bof
Shqip
[redaktoni]Bof onomat.bised. -
- Përdoret kur shprehim një veprim të menjëhershëm, të shpejtë e të papritur; brof.
- përd. kallëzues. Vij papritur, ia beh. Ai bof te dera.
- Ia bëri bof plasi nga inati, nga dëshpërimi ose nga mërzia.[1]
Etimologjia
[redaktoni]Shqiptimi
[redaktoni]Sinonime
[redaktoni]Antonime
[redaktoni]Fjalë të prejardhura
[redaktoni]Në gjuhë tjera
[redaktoni]Referencat
[redaktoni]- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0