4. vijek

Za istočnu hemisferu u 4. vijeku je karakteristično da su se dotadašnja svjetska carstva sa različitim rezultatima pokušavala oporaviti od kriza u ranijim periodima, odnosno bila izložena novim iskušenjima, bilo u obliku eksternih demografskih pritisaka, bilo u obliku novih religija i ideologija.

Na zapadu je Rimsko Carstvo nakon određene stabilizacije pod sistemom tetrarhije početkom vijeka ponovno postalo žrtvom građanskih ratova. Oni su međutim potrajali relativno kratko, i to zahvaljujući tome što je njihov pobjednik Konstantin Veliki prihvatio kršćanstvo, ne samo kao vlastitu religiju nego i kao jedno od sredstava kojim će legitimirati svoju i vlast svojih nasljednika. Otada pa nadalje će svi rimski carevi, uz izuzetak Julijana Apostate, biti kršćani, a dotada progonjena kršćanska Crkva postaje ne samo ozakonjena, nego i jedan od temelja društvenog poretka. Pod njenim uticajem će kršćanstvo do kraja vijeka postati državna religija, a sve druge religije postati marginalizirane i na kraju zabranjene, započevši proces koji će dovesti do kraja dotadašnje antičke kulture. Crkva je, međutim, nakon dolaska na vlast bila izložena i unutrašnjim sukobima vezanim uz doktrinarna pitanja; oni, uključujući arijanski spor, dobivaju i političku dimenziju i u drugoj polovici vijeka dovode do novih političkih nestabilnosti. Provala Huna na područje Istočne Evrope dovodi do potiskivanja Gota i drugih germanskih naroda na zapad, što će započeti Veliku seobu naroda i rimske granice ponovno staviti pod snažan pritisak, kome je rimska vojska, a pogotovo nakon katastrofalnog poraza u bitci kod Hadrijanopolja sve teže mogla odolijevati.

Na istoku je političko jedinstvo Kine, ranije ostvareno pod dinastijom Jin kompromitirano kada su se njeni članovi upustili u bratoubilački Rat Osam prinčeva, koji je materijalno i moralno iscrpio zemlju u toj mjeri da su Wu Hu nomadi početkom vijeka započeli veliki ustanak i do 316. uspjeli zauzeti sjevernu Kinu, izazvavši brojna razaranja i egzodus kineskog stanovništva na jug. Dinastija Jin je sigurno utočište pronašla tek u južnoj Kini gdje je sa sjedištem u današnjem Nanjingu stvorila koliko-toliko stabilni režim u kome se nastavila razvijati tradicionalna kineska kultura i civilizacija. Na sjeveru su pobjednički Wu Hui uspostavili niz država kasnije poznatih kao Šesnaest kraljevstava. Od njih je najmoćnija bila Raniji Qin koja je oko 376. uspjela nakratko ujediniti cijelu sjevernu Kinu; njen pokušaj da uništi dinastiju Jin i proširi vlast na jug je, međutim, zaustavljen u na rijeci Fei 383. što je dovelo do njenog kolapsa. Pod vlašću Wu Hua je u sjevernoj Kini dotada dominantni taoizam počeo mijenjati budizam čiji će misionari po prvi put doprijeti i do susjedne Koreje.

• 301 -Armenija postaje prva zemlja koja kršćanstvo uvodi kao svoju državnu religiju.
• 304 - Liu Yan (Han Zhao), dotada vazalni vladar Xiongnua, diže ustanak protiv kineske vlasti i proglašava državu Han, prvo od Šesnaest kraljevstava.
• 313 - Milanski edikt kojim je u Rimskom Carstvu prvi put ozakonjeno kršćanstvo.
• 316 - Wu Hu nomadi preuzimaju vlast nad sjevernom Kinom, tjerajući careve dinastije Jin na jug.
• 325 - U Nikeji održan prvi ekumenski sabor na kome je za kršćane ustanovljeno nikejsko vjerovanje.
• 11.5. 330. - Bizantij od strane cara Konstantina proglašen novom prijestolnicom Rimskog Carstva; datum kada po tradiciji započinje Bizantsko Carstvo.
• 370 - 375: Huni provaljuju na područje Istočne Evrope, pokorivši Alane i potisnuvši Ostrogote na zapad, te tako započinju lančanu reakciju, odnosno proces kasnije poznat kao Velika seoba naroda.
• 378 - Bitka kod Hadrijanopolja u kojoj Vizigoti nanose katastrofalan poraz rimsku vojsku, prisilivši Rimljane, da prvi put u svojoj historiji, pristanu na trajno naseljavanje barbara na svojoj teritoriji.
• 381 - Prvi carigradski sabor kojim je arijanski spor u kršćanskoj Crkvi odlučen u korist trinitarijanaca, a arijanstvo proglašeno herezom.
• 383 - Bitka na rijeci Fei u kojoj snage dinastije Jin nanose katastrofalan poraz sjevernoj državi Raniji Qin, izazvavši njen kolaps.
• 390 – 395: Rimski car Teodozije I donosi niz edikata kojima se u Carstvu nastoji iskorijeniti drevna rimska i sve druge paganske (ne-kršćanske) religije.
• 395 - Podjela Rimskog Carstva na Zapadno i Istočno.

• Stremen u Kini, ne kasnije od 322^[1][2]