Lauba

Ślabikŏrzowe abecadło Tyn artikel je narychtowany we ślabikŏrzowym zŏpisie ślōnskij gŏdki. Coby sie przewiedzieć wiyncyj, wejzdrzij do artikla ô nim.

Lauba (abo tyż wysiodka) we dzisiyjszym znaczyniu to je latowy dōmek we zygrodzie, parku abo inkszym publicznym placu^[1]. Przōdzij: leke stawiynie, czynsto ażurowe, stawiane we zygrodzie, czynsto ôzdobne. Ônyj auftragym bōła ôchrōna przed dyszczym i klarōm. Je to plac dlŏ trefōw i rastu.

Lauby sōm znane ôd czasōw rynesansu. Bōły stawiane w pōnktach widokowych, na abszlusie aks kōmpozycyjnych zygrody. We landszaftowych zygrodach lauby bōły stawiane we formie pagōd, antycznych chrōmōw, dziedzińskich chałp a inkszych.