця характерна «недомовленість», що зосереджена в нерозв'язаному Тристан-акорді, далі експлуатується протягом твору, включається (у числі інших засобів музичної виразності) в цілісну музично-драматичну концепцію як символічний і легко пізнаваний слухом елемент. (uk)
|
| rdfs:label
|
- Acord de Tristany (ca)
- Tristan-Akkord (de)
- Tristan-akordo (eo)
- Tristanen akordea (eu)
- Acorde de Tristán (es)
- Accord de Tristan (fr)
- Accordo di Tristano (it)
- 트리스탄 화음 (ko)
- トリスタン和音 (ja)
- Akord tristanowski (pl)
- Тристан-аккорд (ru)
- Tristan chord (en)
- 特里斯坦和弦 (zh)
- Тристан-акорд (uk)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |