| dbo:abstract
|
- Genci (en grec Γέντιος, o Γενθιος; en llatí Gentius), fill i successor de Pleurat II, fou rei dels labeates (una tribu d'il·liris) i d'Il·líria, contemporani de Perseu de Macedònia. Va ser rei vers 180 aC a 168 aC. La seva capital fou Scodra. Només accedir al poder els dàlmates es van declarar independents. Es va dedicar a la pirateria a la mar Adriàtica i va provocar l'hostilitat romana que no va acceptar les seves excuses. No fou gaire després de pujar al tron que va fer matar el seu germà Pleuratus perquè aquest es volia casar amb Etuta, filla del rei de Dardània, que Genci volia per ell mateix. Més tard es va casar amb una dona de nom Etleva. El 171 aC Roma, amb diverses ambaixades, va demanar la seva aliança contra el Regne de Macedònia però Genci va demorar la resposta, almenys d'una manera clara; la ciutat d'Issa va denunciar aviat que el rei preparava la guerra contra Roma i l'aliança amb Macedònia, però de moment el rei semblava neutral. El cert és que 54 vaixells del rei que estaven estacionats a Dirraqui foren confiscats pel pretor Gai Lucreci sota el pretext de què feien falta per l'assistència als romans i això degué enfurismar Genci però no ho va deixar notar i encara no va reaccionar, ja que Genci probablement estava esperant veure com anava la guerra per prendre partit Efectivament el 169 aC va capgirar la seva aliança (Perseus li va pagar 300 talents), va detenir a dos llegats romans i va destruir les ciutats d'Apol·lònia i Dirraqui, aliades de Roma. Encara que el rei Macedònia no va complir els seus compromisos militars, Genci no va deixar de complir la seva paraula i el 168 aC va reunir forces terrestres i marítimes. La lluita però fou breu; el pretor Luci Anici Gal va entrar a Il·líria al front d'un exèrcit i moltes ciutats se li van sotmetre. Genci es va retirar cap a Scodra, que era una plaça ben fortificada, però fou derrotat en combat davant els seus mur, i es va entregar al general romà. La campanya d'Anici només va durar trenta dies. Genci va salvar la vida però fou enviat com a presoner a Roma amb la seva dona Etleva i un fill, Escerdílides, per participar en el triomf de Gal, que es va celebrar el 167 aC. Després Genci fou enviat presoner a Spoletum o Iguvium, on segurament va morir al cap d'un temps indeterminat. La planta anomenada genciana va rebre el seu nom perquè suposadament fou el rei qui va descobrir les seves propietats curatives. Polibi el descriu com a immoderat en el beure, cosa que augmentava la seva natural crueltat. (ca)
- Ο Γένθιος΄ήταν Ιλλυριός βασιλιάς (πριν το 181 π.Χ. - 168 π.Χ.) άπό την Οικογένεια Λαβεάται. Ο Γένθιος ήταν γιος και διάδοχος του Πλευράτου Γ΄ που είχε καλές σχέσεις με τη Ρώμη, ήταν ο τελευταίος μεγάλος γνωστός Ιλλυριός βασιλιάς. Η πρωτεύουσα του βασιλείου του βρισκόταν στη Σκόδρα στη σημερινή βόρεια Αλβανία, επεκτεινόταν στα νότια μέχρι τη σημερινή Λέζα που ιδρύθηκε όταν ξέσπασε ο Α΄ Ιλλυρικός πόλεμος. Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του (180 π.Χ.) οι Δαλματοί και οι Δαρσώνοι ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους, η πόλη Ρίζων τον εγκατέλειψε πριν την ήττα του από τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Παντρεύτηκε την Ετούτα την κόρη του βασιλιά των Δαρδάνων Μονούνιου Β΄. Συμμάχησε με τους Ρωμαίους ενάντια στους Μακεδόνες (171 π.Χ.), δύο χρόνια αργότερα (169 π.Χ.) άλλαξε υποστήριξη και συμμάχησε με τον Μακεδόνα βασιλιά Περσέα. Συνέλαβε δύο Ρωμαίους απεσταλμένους σαν κατασκόπους, κατόπιν κατέστρεψε τις πόλεις Απολλωνία και Επίδαμνο σημερινό Δυρράχιο επειδή συμμάχησαν με τη Ρώμη. Την επόμενη χρονιά (168 π.Χ.) ηττήθηκε από τους Ρωμαίους στη Σκόδρα, ο νικητής Ρωμαίος στρατηγός τον μετέφερε στη Ρώμη (167 π.Χ.) για να τον παρουσιάσει στον γύρο του θριάμβου που ακολούθησε. Ο Γένθιος κατόπιν φυλακίστηκε, η ημερομηνία του θανάτου του είναι άγνωστη, οι Ρωμαίοι μοίρασαν το βασίλειο του σε τρία μερίδια. Το όνομα του πιθανότατα προέρχεται από το Λατινικό "Γενθίς" που μεταφράζεται ως "γένος" ή "φυλή". (el)
- Genthios (altgriechisch Γένθιος Génthios, lateinisch Gentius) war der letzte illyrische König. Er regierte von 180 bis 168 v. Chr. in Scodra und gehörte dem Stammesverband der Labeaten an. Er war der Sohn des Königs und der Eurydike. Am Beginn seiner Herrschaft machten sich 180 die Delmaten von den Labeaten selbständig. Im Streit zwischen Rom und dem makedonischen König Perseus nahm er, von beiden Seiten umworben, eine schwankende Haltung ein, weil er es sich mit keiner der beiden Mächte verderben wollte. Zunächst stand er auf Perseus’ Seite. 171 gelang es dem römischen Gesandten Lucius Decimius nicht, zwischen ihm und Rom ein formelles Bündnis zu schließen. Dennoch stellte Genthios im ersten Kriegsjahr (170 v. Chr.) im Krieg zwischen Rom und Makedonien den Römern 54 Lemben zur Verstärkung der römischen Flotte. 169 ging er dann ein Bündnis mit dem Makedonenkönig Perseus ein, ohne dass dieser Genthios’ Geldforderungen (300 Talente) bewilligte, die er erst 168 gegen Austausch von Geiseln zugestand. Allerdings zahlte Perseus nur eine Anzahlung von 10 Talenten. Von nun an nahm Genthios aktiv am Krieg gegen Rom teil: Er ließ die römischen Gesandten Marcus Perperna und Lucius Petillius gefangen nehmen und verwüstete die Gegend der Städte Apollonia und Dyrrhachium, die mit den Römern verbündet waren. 168 wurde er von einem römischen Heer unter Führung des Prätors Lucius Anicius Gallus vor Scodra geschlagen, gefangen genommen und nach Rom geführt. Als besiegter Feind musste Genthios 167 am Triumphzug des Anicius Gallus teilnehmen. Danach war er in Iguvium interniert. Sein Todesdatum ist unbekannt. Die Ruinen seines Grabes existieren heute noch. Er heiratete Etuta, (oder Etleua) die Tochter des Dardanen Monunios. Nach Plinius soll er als erster die Heilkraft des Enzians entdeckt haben, der nach ihm Gentiana heißt. Er ist auf der Vorderseite der albanischen 50-Lek-Münze und auf der 2000-Lek-Banknote abgebildet. (de)
- Gencio aŭ Gentius (en greka Γένθιος, regis en 181–168 a.K.) estis la lasta reĝo de Ilirio de la Ardiea Ŝtato. La nomo ŝajne derivas el la Hindeŭropa *g'en- "generi", parenca al la Latina gens, gentis "parencaro, klano, raso". Li estis la filo de Pleuratus la 3a, reĝo kiu havis tre fortajn rilatojn kun Romo. La ĉefurbo de Gencio estis nune albana urbo Shkodër, ĉefurbo de la Ardiea Ŝtato tiame. En 180 a.K., dum la komenco de lia regado la Dalmatoj kaj deklaris sin sendependaj el la regado de Gencio kaj la urbo Rizino abandonis lin antaŭ lia malvenko, ricevante imunecon de Romianoj. Li edziĝis al , nome filino de la reĝo de Dardani nome Monunio la 2a. (eo)
- Gentius (Ancient Greek: Γένθιος, "Génthios"; fl. 181 – 168 BC) was an Illyrian king who belonged to the Labeatan dynasty. He ruled in 181–168 BC, being the last attested Illyrian king. He was the son of Pleuratus III, a king who kept positive relations with Rome. The capital city of the Illyrian kingdom under Gentius was Scodra. In 180 BC, during his early reign, the Dalmatae and Daorsi declared themselves independent from his rule and the city of Rhizon abandoned him prior to his defeat, receiving immunity from the Romans. He married Etuta, the daughter of the Dardanian king Monunius II. In 171 BC, Gentius was allied with the Romans against the Macedonians, but in 169 BC he changed sides and allied himself with Perseus of Macedon. The southernmost city of the Illyrian kingdom was Lissus (now Lezhë, Albania), a situation established since the First Illyrian War. He arrested two Roman legati, accusing them of not coming as emissaries but as spies. Gentius destroyed the cities of Apollonia and Epidamnos (Roman Dyrrachium, now Durrës, Albania), which were allied with Rome. In 168 BC, he was defeated at Scodra by a Roman force under L. Anicius Gallus, in only twenty or thirty days, and in 167 brought to Rome as a captive to participate in Gallus's triumph, after which he was interned in Iguvium. The date of his death is unknown. After his defeat, the Romans split the region into three administrative divisions, called meris. The extent of the first meris is not known, while the second was Labeates, and the third was Acruvium, Rhizon, Olcinium and their environs. (en)
- Gencio (en griego antiguo, Γένθιος) fue un rey ilirio del siglo II a. C., hijo de Pleurato III.Reinó entre el 181 y el 168 a. C. (es)
- Gentius ou Genthios ou Gent, qui régna de 180 à 168 av. J.-C., fut le dernier roi d'Illyrie. Il était le fils du roi Pleuratos II de la tribu des Labéates. Sa capitale était Scodra (actuelle Scutari en Albanie). (fr)
- Genzio (albanese: Gent, latino: Gentius, greco: Γέντιος, o Γένθιος; ... – Iguvium, ...; fl. II secolo a.C.) fu l'ultimo re degli Illiri. (it)
- 겐티우스(고대 그리스어: Γένθιος, 재위기원전 181년–기원전 168년)는 최후의 아드리아 왕국의 일리리아 왕이다. 이름은 라틴어의 gen, gentis(씨족, 친족, 동족)과 같은 어족의 말인 인도유럽조어인 g'en (낳다)에서 유래한 것처럼 보인다. 그는 로마와 강력한 우방 정책을 펼쳤던 플레우라투스 3세의 아들이다. 겐티우스의 주도는 슈코더르로 당시 아드리아 왕국의 수도이기도 했다. 기원전 180년, 통치 초기에 달마타이와 다오르손은 겐티우스로부터 독립하겠다고 선언했고, 리존도 로마로부터 면책을 받고, 그가 패배하기도 전에 겐티우스를 배신했다. 그는 다르다니의 왕 모누니우스 2세의 딸 에투타와 결혼을 했다. 기원전 171년, 겐티우스는 마케도니아와 대항하기 위해 로마와 연합했지만, 기원전 169년 태도를 바꿔 마케도니아의 페르세우스와 연합하여 로마를 치게 된다. 겐티우스가 다스리던 아드리아 왕국의 최남단 도시는 리수스였는데, 제1차 일리리아 전쟁 이후 확정된 위치였다. 그는 사자가 아니라 밀정으로 왔다는 명분으로 2명의 로마 사절을 체포하고, 로마와 연합한 아폴로니아와 다르하키움의 도시를 파괴했다. 기원전 168년, 그는 20~30일만에 아니키우스 갈루스가 이끄는 로마군에게 스코드라에서 패배하였다. 이듬해 로마에 포로로 끌려가 갈루스의 개선식에 구경거리가 되었으며, 이후 이구비움에 억류되었다. 그의 사망일은 알려져 있지 않다. 그의 패배이후 로마는 이 지역을 ‘메리스’라고 불리는 3개의 행정구역으로 쪼갰다. 첫 번째 메리스의 범위는 알려져 있지 않지만, 두 번째는 라베아테스, 세 번째는 아크루비움, 리존, 올키니움과 그 주변 지역이었다. (ko)
- Gentios lub Gencjusz (gr.: Γένθιος, Génthios); (II w. p.n.e.) – koregent iliryjskiego królestwa Ardiajów w latach 206-181 p.n.e., król Ilirii (rex Illyricorum) w latach 181-168 p.n.e. Syn króla Ardiajów Pleuratosa III i jego pierwszej żony Eurydyki z Macedonii. W r. 172 p.n.e., w trakcie przygotowań do III wojny między Rzymem a Macedonią, posłowie Issy poinformowali senat rzymski, że Gentios sprzymierzył się z Perseuszem, królem Macedonii i planuje wojnę przeciwko Rzymianom. Gentios odczuwając groźbę potęgi wroga, nie mógł wesprzeć militarnie sojusznika z powodu stacjonowania wielkiej floty i armii konsularnej na terenie rzymskiego protektoratu w Ilirii. W r. 170 p.n.e. armia rzymska próbowała przedrzeć się do Macedonii z Tessalii. Część przeszła na teren protektoratu Ilirii celem wzmocnienia stacjonujących tam wojsk, ponieważ Molossowie stanęli po stronie Perseusza. Wysłano także żołnierzy do Issy, gdzie dowódca rzymski obserwował ruchy Gentiosa. Dowódca wojsk na terenie protektoratu z 12 tysięczną armią próbował zaatakować iliryjską Uskanę (ob. Kicevo). W tej operacji, która miała na celu przerwanie komunikacji między Gentiosem a królem Macedonii, utracił 9 tys. żołnierzy. Podczas zimowania armii rzymskiej w Beocji, Perseusz zaatakował skutecznie wiele twierdz, w tym Uskanę, bowiem przeszła na stronę rzymską. W tym czasie prowadził nieudane pertraktacje z Gentiosem, który domagał się pieniędzy, jako warunku przymierza. W r. 169 p.n.e. będąc w trudnej sytuacji, zobowiązał się wypłacić od razu dziesięć talentów oraz obiecał dalsze dwieście dziewięćdziesiąt. Doszło wówczas do przymierza między Gentiosem a Perseuszem, potwierdzone wymianą przysiąg i zakładników. Ci zabiegali bezskutecznie o sojusz z Rodos przeciw Rzymowi. Gentios od razu uwięził dwóch rzymskich posłów, przystępując w ten sposób do wojny. Po czym zgromadził swe siły zbrojne w sile 15 tys. żołnierzy w Lissos, blisko ujścia rzeki Drylon. Perseusz, widząc, że ten zerwał mosty między nim a Rzymem, postanowił nie dawać mu dalszych dwustu pięćdziesięciu talentów. W r. 168 p.n.e. senat rzymski postanowił wzmocnić swą armię oraz przeprowadzić trzy operacje. Pierwszy atak został skierowany na Gentiosa. W ten sposób doszło do wybuchu . Armia morska i lądowa w sile 30 tys. żołnierzy, prawie dwukrotnie większa niż Gentiosa, zmusiła go w ciągu trzydziestu dni do kapitulacji w Skodrze. Gentios wraz z matką, żoną Etlewą, dziećmi i bratem przyrodnim Karwantiosem i innymi arystokratami iliryjskimi zostali wysłani do Rzymu. Brali oni tam udział w Tryumfie Lucjusza Anicjusza, po czym rodzinę królewską internowano do Iguwium w centralnej Umbrii. Nie jest znana data śmierci Gentiosa. Rzymianie zajęli jego tereny od wybrzeża iliryjskiego aż na północ od Rhizon oraz wyspy na Adriatyku aż do Issy. Zimą 168/167 p.n.e. dowódca rzymski przedstawił zarządzenia Rzymu w Skodrze. Podbite terytorium miało być podzielone na trzy oddzielne państwa zwane meris. Lokalizacja pierwszego kraju nie jest dokładnie znana (prawdopodobnie na południu wokół Lissos). Drugim państwem było Labeatis wokół jeziora, a trzecim teren nadbrzeżny wokół Rhizon, Akruwium i Olcinium. Państwa miały być od siebie odizolowane, bowiem otrzymały zakaz zawierania mieszanych małżeństw, posiadania dóbr w drugim państwie oraz zakaz wzajemnego handlu. Każde państwo było inaczej powiązane z Rzymem. Tereny te, silnie zubożone w wyniku zniszczeń wojennych, otrzymały obniżenie podatku na połowę podatku płaconego Gentiosowi. Ilirów ogłoszono „wolnymi”, bowiem stali się republiką. Gentios posiadał dwie żony. Pierwszą z nich była Etuta, córka Monuniosa II, króla iliryjskich Dardanów. Ta miała poślubić jego brata rodzonego, Platora. Jednak do ślubu nie doszło, ponieważ Gentios, obawiając się jego wzmocnienia politycznego, dokonał bratobójstwa. Drugą zaś żoną była Etlewa, z którą miał dwóch synów: Skerylaidasa i Pleuratosa. Jego imię upamiętnione zostało w nazwie rodzajowej goryczki (Gentiana), ponieważ przypisywano mu odkrycie właściwości leczniczych tych roślin. (pl)
- Gentius (albanska: Genti, Genci; grekiska: Genthios) var illyrernas siste kung. Han regerade i Illyrien från 180 f.Kr. till 168 f.Kr.. (sv)
- Гентий (Гентус из Иллирии; II век до н. э.) — последний царь Иллирии. Его столицей был город Скодра. После объявления далматинцами своей независимости в 180 году до н. э. начал широкомасштабные пиратские действия против торгового судоходства в Эгейском море. В 171 году до н. э. заключил союз с Римом против Македонии, но уже в 169 году до н. э. перешёл на сторону царя Персея и начал активные действия против Рима, особенно на море. Ему удалось разбить два римских легиона, взять штурмом и разрушить города Аполлония и Диррахий, находившиеся под властью Рима. Гентий был разбит под стенами своей столицы претором Луцием Аницием Галлом и в следующем году приведён в Рим как пленник для участия в триумфе, после которого был сослан в Игувиум. (ru)
- Gêncio (em latim: Gentius; grego Γένθιος, Génthios; governou entre 181-168 a.C.) foi o último rei ilírio do . O nome parece derivar do proto-indo-europeu *g'en "gerar", cognato do latim gens, gentis: "parentes, clã, raça". Ele era o filho de , um rei ardieu que manteve relações muito fortes com Roma. A principal cidade de Gêncio foi Escodra, na Albânia, a capital do Estado Ardieu naquele tempo. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Gencio (en griego antiguo, Γένθιος) fue un rey ilirio del siglo II a. C., hijo de Pleurato III.Reinó entre el 181 y el 168 a. C. (es)
- Gentius ou Genthios ou Gent, qui régna de 180 à 168 av. J.-C., fut le dernier roi d'Illyrie. Il était le fils du roi Pleuratos II de la tribu des Labéates. Sa capitale était Scodra (actuelle Scutari en Albanie). (fr)
- Genzio (albanese: Gent, latino: Gentius, greco: Γέντιος, o Γένθιος; ... – Iguvium, ...; fl. II secolo a.C.) fu l'ultimo re degli Illiri. (it)
- Gentius (albanska: Genti, Genci; grekiska: Genthios) var illyrernas siste kung. Han regerade i Illyrien från 180 f.Kr. till 168 f.Kr.. (sv)
- Gêncio (em latim: Gentius; grego Γένθιος, Génthios; governou entre 181-168 a.C.) foi o último rei ilírio do . O nome parece derivar do proto-indo-europeu *g'en "gerar", cognato do latim gens, gentis: "parentes, clã, raça". Ele era o filho de , um rei ardieu que manteve relações muito fortes com Roma. A principal cidade de Gêncio foi Escodra, na Albânia, a capital do Estado Ardieu naquele tempo. (pt)
- Genci (en grec Γέντιος, o Γενθιος; en llatí Gentius), fill i successor de Pleurat II, fou rei dels labeates (una tribu d'il·liris) i d'Il·líria, contemporani de Perseu de Macedònia. Va ser rei vers 180 aC a 168 aC. La seva capital fou Scodra. (ca)
- Ο Γένθιος΄ήταν Ιλλυριός βασιλιάς (πριν το 181 π.Χ. - 168 π.Χ.) άπό την Οικογένεια Λαβεάται. Ο Γένθιος ήταν γιος και διάδοχος του Πλευράτου Γ΄ που είχε καλές σχέσεις με τη Ρώμη, ήταν ο τελευταίος μεγάλος γνωστός Ιλλυριός βασιλιάς. Η πρωτεύουσα του βασιλείου του βρισκόταν στη Σκόδρα στη σημερινή βόρεια Αλβανία, επεκτεινόταν στα νότια μέχρι τη σημερινή Λέζα που ιδρύθηκε όταν ξέσπασε ο Α΄ Ιλλυρικός πόλεμος. Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του (180 π.Χ.) οι Δαλματοί και οι Δαρσώνοι ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους, η πόλη Ρίζων τον εγκατέλειψε πριν την ήττα του από τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Παντρεύτηκε την Ετούτα την κόρη του βασιλιά των Δαρδάνων Μονούνιου Β΄. Συμμάχησε με τους Ρωμαίους ενάντια στους Μακεδόνες (171 π.Χ.), δύο χρόνια αργότερα (169 π.Χ.) άλλαξε υποστήριξη και συμμάχησε με τον Μακεδόνα (el)
- Genthios (altgriechisch Γένθιος Génthios, lateinisch Gentius) war der letzte illyrische König. Er regierte von 180 bis 168 v. Chr. in Scodra und gehörte dem Stammesverband der Labeaten an. Er war der Sohn des Königs und der Eurydike. Er heiratete Etuta, (oder Etleua) die Tochter des Dardanen Monunios. Nach Plinius soll er als erster die Heilkraft des Enzians entdeckt haben, der nach ihm Gentiana heißt. Er ist auf der Vorderseite der albanischen 50-Lek-Münze und auf der 2000-Lek-Banknote abgebildet. (de)
- Gencio aŭ Gentius (en greka Γένθιος, regis en 181–168 a.K.) estis la lasta reĝo de Ilirio de la Ardiea Ŝtato. La nomo ŝajne derivas el la Hindeŭropa *g'en- "generi", parenca al la Latina gens, gentis "parencaro, klano, raso". Li estis la filo de Pleuratus la 3a, reĝo kiu havis tre fortajn rilatojn kun Romo. La ĉefurbo de Gencio estis nune albana urbo Shkodër, ĉefurbo de la Ardiea Ŝtato tiame. (eo)
- Gentius (Ancient Greek: Γένθιος, "Génthios"; fl. 181 – 168 BC) was an Illyrian king who belonged to the Labeatan dynasty. He ruled in 181–168 BC, being the last attested Illyrian king. He was the son of Pleuratus III, a king who kept positive relations with Rome. The capital city of the Illyrian kingdom under Gentius was Scodra. In 180 BC, during his early reign, the Dalmatae and Daorsi declared themselves independent from his rule and the city of Rhizon abandoned him prior to his defeat, receiving immunity from the Romans. He married Etuta, the daughter of the Dardanian king Monunius II. (en)
- 겐티우스(고대 그리스어: Γένθιος, 재위기원전 181년–기원전 168년)는 최후의 아드리아 왕국의 일리리아 왕이다. 이름은 라틴어의 gen, gentis(씨족, 친족, 동족)과 같은 어족의 말인 인도유럽조어인 g'en (낳다)에서 유래한 것처럼 보인다. 그는 로마와 강력한 우방 정책을 펼쳤던 플레우라투스 3세의 아들이다. 겐티우스의 주도는 슈코더르로 당시 아드리아 왕국의 수도이기도 했다. 기원전 180년, 통치 초기에 달마타이와 다오르손은 겐티우스로부터 독립하겠다고 선언했고, 리존도 로마로부터 면책을 받고, 그가 패배하기도 전에 겐티우스를 배신했다. 그는 다르다니의 왕 모누니우스 2세의 딸 에투타와 결혼을 했다. 기원전 171년, 겐티우스는 마케도니아와 대항하기 위해 로마와 연합했지만, 기원전 169년 태도를 바꿔 마케도니아의 페르세우스와 연합하여 로마를 치게 된다. 겐티우스가 다스리던 아드리아 왕국의 최남단 도시는 리수스였는데, 제1차 일리리아 전쟁 이후 확정된 위치였다. 그는 사자가 아니라 밀정으로 왔다는 명분으로 2명의 로마 사절을 체포하고, 로마와 연합한 아폴로니아와 다르하키움의 도시를 파괴했다. (ko)
- Gentios lub Gencjusz (gr.: Γένθιος, Génthios); (II w. p.n.e.) – koregent iliryjskiego królestwa Ardiajów w latach 206-181 p.n.e., król Ilirii (rex Illyricorum) w latach 181-168 p.n.e. Syn króla Ardiajów Pleuratosa III i jego pierwszej żony Eurydyki z Macedonii. Jego imię upamiętnione zostało w nazwie rodzajowej goryczki (Gentiana), ponieważ przypisywano mu odkrycie właściwości leczniczych tych roślin. (pl)
- Гентий (Гентус из Иллирии; II век до н. э.) — последний царь Иллирии. Его столицей был город Скодра. После объявления далматинцами своей независимости в 180 году до н. э. начал широкомасштабные пиратские действия против торгового судоходства в Эгейском море. В 171 году до н. э. заключил союз с Римом против Македонии, но уже в 169 году до н. э. перешёл на сторону царя Персея и начал активные действия против Рима, особенно на море. Ему удалось разбить два римских легиона, взять штурмом и разрушить города Аполлония и Диррахий, находившиеся под властью Рима. (ru)
|