brejtës

brejtës m. sh. zool.

1. Kafshë gjitare (si ketri, shqarthi, lepuri, miu etj.), që i ka dhëmbët e parë të zhvilluar e të mprehtë dhe që ushqehet duke brejtur bimë e sende të tjera. Brejtës i vogël. Brejtësit e pyllit. Rendi i brejtësve.

brejtës mb. -

1. zool. Që ha duke brejtur, që e bren ushqimin; që bën pjesë në rendin e brejtësve. Kafshë brejtëse. Kandërr brejtëse.
2. Që ka vetinë të gërryejë diçka, që bren, gërryes. Lëndë brejtëse. Veti brejtëse. Soda brejtëse soda kaustike.^[1]