| dbo:abstract
|
- Ein Digambara (Sanskrit, m., दिगम्बर, digambara, übersetzt: „im Luftkleid“, „im Himmelskleid“ oder „in die Weltweite gekleidet“) ist ein Angehöriger einer überwiegend aus Mönchen bestehenden religiösen Gruppe, die dem Jainismus angehört. (de)
- Digambaro (Sanskrito, m., दिगम्बर, digambara, traduko: "vestata en aero aŭ en la ĉielo aŭ en la Mondo") estas ano de religia grupo de plejparte monaĥoj, apartenanta al ĝajnismo. (eo)
- Digambara (/dɪˈɡʌmbərə/; "sky-clad") is one of the two major schools of Jainism, the other being Śvētāmbara (white-clad). The Sanskrit word Digambara means "sky-clad", referring to their traditional monastic practice of neither possessing nor wearing any clothes. Digambara and Śvētāmbara traditions have had historical differences ranging from their dress code, their temples and iconography, attitude towards female monastics, their legends, and the texts they consider as important. Digambara monks cherish the virtue of non-attachment and non-possession of any material goods. Monks carry a community-owned picchi, which is a broom made of fallen peacock feathers for removing and thus saving the life of insects in their path or before they sit. The Digambara literature can be traced only to the first millennium, with its oldest surviving sacred text being the mid-second century Ṣaṭkhaṅḍāgama "Scripture in Six Parts" of Dharasena (the Moodabidri manuscripts). One of the most important scholar-monks of the Digambara tradition was Kundakunda. Digambara Jain communities are currently found mainly in most parts of North India in states like Rajasthan, Uttar Pradesh, Delhi, Bihar, Jharkhand, Madhya Pradesh, parts of south Maharashtra and Karnataka. According to Jeffery D. Long, a scholar of Hindu and Jain studies, less than one fifth of all Jains in India have a Digambara heritage. (en)
- Se conoce como Digambar o Digambara (en sánscrito, दिगंबर ‘vestidos con el cielo’) a una de las dos principales junto con los Śvētāmbara. El jainismo se dividió en dos sectas entorno al siglo iii d. C., evento frecuentemente relacionado con el Concilio de Vallabhi. La palabra Digambara significa "vestidos de cielo" y se refiere a la práctica monacal tradicional de no poseer ni vestir ropa alguna. Las tradiciones Digambara y Svetambara han tenido diferencias históricas con respecto a su código de vestido, sus templos e iconografía, su actitud hacia las monjas yainas, sus leyendas y los textos que consideran importantes. Los monjes Digambara enfatizan la virtud de no-ataduras y de no-posesión de bien material alguno. Los monjes cargan una escobilla llamada picchi (de propiedad comunitaria) hecha de plumas caídas de pavo real para empujar a un lado y por tanto salvar la vida de los insectos en su camino o antes de sentarse. La literatura Digambara puede trazarse solamente hasta el primer milenio de la era común, siendo el Satkhandagama de Dharasena, escrito en la mitad del siglo II, el texto sagrado más antiguo que aún sobrevive. Uno de los monjes y escolares más importantes de la tradición Digambara fue Kundakunda. Las comunidades yainas Digambara se encuentran en la actualidad principalmente en los Basadis de Karnataka, y en áreas del sur de Maharastra y Madhya Pradesh. De acuerdo con Jeffery D. Long, un académico de estudios Hindúes y Jainistas, menos de la quinta parte de todos los yainas de la India tienen herencia Digambara. (es)
- Digambara (« vêtu d'espace ») est une des deux grandes subdivisions du jaïnisme, l'autre étant la branche shvetambara (« vêtu de blanc »), les deux expressions signifiant que les moines digambara sont complètement nus, tandis que les moines shvetambara portent un vêtement blanc. Cette division serait apparue en 79 av. J.C. (mais on donne aussi d'autres dates), et elle semble due essentiellement à des divergences sur des points de doctrines, renforcées par des querelles religieuses. (fr)
- Digambara (in sanscrito: दिगंबर) significa vestiti d'aria, nel senso di nudi, sono uno dei due gruppi in cui si distingue il Giainismo. L'origine della differenza tra Digambara e Śvetāmbara (questi ultimi detti vestiti di bianco) è attribuita a diverse leggende, nessuna delle quali ha probabilmente fondamento storico. Alla morte di Mahāvīra gli successero alla guida della comunità figure di autorevoli asceti che vengono denominati “patriarchi”. L’ultimo di questi patriarchi fu , morto 170 anni dopo la dipartita di Jina da questo mondo. Nel IV sec. a.C. dunque questo Bhadrabāhu decise di guidare la comunità verso il sud dell’India e si allontanò dalle regioni originarie del Bihar a causa di una carestia. La parte di comunità che lo seguì si stabilì a Śravaṇa Beḷgola nel Mysore e rimase là per dodici anni. Una volta tornati in patria, gli emigranti constatarono che i monaci e gli asceti rimasti nel Bihar avevano preso l’abitudine di indossare una veste bianca e avevano stabilito un canone di testi durante un concilio tenutosi a Pāṭaliputra, odierna Patna, capitale dello Stato del Bihar. A causa di questo nel 79 a.C. un nuovo concilio stabilì un’autentica scissione tra due gruppi, quello degli Śvetāmbara (letteralmente “vestiti di bianco”) originatosi da coloro che non avevano seguito Bhadrabāhu e avevano preso l’abitudine di indossare una veste di cotone bianco, e quello dei Digambara (letteralmente “vestiti di cielo [aria]”) che invece giravano nudi. Ancora oggi i giainisti si distinguono in questi due gruppi. La versione che ha come protagonista Bhadrabāhu è però di ambito Digambara e vuole di fatto rimarcare un allontanamento degli Śvetāmbara dalla pratica originaria: in particolare la nudità viene definita come un carattere distintivo della pratica trasmessa da Mahāvīra stesso. Esiste però anche una versione degli Śvetāmbara sullo scisma: dopo 609 anni dalla morte del Jina un certo Śivabhūti, divenuto monaco per auto-iniziazione, si unì a un gruppo di Śvetāmbara. Durante il suo peregrinare ascoltò un sermone nel quale si diceva che, secondo la tradizione, Mahāvīra avesse praticato la nudità. Arrogantemente Śivabhūti decise di iniziare a praticare la nudità e convinse pure una monaca a fare lo stesso (ella venne poi però corretta da una prostituta che temeva le ripercussioni che questa pratica avrebbe avuto sul suo mestiere). A questa vicenda la tradizione degli Śvetāmbara fa risalire la pratica della nudità. Questa versione di fatto non nega la nudità come pratica attuata da Mahāvīra ma ne vincola l’attuazione a un certo livello di elevazione spirituale. Di fatto nessuna di queste due storie spiega da un punto di vista storico l’origine della distinzione dei due gruppi. La versione dei Digambara è probabilmente del X secolo mentre quella degli Śvetāmbara al V secolo. È invece da ritenere fondata l’idea che già all’epoca di Mahāvīra vi fosse una distinzione delle pratiche secondo uno sviluppo graduale nel percorso di ascesi e di rinuncia. Di fatto le immagini più antiche di Mahāvīra e degli altri Tīrthaṃkara rappresentano questi maestri nudi e solo dopo il V secolo iniziò l’abitudine a raffigurarli vestiti. (it)
- ディガンバラ派（サンスクリット語: दिगंबर）はジャイナ教の宗派。ジャイナ教の二大教派の一方である、ディガンバラの意訳から空衣派とも呼ばれ、さらに裸行派と呼ばれることもある。「空衣」はインドの宗教の中で様々な意味付けがなされる言葉である。そういった宗派においては多くの場合、例えばヤブユムのサマンタバドラ・サマンタバドリーのように神々が空衣で描かれる。ある教派でもディガンバラがインド中の多くのサドゥーによって生涯を通じての習慣として実践されている。 (ja)
- De digambara's (Sanskriet: दिगम्बर; met lucht gekleden) is een groep jaïnistische monniken en nonnen. Zij beschouwen het ongekleed gaan als het symbool van de hoogste heiligheid. Dit wordt niet gezien als naaktheid; de ongeklede monnik gaat gekleed in de omgeving. Digambara's wijden hun leven aan het uitputten van hun karma. Ze gebruiken al lopend een bezem om de grond waarop ze lopen schoon te vegen van kleine diertjes, zodat ze deze niet per ongeluk dood zullen trappen. (nl)
- Conhece-se como Digambar ou Digambara (Em sânscrito: दिगंबर, "vestidos com o céu") a uma das duas principais seitas do jainismo juntamente com os Svetambara. O Jainismo dividiu-se em duas seitas à volta do século III d.C, evento frequentemente relacionado com o . (pt)
- Digambarowie (dewanagari: दिगंबर) – jeden z dwóch głównych (obok śwetambarów) kierunków w łonie dźinizmu. (pl)
- Дигамбары (деванагари : दिगंबर, «одетые в небо»; «имеющие воздух своим одеянием», «одетые в пространство», то есть нагие) — одна из двух основных сект джайнизма нагих и нищих аскетов (представители другой секты называются шветамбары, «носящие белые одежды»). Оба толка различаются в догматах и имеют совершенно разные литературы. Дигамбары придерживаются аскетичного стиля поведения. По примеру Махавиры монахи-дигамбары не носят никакой одежды, имея с собой только традиционную метёлку и сосуд для питья. В конце XIX века уже не ходили нагими, а носили цветные одежды, ограничиваясь тем, что сбрасывали их во время трапезы, предлагаемой им их учениками. Они не признают за женщинами возможности достижения мокши и не принимают их в монашеские ордена. С их точки зрения, изначальный утрачен и существует лишь позднейшее его изложение. При обряде посвящения в монахи дигамбары подвергают кандидата мучительной процедуре выщипывания волос. Прямым путём достижения мокши они считают добровольное самоумерщвление посредством голодания (санкхара). В октябре 1987 года таким образом ушёл из жизни глава дигамбров Бадри Прасад Махарадж. (ru)
- Digambara (sanskrit digambara ”himmelsklädd”) är en av två huvudsakliga riktningar inom jainismen. Den andra är svetambara. Svetambara "vitklädd" beskriver munkarnas och nunnornas bruk att bära vita kläder. Detta skiljer dem från digambara, vars utövare även efter delningen av den jainistiska traditionen omkring år 300 f.Kr. bibehöll idealet att leva nakna. De två riktningarna har sitt kärnområde i var sin del av Indien: svetambara i delstaterna Gujarat och Rajasthan i nordväst, och digambara i delstaten Karnataka i sydväst – med pilgrimsmålet Shravana Belgola. Digambara följer en striktare tolkning av jainismen och en mer asketisk livshållning än andra jainister. (sv)
- Дигамбари (деванагарі: दिगंबर — одягнуті в небо) — одна з двох основних сект джайнізму (представники іншої називаються светамбарами), ченці якої не носять одягу. На відміну від светамбарів, дигамбари вважають, що жінки не можуть досягнути стану мокші. Поділ на дигамбарів та светамбарів відбувся в 4-му столітті до н. е. Хоча ченці-дигамбари не носять одягу, вони вважають себе не голими, а одягнутими в природне середовище. Відмова від одягу означає для них заперечення прагнення тіла до комфорту і до особистого майна. Від дигамбарів-мирян відмови від одягу не вимагається. Аскетам дозволено мати в особистій власності віничок із пір'я фазана і бурдюк із водою. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Ein Digambara (Sanskrit, m., दिगम्बर, digambara, übersetzt: „im Luftkleid“, „im Himmelskleid“ oder „in die Weltweite gekleidet“) ist ein Angehöriger einer überwiegend aus Mönchen bestehenden religiösen Gruppe, die dem Jainismus angehört. (de)
- Digambaro (Sanskrito, m., दिगम्बर, digambara, traduko: "vestata en aero aŭ en la ĉielo aŭ en la Mondo") estas ano de religia grupo de plejparte monaĥoj, apartenanta al ĝajnismo. (eo)
- Digambara (« vêtu d'espace ») est une des deux grandes subdivisions du jaïnisme, l'autre étant la branche shvetambara (« vêtu de blanc »), les deux expressions signifiant que les moines digambara sont complètement nus, tandis que les moines shvetambara portent un vêtement blanc. Cette division serait apparue en 79 av. J.C. (mais on donne aussi d'autres dates), et elle semble due essentiellement à des divergences sur des points de doctrines, renforcées par des querelles religieuses. (fr)
- ディガンバラ派（サンスクリット語: दिगंबर）はジャイナ教の宗派。ジャイナ教の二大教派の一方である、ディガンバラの意訳から空衣派とも呼ばれ、さらに裸行派と呼ばれることもある。「空衣」はインドの宗教の中で様々な意味付けがなされる言葉である。そういった宗派においては多くの場合、例えばヤブユムのサマンタバドラ・サマンタバドリーのように神々が空衣で描かれる。ある教派でもディガンバラがインド中の多くのサドゥーによって生涯を通じての習慣として実践されている。 (ja)
- De digambara's (Sanskriet: दिगम्बर; met lucht gekleden) is een groep jaïnistische monniken en nonnen. Zij beschouwen het ongekleed gaan als het symbool van de hoogste heiligheid. Dit wordt niet gezien als naaktheid; de ongeklede monnik gaat gekleed in de omgeving. Digambara's wijden hun leven aan het uitputten van hun karma. Ze gebruiken al lopend een bezem om de grond waarop ze lopen schoon te vegen van kleine diertjes, zodat ze deze niet per ongeluk dood zullen trappen. (nl)
- Conhece-se como Digambar ou Digambara (Em sânscrito: दिगंबर, "vestidos com o céu") a uma das duas principais seitas do jainismo juntamente com os Svetambara. O Jainismo dividiu-se em duas seitas à volta do século III d.C, evento frequentemente relacionado com o . (pt)
- Digambarowie (dewanagari: दिगंबर) – jeden z dwóch głównych (obok śwetambarów) kierunków w łonie dźinizmu. (pl)
- Digambara (/dɪˈɡʌmbərə/; "sky-clad") is one of the two major schools of Jainism, the other being Śvētāmbara (white-clad). The Sanskrit word Digambara means "sky-clad", referring to their traditional monastic practice of neither possessing nor wearing any clothes. Digambara and Śvētāmbara traditions have had historical differences ranging from their dress code, their temples and iconography, attitude towards female monastics, their legends, and the texts they consider as important. (en)
- Se conoce como Digambar o Digambara (en sánscrito, दिगंबर ‘vestidos con el cielo’) a una de las dos principales junto con los Śvētāmbara. El jainismo se dividió en dos sectas entorno al siglo iii d. C., evento frecuentemente relacionado con el Concilio de Vallabhi. La palabra Digambara significa "vestidos de cielo" y se refiere a la práctica monacal tradicional de no poseer ni vestir ropa alguna. (es)
- Digambara (in sanscrito: दिगंबर) significa vestiti d'aria, nel senso di nudi, sono uno dei due gruppi in cui si distingue il Giainismo. L'origine della differenza tra Digambara e Śvetāmbara (questi ultimi detti vestiti di bianco) è attribuita a diverse leggende, nessuna delle quali ha probabilmente fondamento storico. Ancora oggi i giainisti si distinguono in questi due gruppi. Questa versione di fatto non nega la nudità come pratica attuata da Mahāvīra ma ne vincola l’attuazione a un certo livello di elevazione spirituale. (it)
- Дигамбары (деванагари : दिगंबर, «одетые в небо»; «имеющие воздух своим одеянием», «одетые в пространство», то есть нагие) — одна из двух основных сект джайнизма нагих и нищих аскетов (представители другой секты называются шветамбары, «носящие белые одежды»). Оба толка различаются в догматах и имеют совершенно разные литературы. Прямым путём достижения мокши они считают добровольное самоумерщвление посредством голодания (санкхара). В октябре 1987 года таким образом ушёл из жизни глава дигамбров Бадри Прасад Махарадж. (ru)
- Digambara (sanskrit digambara ”himmelsklädd”) är en av två huvudsakliga riktningar inom jainismen. Den andra är svetambara. Svetambara "vitklädd" beskriver munkarnas och nunnornas bruk att bära vita kläder. Detta skiljer dem från digambara, vars utövare även efter delningen av den jainistiska traditionen omkring år 300 f.Kr. bibehöll idealet att leva nakna. De två riktningarna har sitt kärnområde i var sin del av Indien: svetambara i delstaterna Gujarat och Rajasthan i nordväst, och digambara i delstaten Karnataka i sydväst – med pilgrimsmålet Shravana Belgola. (sv)
- Дигамбари (деванагарі: दिगंबर — одягнуті в небо) — одна з двох основних сект джайнізму (представники іншої називаються светамбарами), ченці якої не носять одягу. На відміну від светамбарів, дигамбари вважають, що жінки не можуть досягнути стану мокші. Поділ на дигамбарів та светамбарів відбувся в 4-му столітті до н. е. (uk)
|