Kalist I Carigradski

Kalist I Carigradski (grč. Καλλιστος Α; ?—1363) je bio carigradski patrijarh u priodima od 1350. do 1354. i od 1355. do 1363. Poštovan je u Pravoslavnoj crkvi kao svetitelj i bogoslov.

U mladosti je živeo na Svetoj gori u skitu Magulu kod manastira Filotej pod duhovnim vođstvom Svetog Grigorija Sinajskog. Tu je, kasnije, sagradio obitelj Svetog Mamanta. Kao jeromonah živeo je u manastiru Iviron.

Za patrijarha carigradskog izabran je 1350. godine po želji i cara Jovana Kantakuzina. Posle četiri godine udaljio se sa patrijarškog prestola ponovo u Svetu goru.

U vreme cara Jovana Paleologa 1355. godine ponovo je vraćen na tron Carigradske patrijaršije, gde je kao patrijarh ostao do smrti.

Umro je se 1363. godine i to u Serezu, na putu ka carici srpskoj Jeleni Dušanovoj, tada već monahinji Jelisaveti, da izmiri Srbe sa Carigradom i da zatraži pomoć za zaštitu od Turaka Osmanlija.

Autor je brojnih bogoslovskih dela: Žitije svetog Grigorija Sinaita i Svetog Teodosija Trnovskog, pouke monasima i mnogobrojne besede.

Sveti patrijarh Kalist je aktivno učestvovao u podršci Svetom Grigoriju Palami i predsedavao na saboru u Carigradu 1351. godine koji je potvrdio njegovo učenje o božanskoj svetlosti i izdao „Saborski Tomos“ o tome.

Pravoslavna crkva proslavlja patrijarha Kalista 20. juna po julijanskom kalendaru.