| dbo:abstract
|
- Robert VII. de Béthune († November 1248 auf Sardinien) war ein französischer Adliger des im Artois beheimateten Hauses Béthune. Er war ein jüngerer Sohn des Sire Guillaume II. de Béthune († 1214) und der Mathilde de Dendermonde. Da sein älterer Bruder († 1226) als Erbe des Vaters galt, hatte Robert auf kein größeres Erbe zu hoffen, er wurde daher Ritter im Gefolge des Grafen Ferrand von Flandern. Das Haus Béthune gehörte zum einflussreichsten Adel des Artois, ein ehemals flämisches Lehen, welches aber nach wechselvollem Streit an den Sohn der Isabella von Hennegau, den französischen Kronprinzen Ludwig VIII., abgetreten werden musste. Graf Balduin IX. von Flandern hatte dies einst im Vertrag von Péronne (1198) anerkannt, allerdings verfolgte dessen Schwiegersohn, Graf Ferrand, eine Politik zur Rückgewinnung des Artois, womit er sich gegen das französische Königshaus stellte. Im Spannungsfeld dieser Mächte positionierte sich das Haus Béthune auf beiden Seiten. Während sein Vater und sein Bruder treu zu ihrem französischen Lehnsherren standen, entschied sich Robert für die Seite des Grafen von Flandern. Im Jahr 1213 begleitete Robert den Grafen Ferrand in das Exil nach England, nachdem König Philipp II. August in Flandern einmarschiert war. Noch im selben Jahr führte er zusammen mit dem Earl of Salisbury einen erfolgreichen Angriff auf die französische Flotte im Hafen von Damme durch, womit eine drohende Invasion Englands vereitelt werden konnte. Im Folgejahr nahm er an der entscheidenden Schlacht bei Bouvines (27. Juli 1214) teil, in der allerdings König Philipp II. August den Sieg davontragen und Graf Ferrand gefangen nehmen konnte. Robert selbst wurde in der Schlacht von einem gegnerischen Ritter gefangen genommen, allerdings ließ dieser ihn umgehend wieder frei, nachdem er ihm versprochen hatte ein Lösegeld nachzuzahlen. Überliefert wurde diese Geschichte von einem anonymen Chronisten, der in Roberts Diensten stand und zwischen 1220 und 1223 eine Chronik über die französischen Könige verfasste (Chroniques des rois de France et ducs de Normandie). Im Jahr 1226 starb Daniel de Béthune ohne eigene Kinder, womit Robert den Familienbesitz um Béthune, Richebourg und Dendermonde, sowie das erbliche Amt des advocatus der Kirche und Abtei Saint-Vaast von Arras erbte. Offensichtlich hatte er sich in den folgenden Jahren der französischen Krone angenähert, denn 1236 wird er als ein Garant des Vertrags von Péronne genannt, den er somit anerkannte. Zuvor hatte sich schon Graf Ferrand von Flandern der Krone zur Gänze unterworfen, nachdem er 1227 aus seinem Gefängnis entlassen worden war. Aus seiner Ehe mit Elisabeth de Morialmez hatte Robert eine Tochter und Erbin, Mathilde († 1264), die im Jahr 1246 mit Gui de Dampierre († 1305) verheiratet wurde, einem Mitglied des flämischen Grafenhauses der Dampierre. Im Jahr 1248 entschloss sich Robert zur Teilnahme am Kreuzzug des Königs Ludwig IX. von Frankreich nach Ägypten (Sechster Kreuzzug). Auf seiner Schiffspassage nach Zypern erkrankte er während einer Zwischenlandung auf Sardinien und starb, sein Leichnam wurde nach Arras überführt und dort bestattet. Da Gui de Dampierre im Jahr 1251 zum Grafen von Flandern aufgestiegen war, wurde das Béthune-Erbe durch Mathilde mit der flämischen Grafschaft verbunden. Ihr Sohn, Graf Robert III. (auch Robert de Béthune genannt), trat Béthune allerdings 1312 an die Krone Frankreichs ab. Die Familie Béthune setzte sich in einer Nebenlinie bis heute fort, abstammend von Roberts jüngerem Bruder Guillaume de Béthune, Herr von Meulebeeke. (de)
- Robert de Béthune VII (c.1201 - 12 de noviembre de 1248 en Sardinia) fue un noble de la Casa de Bethune de Artois. Sirvió como caballero y dirigente militar en Flandes e Inglaterra antes de heredar sus territorios familiares en Francia y los Países Bajos. Se unió a la Séptima cruzada, pero murió en route al Mediterráneo oriental. (es)
- Robert de Béthune VII (c. 1201 – 12 November 1248 in Sardinia) was a nobleman from the House of Bethune from Artois. He served as a knight and military leader in Flanders and England before inheriting his family territories in France and the Low Countries. He joined the Seventh Crusade, but died en route to the eastern Mediterranean. (en)
- Robrecht VII van Béthune (Robert de Béthune) (? - Sardinië, november 1248) was een Franse edelman van het uit Artesië stammende huis Béthune-Dampierre. Hij was een jongere zoon van heer Willem II van Béthune (- 1214) en Mathilde van Dendermonde. Aangezien zijn oudere broer, (- 1226), de beoogde erfgenaam van zijn vader was, had Robrecht maar weinig hoop op een groot erfgoed: hij werd daarom een ridder in het gevolg van graaf Ferrand van Vlaanderen. Het huis Béthune behoorde tot de invloedrijkste huizen van Artesië, voorheen een Vlaamse leen dat na een bewogen strijd aan de zoon van Isabella van Henegouwen, de Franse kroonprins Lodewijk, was toegevallen. Graaf Boudewijn IX van Vlaanderen had dit verlies weliswaar in het verdrag van Péronne (1198) erkend, maar zijn schoonzoon Ferrand zou een politiek tegen het Franse koningshuis voeren om Artesië terug te winnen. In het conflict tussen de graaf van Vlaanderen en de koning van Frankrijk kozen leden van het huis van Béthune een van deze twee te steunen. Terwijl zijn vader en broer trouw achter hun Franse leenheer bleven staan, koos Robrecht de kant van de graaf van Vlaanderen. In 1213 vergezelde Robrecht graaf Ferrand in de ballingschap naar Engeland, nadat koning Filips II van Frankrijk in Vlaanderen was binnengevallen. Nog in datzelfde jaar leidde hij samen met de graaf van Salisbury een succesvolle aanval op de Franse vloot in de haven bij Damme, waarmee ze een dreigende invasie van Engeland verijdelden. In het volgende jaar nam hij deel aan de beslissende slag bij Bouvines (27 juli 1214), waarin koning Filips II Augustus de overwinning wist te behalen en graaf Ferrand gevangen te nemen. Robrecht zelf werd in de strijd door een niet bij naam genoemde ridder gevangen genomen, maar lieten hem onmiddellijk weer vrij nadat hij hem had beloofd om achteraf losgeld te betalen. Dit verhaal is ons overgeleverd door een anonieme kroniekschrijver die in Robrechts dienst stond en tussen 1220 en 1223 een kroniek over de Franse koningen schreef (Chroniques des rois de France et ducs de Normandie). In 1226 stierf Daniel van Béthune zonder eigen kinderen na te laten, waardoor Robrecht het familiebezit rond Béthune, Richebourg en Dendermonde, alsook het erfelijke ambt van advocatus van de kerk en abdij van Sint-Vaast van Atrecht erfde. Klaarblijkelijk heeft hij in de volgende jaren toenadering tot de Franse kroon gezocht, want in 1236 werd hij als garant voor het Verdrag van Péronne genoemd die hij aldus erkende. Tevoren had graaf Ferrand van Vlaanderen zich reeds volledig aan de Franse kroon onderworpen, nadat hij door het verdrag van Melun in 1227 uit de gevangenis vrijgelaten geworden. Uit zijn huwelijk met Elisabeth de Morialmez had Robrecht een dochter en erfgename, Mathilde (- 1264), die in 1246 met Gwijde van Dampierre (- 1305) was getrouwd, een lid van het Vlaamse huis Dampierre. In 1248 besloot Robrecht aan de kruistocht van koning Lodewijk IX van Frankrijk naar Egypte deel te nemen (Zevende Kruistocht). Op zijn scheepsreis naar Cyprus werd hij tijdens een tussenlanding op Sardinië ziek en stierf. Zijn lichaam werd naar Arras, overgebracht en daar begraven. Daar Gwijde van Dampierre in 1251 graaf van Vlaanderen werd, werd het erfgoed van de Béthunes nu verbonden met dat van het graafschap Vlaanderen. Haar zoon, graaf Robrecht III van Vlaanderen, droeg Béthune in 1312 echter over aan de kroon van Frankrijk. De familie van Béthune zet zich tot op heden voort in een zijlinie die afstamt van Robrechts jonger broer, Willem van Béthune, heer van Meulebeke. (nl)
|
| rdfs:comment
|
- Robert de Béthune VII (c.1201 - 12 de noviembre de 1248 en Sardinia) fue un noble de la Casa de Bethune de Artois. Sirvió como caballero y dirigente militar en Flandes e Inglaterra antes de heredar sus territorios familiares en Francia y los Países Bajos. Se unió a la Séptima cruzada, pero murió en route al Mediterráneo oriental. (es)
- Robert de Béthune VII (c. 1201 – 12 November 1248 in Sardinia) was a nobleman from the House of Bethune from Artois. He served as a knight and military leader in Flanders and England before inheriting his family territories in France and the Low Countries. He joined the Seventh Crusade, but died en route to the eastern Mediterranean. (en)
- Robert VII. de Béthune († November 1248 auf Sardinien) war ein französischer Adliger des im Artois beheimateten Hauses Béthune. Er war ein jüngerer Sohn des Sire Guillaume II. de Béthune († 1214) und der Mathilde de Dendermonde. Da Gui de Dampierre im Jahr 1251 zum Grafen von Flandern aufgestiegen war, wurde das Béthune-Erbe durch Mathilde mit der flämischen Grafschaft verbunden. Ihr Sohn, Graf Robert III. (auch Robert de Béthune genannt), trat Béthune allerdings 1312 an die Krone Frankreichs ab. (de)
- Robrecht VII van Béthune (Robert de Béthune) (? - Sardinië, november 1248) was een Franse edelman van het uit Artesië stammende huis Béthune-Dampierre. Hij was een jongere zoon van heer Willem II van Béthune (- 1214) en Mathilde van Dendermonde. Daar Gwijde van Dampierre in 1251 graaf van Vlaanderen werd, werd het erfgoed van de Béthunes nu verbonden met dat van het graafschap Vlaanderen. Haar zoon, graaf Robrecht III van Vlaanderen, droeg Béthune in 1312 echter over aan de kroon van Frankrijk. (nl)
|