troke

TROKE m. let.

• Masë vargu a këmbë në poezinë klasike, e formuar nga dy rrokje, prej të cilave e para është e gjatë dhe e dyta e shkurtër.

TROKE f.

• Zile bagëtish, e vogël e shpatuke; këmborë e vogël. Trokja e deles (e cjapit). I var troken. Dëgjohen troket.
• Është bërë për troke dikush mospërf. është bërë si kafshë, është bërë për t'i varur një këmborë. Njëri i bie trokes, tjetri i bie këmborës nuk shkojnë mirë njëri me tjetrin; nuk kanë një mendje, tjetër thotë njëri e ndryshe flet tjetri.