Sigurimi shëndetësor

Sigurimi shëndetësor social është një program i sigurimit, i cili plotëson të paktën tre kushtet e mëposhtme:

• Pjesëmarrja në program është e detyrueshme ose me ligj ose përmes kushteve të punësimit.
• Progami vepron në emër të një grupi ose kufizohet tek një grup njerëzish ose një punëdhënës kontribuon në program në emër të një të punësuari.
• Individët e siguruar japin kontribute të rregullta, kryesisht mbi bazën e të ardhurave që nuk lidhen me koston e shërbimeve që ata përdorin.

Kontributet administrohen nga një ose më shumë organizma publike gati të pavarur, zakonisht me përgjegjësi statutore (të quajtur zakonisht fonde të sëmundjes), të cilët veprojnë si pagues/blerës të kujdesit shëndetësor. Grumbullimi aktual i kontributeve mund të organizohet gjithashtu përmes institucioneve qeveritare. Nëse sigurimi shëndetësor mandatohet nga qeveria, ai quhet gjithashtu sigurim shëndetësor statutor

Në Gjermani funksionon sistemi më i vjetër kombëtar i sigurimit shëndetësor social në botë,^[1] rrënjët e të cilit datojnë që nga Ligji i Otto von Bismarckut për sigurimin nga sëmundjet nga viti 1883.

Duke filluar me 10% të punëtorëve në vitin 1885, sigurimi i detyrueshëm është zgjeruar; në vitin 2009 sigurimi u bë i detyrueshëm për të gjithë qytetarët, ndërsa sigurimi shëndetësor privat është për të vetëpunësuarit ose personat me të ardhura mbi pragun e përcaktuar.^[2][3] Deri në vitin 2016, 85% e popullsisë mbulohet nga sigurimi shëndetësor shtetëror i detyrueshëm (OMC)^[4] (Gesetzliche Krankenversicherung ose GKV), ndërsa pjesa tjetër mbulohet nga sigurimi privat (Private Krankenversicherung ose PKV).^[5]

Sistemi i kujdesit shëndetësor publik australian quhet Medicare, i cili ofron akses falas të përgjithshëm në trajtimin e pacientëve të shtruar dhe shërbimet mjekësore ambulatoriale me subvencione.^[6][7] Ai financohet nga një taksë prej 2% mbi të gjithë tatimpaguesit, një taksë shtesë prej 1% mbi personat me të ardhur të lartë dhe nga të ardhurat e përgjithshme.

Programet qeveritare sigurojnë burimin kryesor të mbulimit të sigurimit për shumicën e qytetarëve të moshuar, si dhe për fëmijët dhe familjet me të ardhura të ulëta që plotësojnë kërkesat specifike të kualifikimit. Programet kryesore qeveritare janë Medicare, një program federal i sigurimit social për të moshuarit dhe disa të paaftë;^[8] dhe Medicaid, e financuar bashkërisht nga qeveria federale dhe shtetet, por e menaxhuar në nivel të shteteve, i cili mbulon disa fëmijë me të ardhura shumë të ulëta dhe familjet e tyre.^[9][10] Në total, Medicare dhe Medicaid përbënin rreth 63 për qind të shpenzimeve të spitaleve kombëtare për pacientë të shtruar në vitin 2012.^[11][12]

1. ^ "The Bellagio Center Residency Program". www.rockefellerfoundation.org (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 15 gusht 2024. Marrë më 2024-08-10.
2. ^ "How to choose German health insurance". allaboutberlin.com (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
3. ^ "Statutory health insurance in Germany: a health system shaped by 135 years of solidarity, self-governance, and competition". www.thelancet.com (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
4. ^ "The Child Health Care System of Germany". www.jpeds.com (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
5. ^ "Private Vs Public Health Insurance In Germany". www.simplegermany.com (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
6. ^ "Medicare – Australia's Healthcare System". theimmigrationoffice.com (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
7. ^ "Healthcare And Insurance In Australia". www.uscisguide.com (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
8. ^ "Best Medicare Supplement Plans". www.getsmartquotes.com (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
9. ^ "10 Things to Know About Medicaid". www.kff.org (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
10. ^ "Budget Basics: Medicaid". www.pgpf.org (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
11. ^ "Costs for Hospital Stays in the United States, 2012". www.ncbi.nlm.nih.gov (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.
12. ^ "Medicaid Financing: The Basics". www.kff.org (në anglisht). Marrë më 2024-08-10.