| dbo:abstract
|
- علهب أزرق أو ظبي أزرق (الاسم العلمي: Hippotragus leucophaeus)، نوع مُنقرض من الظباء التي عاشت في جنوب إفريقيا حتى عام 1800 تقريبًا. ولكن كان أصغر من الظباء المعروفة. كان يُعتبر أحيانًًا نويعًا من الظبي الأسمر، لكن دراسة وراثية أكدت إنهُ نوع مستقل. (ar)
- L'antílop blau (Hippotragus leucophaeus) és una espècie extinta d'antílop, el primer gran mamífer africà en extingir-se en temps històrics. Estava relacionat amb l'antílop equí i l'antílop sabre, però una mica més petit. Vivia a la regió costanera sud-occidental de la sabana de Sud-àfrica, però durant l'últim període glacial tenia una major difusió. Probablement era un menjador selectiu, preferint l'herba d'alta qualitat. (ca)
- Antilopa modrá (Hippotragus leucophaeus), africky nazývaná bloubok, je vyhynulý druh antilopy, která žila až do roku 1800 v Jihoafrické republice. Společně s antilopou koňskou (Hippotragus equinus) a antilopou vranou (Hippotragus niger) patřila do rodu , ale ze všech těchto tří druhů dosahovala nejmenší velikosti. Některé studie ji považovaly za poddruh antilopy koňské, genetická analýza ji však potvrdila jako odlišný druh. Největší vzorek antilopy modré měřil v kohoutku 119 cm. Rohy dosahovaly velikosti 56,5 cm podél zakřivení. Srst byla stejnoměrně modrošedá, se světle bílým břichem. Čelo bylo hnědé, tmavší než obličej. Antilopa modrá neměla rozvinutou hřívu jako antilopa koňská či vraná, její uši byly kratší a tupější a měla též menší zuby. Lišila se také absencí barevného černobílého vzoru na hlavě. Vyvinula se černě zbarvená chocholka na ocase. Antilopa modrá se živila trávou. Je pravděpodobné, že rozmnožování záviselo na vrcholu srážek a tím i dostupnosti těchto trav. Evropané se s tímto druhem setkali na jihozápadě v dnešní Jihoafrické republice, ale fosilní důkazy a skalní malby ukazují, že areál výskytu byl původně větší. Evropská civilizace se s tímto druhem prvně setkala v 17. století. Již tehdy nebyl tolik hojný, snad kvůli tomu, že se rozloha jeho pastvin snížila na 4 300 čtverečních kilometrů, zejména podél jižního pobřeží Jihoafrické republiky. Změny hladiny moří během holocénu taky mohly přispět k poklesu populace. První zmínka o zvířeti pochází z roku 1681 a vzniklo také několik popisů této antilopy. Z 18. století pochází několik ilustrací, založených zřejmě na vycpaninách. Lov osadníky zapříčinil úplné vyhynutí této antilopy, zanikla kolem roku 1800; jednalo se o prvního velkého afrického savce, který vyhynul v moderní době, následovaného kvagou v roce 1883. Existují čtyři exempláře, a to v muzeích v Leidenu, Stockholmu, Vídni a Paříži; lebky a rohy jsou uchovány v dalších různých muzeích. (cs)
- Der Blaubock (Hippotragus leucophaeus) ist eine afrikanische Antilopenart aus der Gruppe der Pferdeböcke. Einst in Südafrika beheimatet, ist sie heute ausgerottet. Benannt war dieses Tier nach dem bläulichen Schimmer seines grauen Fells. Im Erscheinungsbild ähnelte der Blaubock der Pferdeantilope, war aber etwas zierlicher gebaut. Ihm fehlten außerdem die Farbabzeichen am Kopf, die für die Pferdeantilope charakteristisch sind. Man findet den Blaubock gelegentlich als Unterart der Pferdeantilope gelistet. Meistens wird er aber als eigene Art geführt. Irreführenderweise wird im Englischen auch die Nilgauantilope als Bluebuck geführt. Das Verbreitungsgebiet beschränkte sich auf die Küstenregion des südwestlichen Südafrikas. Es gibt auch keine Fossilfunde, die eine größere, frühere Verbreitung vermuten lassen. Im Verbreitungsgebiet des Blaubock landeten bereits im 18. Jahrhundert weiße Siedler, die die Art innerhalb weniger Jahre durch Vergnügungsjagden ausrotteten. Durch Überweidung seines Lebensraums war der Blaubockbestand jedoch schon vor Ankunft der ersten Europäer mehr und mehr geschrumpft. Der letzte Blaubock wurde 1799 oder 1800 geschossen, gerade mal 34 Jahre nach der wissenschaftlichen Erstbeschreibung. Nach heutigem Wissensstand ist der Blaubock die erste afrikanische Säugetierspezies, die durch den Menschen in historischer Zeit ausgerottet wurde. Da das Ausrotten des Blaubocks sehr schnell geschah, blieben nur 16 Museumsexemplare erhalten, die dem Blaubock zugeschrieben wurden. Vier als Blaubock ausgewiesene, ausgestopfte Exemplare befinden sich heute in den Naturkundemuseen von Stockholm (Naturhistoriska riksmuseet), Wien (Naturhistorisches Museum Wien), Leiden (Naturalis) und Paris (Muséum national d’histoire naturelle). In einer 2021 publizierten Studie wurde anhand genetischer Marker (mtDNA) nachgewiesen, dass von zehn der untersuchten Museumsexemplare nur vier tatsächlich zum Blaubock gehören, und zwar die beiden zu Lebendrekonstruktionen verarbeiteten Häute in Stockholm und Wien, ein Schädelfragment aus Leiden sowie ein Paar Hörner aus Uppsala (Evolutionsmuseet der Universität Uppsala). Als der Art zugehörig gelten ferner aufgrund früherer Untersuchungen die zu einer Lebendrekonstruktionen verarbeitete Haut aus Paris und die Haut eines erwachsenen Männchens – des Lektotypus' der Art – aus Leiden (Naturalis). Demnach gelten derzeit (Stand: Januar 2021) nur sechs Überreste der Art als gesichert. (de)
- The bluebuck (Afrikaans: bloubok /ˈblaʊbɒk/) or blue antelope (Hippotragus leucophaeus) is an extinct species of antelope that lived in South Africa until around 1800. It was smaller than the other two species in its genus Hippotragus, the roan antelope and sable antelope. The bluebuck was sometimes considered a subspecies of the roan antelope, but a genetic study has confirmed it as a distinct species. The largest mounted bluebuck specimen is 119 centimetres (47 in) tall at the withers. Its horns measure 56.5 centimetres (22.2 in) along the curve. The coat was a uniform bluish-grey, with a pale whitish belly. The forehead was brown, darker than the face. Its mane was not as developed as in the roan and sable antelopes; its ears were shorter and blunter, not tipped with black; and it had a darker tail tuft and smaller teeth. It also lacked the contrasting black and white patterns seen on the heads of its relatives. The bluebuck was a grazer, and may have calved where rainfall, and thus the availability of grasses, would peak. The bluebuck was confined to the southwestern Cape when encountered by Europeans, but fossil evidence and rock paintings show that it originally had a larger distribution. Europeans encountered the bluebuck in the 17th century, but it was already uncommon by then, perhaps due to its preferred grassland habitat having been reduced to a 4,300-square-kilometre (1,700 sq mi) range, mainly along the southern coast of South Africa. Sea level changes during the early Holocene may also have contributed to its decline by disrupting the population. The first published mention of the bluebuck is from 1681, and few descriptions of the animal were written while it existed. The few 18th-century illustrations appear to have been based on stuffed specimens. Hunted by European settlers, the bluebuck became extinct around 1800; it was the first large African mammal to face extinction in historical times, followed by the quagga in 1883. Only four mounted skins remain, in museums in Leiden, Stockholm, Vienna, and Paris, along with horns and possible bones in various museums. (en)
- Hippotragus leucophaeus Hippotragus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Hippotraginae azpifamilia eta Bovidae familian sailkatuta dago. (eu)
- El hipótrago azul o antílope azul de El Cabo (Hippotragus leucophaeus) es una especie extinta de mamífero artiodáctilo de la familia Bovidae. Era originario de la región de El Cabo (Sudáfrica) y se encuentra extinta desde poco tiempo después de su descubrimiento en el siglo XVIII a causa de la caza excesiva y de la competencia con el ganado lanar. El último ejemplar conocido fue cazado en 1799 o 1800. Pese a ser conocido vulgarmente como antílope azul, no parece, por los pocos restos momificados que se conservan de la especie, que tuviese alguna mancha o color en la capa que recuerde al color azul y que fundamente su nombre, sino que por el contrario, presentaba una capa de un color pardo homogéneo. De todas formas su descripción taxonómica tampoco es del todo fiable al no conservarse muchos restos completos y descripciones precisas, todos ellos repartidos en diferentes museos de ciencias naturales por Europa Occidental y Sudáfrica. Al parecer nunca fue muy abundante al tratarse de una especie endémica cuya área de distribución quedó restringida tras la última glaciación. También era la especie más pequeña de su género, con una talla máxima poco superior a 1.10 m y unos 160 kg como máximo, siendo la única que no presenta máscara facial y que solo los machos poseían cuernos pero sin la característica crin sobre el cuello. Sus hábitos resultaban similares a los del resto de los miembros del género moviéndose en pequeñas manadas, aunque su alimentación era más escrupulosa y no podía prescindir del agua de la misma forma que sus parientes más desertícolas. El ejemplar «tipo» se halla conservado en la colección del Real Museo de Historia Natural de Leiden (Países Bajos). (es)
- Hippotrague bleu Cet article est une ébauche concernant les bovidés. Vous pouvez partager vos connaissances en l’améliorant (comment ?) selon les recommandations des projets correspondants. Hippotragus leucophaeus Hippotrague bleu Espèce Hippotragus leucophaeus(Pallas, 1766) Statut de conservation UICN EX : Éteint L'hippotrague bleu (Hippotragus leucophaeus) est une espèce de mammifères herbivores de la famille des bovidés (sous-famille des hippotraginae). L'espèce n'était présente que sur la côte sud de l'Afrique du Sud et a disparu durant le XVIIIe siècle par la chasse des colons européens. Il ne reste que quatre spécimens empaillés de l'hippotrague bleu, un dans les muséums de Paris, Stockholm, Vienne et Leyde. Il fut parmi les premiers grands mammifères à être naturalisés au Jardin du roi avant la création du Muséum national d'histoire naturelle. À ce jour, il reste le plus ancien grand spécimen naturalisé connu appartenant à ce musée. Stephen Jay Gould écrit : « À peine découverte en 1719, et décrite en 1766, la dernière Hippotragus leucophaeus a été tuée par un chasseur boer en 1799 ». (fr)
- ブルーバック(Hippotragus leucophagus)はに属する哺乳類の一種。絶滅種。 (ja)
- 파란영양(학명: Hippotragus leucophaeus)은 소과 힙포트라구스속에 속하는 영양이다. 남부 아프리카에 주로 서식하다가 1800년 즈음에 들어 멸종하였다. 근연종은 론영양과 검은영양이지만, 두 종보다는 작다. 웨스턴케이프 주에서 주로 서식했으며, 마지막 빙하기에 가장 널리 분포했다. (ko)
- De blauwbok (Hippotragus leucophaeus) was een soort uit de familie van de paardantilopen en wordt ook weleens blauwe antilope (Afrikaans: bloubok) genoemd. Deze soort is inmiddels uitgestorven. (nl)
- L'antilope azzurra (bluebuck in inglese e bloubok in afrikaans; Hippotragus leucophaeus (Pallas, 1766)) è una specie estinta di antilope che viveva in Sudafrica fino al 1800 circa. Era più piccola delle altre due specie del genere Hippotragus, l'antilope roana e l'antilope nera. Qualche volta veniva considerata una sottospecie dell'antilope roana, ma le analisi genetiche hanno confermato che si trattava di una specie a sé. Il più grande degli esemplari conservati misura 119 cm di altezza al garrese e le sue corna misurano 56,5 cm lungo la curvatura. Il mantello era di colore grigio-bluastro uniforme, con l'addome biancastro. La fronte era marrone, più scura della faccia. La criniera non era così sviluppata come quella dell'antilope roana e nera; le orecchie erano più corte e smussate, prive di macchia nera all'estremità; inoltre, il ciuffo della coda era più scuro e i denti erano più piccoli. Era anche priva della «maschera» bianca e nera che orna la faccia dei suoi parenti. L'antilope azzurra era erbivora e forse partoriva in concomitanza del picco delle precipitazioni – e pertanto della maggiore disponibilità di erba. Quando gli europei la incontrarono, il suo areale era limitato al Capo sud-occidentale, ma le testimonianze fossili e le pitture rupestri indicano che in passato aveva una distribuzione più ampia. Gli europei scoprirono l'antilope azzurra nel XVII secolo, ma allora era già divenuta rara, forse a causa del fatto che il suo habitat di prateria preferito si era ridotto a una zona di appena 4300 km², distribuito principalmente lungo la costa meridionale del Sudafrica. Anche i cambiamenti del livello del mare durante l'Olocene inferiore potrebbero aver contribuito al suo declino, frammentando le popolazioni. L'antilope azzurra viene citata per la prima volta nel 1681, ma furono pochi coloro che descrissero l'animale quando la specie era ancora in vita. Le poche illustrazioni del XVIII secolo sembrano essere basate su esemplari impagliati. Cacciata dai coloni europei, l'antilope azzurra si estinse intorno al 1800; fu il primo grande mammifero africano a estinguersi in epoca storica, seguita dal quagga nel 1883. Ne rimangono solo quattro esemplari impagliati, nei musei di Leida, Stoccolma, Vienna e Parigi, oltre a corna e possibili ossa conservate in vari musei. (it)
- Antylopowiec modry, dawniej: antylopa modra (Hippotragus leucophaeus) – gatunek wymarłego ssaka z rodziny wołowatych, żyjącego w Afryce Południowej do końca XVIII wieku. Należał do tego samego rodzaju, co antylopowiec koński i antylopowiec szablorogi, ale był mniejszy. Czasem uznaje się go za podgatunek antylopowca końskiego, ale badania genetyczne potwierdziły odrębność gatunkową antylopowca modrego. Największy okaz ma wysokość 119 cm w kłębie. Jego rogi mierzone wzdłuż krzywizny mają 56,5 cm długości. Futro ma jednolitą barwę niebieskawoszarą z bladobiaławym brzuchem. Brązowe czoło jest ciemniejsze od twarzy. Grzywa wykształcona była słabiej niż u antylopowców końskiego i szablorogiego. Krótsze uszy kończyły się bardziej tępo, bez czerni. Miał też ciemniejszy pęczek włosów na ogonie oraz mniejsze zęby. Brakowało mu kontrastującego wzoru czerni i bieli obserwowanego na głowach jego krewniaków. Żywił się niską roślinnością zielną. Być może cielił się podczas opadów deszczu, kiedy dostępność traw osiągała szczyt. Kiedy Europejczycy pojawili się na Półwyspie Przylądkowym występował tylko w południowo-zachodniej jego części, ale dowody kopalne i rysunki naskalne wskazują na niegdysiejszy większy zasięg. Europejczycy napotkali antylopowca modrego w XVII wieku. Był już wtedy rzadkością, być może z powodu redukcji zasięgu preferowanych przezeń siedlisk trawiastych do 4300 km², głównie wzdłuż południowych wybrzeży Afryki Południowej. Zmiany poziomu mórz we wczesnym holocenie również mogły się przyczynić do spadku liczebności populacji tego ssaka. Pierwsza wzmianka o tym zwierzęciu pochodzi z 1681. Kiedy jeszcze istniało, powstało kilka opisów. Nieliczne osiemnastowieczne ilustracje wydają się bazować na okazach spreparowanych. Jako obiekt polowań europejskich osadników antylopowiec modry wyginął około 1800. Czyni to antylopowca modrego pierwszym dużym afrykańskim ssakiem, który wyginął w czasach historycznych. Później jego los podzieliła zebra kwagga. Pozostały jedynie cztery zachowane okazy w muzeach w Lejdzie, Sztokholmie, Wiedniu i Paryżu, ponadto czaszki i rogi. (pl)
- Blåbock (Hippotragus leucophaeus) är en utdöd art i underfamiljen gräsätande antiloper, som levde i Sydafrika. (sv)
- A palanca-azul (Hippotragus leucophaeus), também conhecida como antílope-azul, é uma espécie extinta de antílope que viveu na África do Sul e foi extinta no século XIX por volta de 1800. Pertence ao mesmo género que a palanca-negra e a palanca-vermelha (género Hippotragus), mas é menor que ambas. Foi por vezes considerada uma subespécie da palanca-vermelha, mas estudos genéticos confirmaram que se tratava de uma espécie distinta. O maior espécime montado de palanca-azul tem 119 centímetros de altura na cernelha. Os seus cornos medem 56,5 centímetros ao longo da curvatura. A pelagem era de um azul-acizentado uniforme, com um ventre esbranquiçado. A testa era castanha, de uma cor mais escura que a face. A crina não era tão desenvolvida com nas palancas-negras e vermelhas; as orelhas eram mais curtas e não acabavam em negro; e tinha um tufo de pelo mais escuro na cauda e dentes menores. Também lhe faltavam os padrões contrastantes de branco e preto que é visto na cabeça dos seus parentes mais próximos. A palanca-azul pastava, e pode ter parido quando havia maior precipitação, e maior disponibilidade de ervas. Estava restrito ao sudoeste da Península do Cabo quando encontrado por europeus, mas evidências fósseis e pinturas rupestres mostram que chegou a ter uma distribuição mais alargada. Os europeus encontraram a espécie no século XVII, mas era já pouco comum na altura. Isso pode ter sido devido à redução do seu habitat preferido de pastagens a uma área de 4 300 quilómetros quadrados, principalmente ao longo da costa sul da África do Sul. Mudanças do nível do mar durante o início do Holoceno podem também ter contribuido para o seu declínio. A primeira publicação que menciona o antílope-azul data de 1681, e algumas descrições do animal foram escritas enquanto ele ainda existia. As poucas ilustrações do século XVIII parecem ter sido baseadas em espécimes empalhados. Caçada por colonos europeus, nomeadamente britânicos e holandeses, o antílope-azul entinguiu-se por volta de 1800. Foi o primeiro mamífero africano de grande porte a se extinguir em tempos históricos, seguido pela quagga em 1883. Apenas quatro espécimes montados permanecem em museus em Leida, Estocolmo, Viena e Paris, assim com alguns crânios e cornos em vários outros museus. (pt)
- Голубая антилопа (лат. Hippotragus leucophaeus) — вымерший африканский вид полорогих (Bovidae) из подсемейства саблерогих антилоп. Голубая антилопа была некогда распространена в Южной Африке, однако была полностью истреблена. Название этой антилопе дало голубоватое отсвечивание её серой шерсти. Ареал ограничивался прибрежным регионом юго-запада ЮАР. Здесь в XVIII веке поселились белые колонисты, которые за несколько лет истребили голубую антилопу в результате развлекательных охот. Однако вероятно, что вследствие изменения растительности региона численность этого вида упала ещё до прибытия европейцев. По данным М. Г. Лихтенштейна, последняя голубая антилопа была убита в 1799 или 1800 году. Четыре сохранившихся чучела находятся сегодня в Стокгольме, Париже, Вене и Лейдене. Иногда голубую антилопу классифицируют как подвид лошадиной антилопы, однако в большей части случаев выделяется в отдельный вид. Её английское название Bluebuck иногда применяется и для нильгау. (ru)
- 藍馬羚（Hippotragus leucophaeus）是一種已滅絕的羚羊，且是非洲最早消失的大型哺乳動物。牠們與馬羚及黑馬羚是近親，但略為細小。牠們生活在南非東南海岸的大草原，在冰河時期的分佈更為廣泛。牠們可能是擇食性的，較為喜歡吃優質的草。 於17世紀，歐洲殖民大量殺死稀少的藍馬羚，目的是要將牠們的棲息地改變為農地。牠們約於1800年滅絕，現時只有四個博物館存有牠們架起的標本，分別是在維也納、斯德哥爾摩、巴黎及萊頓，並且在其他地方有一些牠們的骨頭及角。所架起的標本並沒有呈藍色，估計牠們的藍色是來自黑色及黃色毛皮的混合。 (zh)
- Шаблеріг блакитний (лат. Hippotragus leucophaeus) — вимерлий африканський вид порожнистогорих (Bovidae), відносився до підродини Шаблерогові. Шаблеріг блакитний був колись поширений у Південній Африці, однак був повністю винищений. Назва цієї тварини дало блакитнувате відсвічування сірої шерсті. Ареал розповсюдження обмежувався прибережним регіоном південного заходу ПАР. Тут у XVIII столітті оселилися білі колоністи, які за кілька років винищили шаблерога блакитного в результаті розважальних полювань. Проте ймовірно, що внаслідок зміни рослинності регіону чисельність цього виду впала ще до прибуття європейців. Останній екземпляр був убитий у 1799 або 1800 році. Чотири збережених опудала знаходяться сьогодні в Стокгольмі, Парижі, Відні і Лейдені. Іноді шаблеріг блакитний класифікують як підвид Hippotragus equinus, однак у більшій частині випадків виділяється в окремий вид. Англійська назва тварини, Bluebuck іноді застосовується і для нільгау. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- علهب أزرق أو ظبي أزرق (الاسم العلمي: Hippotragus leucophaeus)، نوع مُنقرض من الظباء التي عاشت في جنوب إفريقيا حتى عام 1800 تقريبًا. ولكن كان أصغر من الظباء المعروفة. كان يُعتبر أحيانًًا نويعًا من الظبي الأسمر، لكن دراسة وراثية أكدت إنهُ نوع مستقل. (ar)
- L'antílop blau (Hippotragus leucophaeus) és una espècie extinta d'antílop, el primer gran mamífer africà en extingir-se en temps històrics. Estava relacionat amb l'antílop equí i l'antílop sabre, però una mica més petit. Vivia a la regió costanera sud-occidental de la sabana de Sud-àfrica, però durant l'últim període glacial tenia una major difusió. Probablement era un menjador selectiu, preferint l'herba d'alta qualitat. (ca)
- Hippotragus leucophaeus Hippotragus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Hippotraginae azpifamilia eta Bovidae familian sailkatuta dago. (eu)
- ブルーバック(Hippotragus leucophagus)はに属する哺乳類の一種。絶滅種。 (ja)
- 파란영양(학명: Hippotragus leucophaeus)은 소과 힙포트라구스속에 속하는 영양이다. 남부 아프리카에 주로 서식하다가 1800년 즈음에 들어 멸종하였다. 근연종은 론영양과 검은영양이지만, 두 종보다는 작다. 웨스턴케이프 주에서 주로 서식했으며, 마지막 빙하기에 가장 널리 분포했다. (ko)
- De blauwbok (Hippotragus leucophaeus) was een soort uit de familie van de paardantilopen en wordt ook weleens blauwe antilope (Afrikaans: bloubok) genoemd. Deze soort is inmiddels uitgestorven. (nl)
- Blåbock (Hippotragus leucophaeus) är en utdöd art i underfamiljen gräsätande antiloper, som levde i Sydafrika. (sv)
- 藍馬羚（Hippotragus leucophaeus）是一種已滅絕的羚羊，且是非洲最早消失的大型哺乳動物。牠們與馬羚及黑馬羚是近親，但略為細小。牠們生活在南非東南海岸的大草原，在冰河時期的分佈更為廣泛。牠們可能是擇食性的，較為喜歡吃優質的草。 於17世紀，歐洲殖民大量殺死稀少的藍馬羚，目的是要將牠們的棲息地改變為農地。牠們約於1800年滅絕，現時只有四個博物館存有牠們架起的標本，分別是在維也納、斯德哥爾摩、巴黎及萊頓，並且在其他地方有一些牠們的骨頭及角。所架起的標本並沒有呈藍色，估計牠們的藍色是來自黑色及黃色毛皮的混合。 (zh)
- Antilopa modrá (Hippotragus leucophaeus), africky nazývaná bloubok, je vyhynulý druh antilopy, která žila až do roku 1800 v Jihoafrické republice. Společně s antilopou koňskou (Hippotragus equinus) a antilopou vranou (Hippotragus niger) patřila do rodu , ale ze všech těchto tří druhů dosahovala nejmenší velikosti. Některé studie ji považovaly za poddruh antilopy koňské, genetická analýza ji však potvrdila jako odlišný druh. (cs)
- The bluebuck (Afrikaans: bloubok /ˈblaʊbɒk/) or blue antelope (Hippotragus leucophaeus) is an extinct species of antelope that lived in South Africa until around 1800. It was smaller than the other two species in its genus Hippotragus, the roan antelope and sable antelope. The bluebuck was sometimes considered a subspecies of the roan antelope, but a genetic study has confirmed it as a distinct species. (en)
- El hipótrago azul o antílope azul de El Cabo (Hippotragus leucophaeus) es una especie extinta de mamífero artiodáctilo de la familia Bovidae. Era originario de la región de El Cabo (Sudáfrica) y se encuentra extinta desde poco tiempo después de su descubrimiento en el siglo XVIII a causa de la caza excesiva y de la competencia con el ganado lanar. El último ejemplar conocido fue cazado en 1799 o 1800. Pese a ser conocido vulgarmente como antílope azul, no parece, por los pocos restos momificados que se conservan de la especie, que tuviese alguna mancha o color en la capa que recuerde al color azul y que fundamente su nombre, sino que por el contrario, presentaba una capa de un color pardo homogéneo. De todas formas su descripción taxonómica tampoco es del todo fiable al no conservarse mu (es)
- Der Blaubock (Hippotragus leucophaeus) ist eine afrikanische Antilopenart aus der Gruppe der Pferdeböcke. Einst in Südafrika beheimatet, ist sie heute ausgerottet. Benannt war dieses Tier nach dem bläulichen Schimmer seines grauen Fells. Im Erscheinungsbild ähnelte der Blaubock der Pferdeantilope, war aber etwas zierlicher gebaut. Ihm fehlten außerdem die Farbabzeichen am Kopf, die für die Pferdeantilope charakteristisch sind. Man findet den Blaubock gelegentlich als Unterart der Pferdeantilope gelistet. Meistens wird er aber als eigene Art geführt. Irreführenderweise wird im Englischen auch die Nilgauantilope als Bluebuck geführt. (de)
- Hippotrague bleu Cet article est une ébauche concernant les bovidés. Vous pouvez partager vos connaissances en l’améliorant (comment ?) selon les recommandations des projets correspondants. Hippotragus leucophaeus Hippotrague bleu Espèce Hippotragus leucophaeus(Pallas, 1766) Statut de conservation UICN EX : Éteint (fr)
- L'antilope azzurra (bluebuck in inglese e bloubok in afrikaans; Hippotragus leucophaeus (Pallas, 1766)) è una specie estinta di antilope che viveva in Sudafrica fino al 1800 circa. Era più piccola delle altre due specie del genere Hippotragus, l'antilope roana e l'antilope nera. Qualche volta veniva considerata una sottospecie dell'antilope roana, ma le analisi genetiche hanno confermato che si trattava di una specie a sé. (it)
- Antylopowiec modry, dawniej: antylopa modra (Hippotragus leucophaeus) – gatunek wymarłego ssaka z rodziny wołowatych, żyjącego w Afryce Południowej do końca XVIII wieku. Należał do tego samego rodzaju, co antylopowiec koński i antylopowiec szablorogi, ale był mniejszy. Czasem uznaje się go za podgatunek antylopowca końskiego, ale badania genetyczne potwierdziły odrębność gatunkową antylopowca modrego. (pl)
- Голубая антилопа (лат. Hippotragus leucophaeus) — вымерший африканский вид полорогих (Bovidae) из подсемейства саблерогих антилоп. Голубая антилопа была некогда распространена в Южной Африке, однако была полностью истреблена. Название этой антилопе дало голубоватое отсвечивание её серой шерсти. Иногда голубую антилопу классифицируют как подвид лошадиной антилопы, однако в большей части случаев выделяется в отдельный вид. Её английское название Bluebuck иногда применяется и для нильгау. (ru)
- A palanca-azul (Hippotragus leucophaeus), também conhecida como antílope-azul, é uma espécie extinta de antílope que viveu na África do Sul e foi extinta no século XIX por volta de 1800. Pertence ao mesmo género que a palanca-negra e a palanca-vermelha (género Hippotragus), mas é menor que ambas. Foi por vezes considerada uma subespécie da palanca-vermelha, mas estudos genéticos confirmaram que se tratava de uma espécie distinta. (pt)
- Шаблеріг блакитний (лат. Hippotragus leucophaeus) — вимерлий африканський вид порожнистогорих (Bovidae), відносився до підродини Шаблерогові. Шаблеріг блакитний був колись поширений у Південній Африці, однак був повністю винищений. Назва цієї тварини дало блакитнувате відсвічування сірої шерсті. Іноді шаблеріг блакитний класифікують як підвид Hippotragus equinus, однак у більшій частині випадків виділяється в окремий вид. Англійська назва тварини, Bluebuck іноді застосовується і для нільгау. (uk)
|