Rimsko-partski rat Lucija Vera
Rimsko partski rat 161–166 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Segment Rimsko-partskih ratova | |||||||||
Lucije Ver, bista u Britanskom muzeju | |||||||||
| |||||||||
Sukobljene strane | |||||||||
Rimsko Carstvo | Partsko Carstvo | ||||||||
Komandanti i vođe | |||||||||
Lucije Ver Avidije Kasije Marko Klaudije Fronton |
Vologas IV od Partije Hozroje |
Rimsko-perzijski ratovi |
Rimsko-partski ratovi Kara – Kilikijska vrata – Amanski prijevoj – Planina Gindar – Pohodi Marka Antonija – Armenski rat 58–63 – Trajanov pohod na Partiju – Pohodi Lucija Vera – 2. Ktesifon – Nisibis Rimsko–sasanidski ratovi Resena – Misiče – Barbalis – Edesa – Singara – Amida – 3. Ktesifon – Samara Bizantsko-sasanidski ratovi Rat 421–422 – Anastazijev rat – Iberijski rat – Lazijski rat – Rat 572–591 – Rat 602–628 |
Partski pohodi ili Rimsko-partski rat Lucija Vera se vodio od 161. do 166. između Rimskog Carstva na jednoj, i Partske Monarhije na drugoj strani. Ime je dobio po Luciju Veru, rimskom ko-caru koji je komandirao rimskim trupama. Povod za rat je bio upad partskog kralja Vologasa IV u Armeniju, rimsku klijentsku državu sa čijom je vladajućom kućom Aršakuni bio u srodstvu; nakon što je Vologas Aršakune svrgnuo i na prijestolje imenovao svog sina, Rimljani su to shvatili kao objavu rata. Rimsko Carstvo, koje je u tom trenutku bilo na vrhuncu moći, uspjelo je poraziti Parte, a rimske trupe pod Avidije Kasijem su 165. zauzele i opljačkale partsku prijestolnicu Ktesifon. Na kraju je sklopljen mirovni sporazum kojim su se na armensko prijestolje vratili Aršakuni, a Rimljani od Parta preuzeli dijelove gornje Mezopotamije. Iako je rat u vojničkom i političkom smislu završio velikim uspjehom, za Rimljane je imao teške posljedice, s obzirom da su se za vrijeme pohoda rimski vojnici zarazili bolešću koja će kasnije biti poznata kao Antoninska kuga i čije će posljedice značajno oslabiti Rimsko Carstvo, postavši katalizator procesa koji će kroz nekoliko vijekova dovesti njegove propasti.