Vojvodstvo Parma
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Vojvodstvo Parma (talijanski: Ducato di Parma e Piacenza), bilo je dio Svetog Rimskog Carstva u Sjevernoj Italiji, koje je uz manje prekide za Napoleonskih ratova egzistiralo od 1545. do 1859. godine.[1]
Historija
urediVojvodstvo Parma nastalo je 1545. kad je papa Pavao III Farnese gradove Parmu i Piacenzu, zajedno sa njihovom okolicom, izdvojio iz Papinske Države i uzdigao taj teritorij u rang vojvodstva, kako bi osigurao tron i titulu svom nezakonitom sinu Pieru Luigiju Farneseu.[1] Kad je Pier Luigi umro 1547. nastavili su vladati njegovi nasljednici kao vojvode sve do 1731. kad je umro posljednji muški nasljednik iz porodične dinastije Farnese.[1] Tada je Vojvodstvo dano španjolskim Bourbonima, točnije Don Carlosu (budućem kralju Carlosu III) koji je vladao Parmom kao Vojvoda Carlo I.[1]
Osim jednog kratkog prekida, španjolski Bourboni vladali su Vojvodstvom sve do 1808. kada ga je formalno anektiralo Prvo Francusko Carstvo, kao jedan od svojih departmana pod imenom Taro (Département du Taro).[1] Na Bečkom kongresu je 1814. odlučeno da se vojvodstvo preda Napoleonovoj supruzi Mariji Louisi. Kad je ona umrla 1847. Vojvodstvo Parma i Piacenza vraćeno je Bourbonima, čija je vladavina uzdrmana revolucionarnim događanjima i atentatom na posljednjeg vojvodu Carla III. Nakon njega vladala je njegova žena Luisa Maria Bourbonska, kao regent umjesto svog maloljetnog sina Roberta. Ona je zbog silnih pritisaka prenijela svoje ovlasti na privremenu vladu 9. juna 1859. koja je utrla put ujedinjenju Vojvodstva sa Kraljevina Pijemont-Sardinija u martu 1860. To je isto bilo privremeno jer je 1861. došlo do Ujedinjenja Italije.[1]