Radomir Konstantinović
| Radomir Konstantinović | |
|---|---|
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 27. mart 1928. Subotica, Kraljevina SHS |
| Smrt | 27. 10. 2011. (dob: 83) Beograd, Srbija |
| Glavna djela | |
| Inspiracija | |
Na | |
Radomir Konstantinović (Subotica, 27. 3. 1928 — Beograd, 27. 10. 2011.) bio je srpski filozof i književnik, član ANUBiH.[1] Bio je veliki kritičar nacionalizma i rata.
Rođen je 27. marta 1928. godine u Subotici. Otac mu je bio prof. dr Mihailo Konstantinović. Radomir je bio član Literarne redakcije Radio Beograda od 1949-1951. godine. Više decenija bio je ugledni saradnik Trećeg programa Radio Beograda.
Konstantinović je počeo kao pesnik, sa zbirkom stihova "Kuća bez krova" (1951), da bi se posvetio romanu i objavio čitav niz eksperimentalnih projekata i modernih dela: "Daj nam danas" (1954), "Mišolovka" (1956), "Čisti i prljavi" (1958), "Izlazak" (NIN-ova nagrada 1960. godine) i "Ahasfer ili traktat o pivskoj flaši" (1964). Od "Pentagrama" (1966), okreće se eseju.
Od 1966. godine započinje emitovanje preko Trećeg programa Radio Beograda, a od 1969. štampanje u časopisu "Treći program" ogleda o pesnicima srpske kulture 20. veka „Biće i jezik“. 1969. godine objavljuje kultnu Filosofije palanke u kojoj analizira provincijsku svest, uvreženu malograđanštinu i kruti tradicionalizam. Nakon Titove smrti 1980. godine je napisao tekst u kojem hvali Titovo razdoblje i žali za Titom.[2]
1992. godine, pet dana nakon početka opsade Sarajeva, Konstantinović je osnovao Beogradski krug nezavisnih intelektualaca koji se protive ratu. Tada je definisao drugu Srbiju kao onu Srbiju koja se ne miri sa zločinom.[3]
1994. godine, u vreme zamaha istorijskog revizionizma, Konstantinović je osnovao Društvo za istinu o antifašističkoj narodnooslobodilačkoj borbi u Jugoslaviji (1941-1945)[3], koje danas postoji pod imenom Savez antifašista Srbije.[4] Postmodernističko štivo „Dekartova smrt“ objavljeno je 1998. godine.
2003. godine primljen je u Akademiju nauka Bosne i Hercegovine. Skupština Subotice je 2005. godine odbila da proglasi Radomira Konstantinovića za počasnog građanina.[5]
Umro je u Beogradu 27. oktobra 2011. godine.[6] Na komemoraciji se nije pojavio niko od aktuelnih predstavnika vlasti.[7]
Pisci koji imaju svoj semantičko-filosofski koren u grudvi svog malo poznatog jezika ili sredine, teže prodiru u svet; da su se knjige kao Filosofija palanke i Biće i jezik Rade Konstantinovića rodile u velikim jezičkim centrima, njihove rezonance bi bile slične onima koje imaju dela Beketa i Sartra.[8]
– Oto Bihalji Merin o Konstantinoviću
Zbirke pesama
- Kuća bez krova (Novo pokoljenje, Beograd, 1949)
Romani
- Daj nam danas (Novo pokoljenje, Beograd, 1954)
- Čisti i prljavi (Svjetlost, Sarajevo, 1958)
- Izlazak (Srpska književna zadruga, Beograd, 1960)
- Mišolovka (Kosmos, Beograd, 1956)
Esejistički i teorijski radovi
- Ahasver ili traktak o pivskoj flaši (Prosveta, Beograd, 1964)
- Pentagram, beleške iz hotelske sobe (Forum, Novi Sad, 1966)
- Filosofija palanke (Treći program, br. 2, Beograd, 1969)
- Biće i jezik u iskustvu pesnika srpske kulture dvadesetog veka, osam knjiga (Prosveta, Beograd, 1983)
- Dekartova smrt (Agencija Mir, Novi Sad, 1998)
- Beket prijatelj (Otkrovenje, Beograd, 2000)
Radio-drame
- Saobraćajna nesreća (1956)
- Euridika (1959)
- Iznenađenje (1959, izvođeno 1985)
- Veliki Emanuel (1961)
- Ikarov let (1963)
- Liptonov čaj (1964)
- Obična, oh, kokoška (1964)
- Nagrada Beogradskog univerziteta za poemu "Srce u plamenu", 1949.
- Nagrada Udruženja književnika Srbije za roman "Daj nam danas", 1955.
- NIN-ova nagrada kritike za roman "Izlazak", 1961.
- Nagrada sarajevskog časopisa "Izraz" za najbolji esej godine "Gde je Tolstoj", 1962.
- Nagrada "Đorđe Jovanović" za "Filosofiju palanke", 1971.
- Godišnja nagrada Radio Beograda za Filosofiju palanke, 1971.
- Nagrada željezare Sisak za esej o Oskaru Daviču, 1971.
- Oktobarska nagrada grada Beograda za eseje objavljenje u časopisu "Treći program", 1972.
- NIN-ova nagrada "Dimitrije Tucović" za eseje objavljenje u časopisu "Treći program", 1979.
- Nagrada "Braća Šimić" za esej o Hamzi Humi, 1979.
- Sedmojulska nagrada SR Srbije, 1981.
- Odlikovanje "Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom", 1981.
- Nagrada grada Beograda za izdavački poduhvat izdavačkim preduzećima "Prosveta", "Rad" i "Matica srpska" za delo "Biće i jezik", 1983.
- Nagrada "Miroslav Krleža" za knjigu eseja "Biće i jezik", 1985.
- AVNOJ-eva nagrada za književnost, 1985.
- ↑ „Preminuli članovi - Domaći i inostrani članovi (Van radnog sastava”. Arhivirano iz originala na datum 2018-09-12. Pristupljeno 2018-11-12.
- ↑ Izbor tekstova
- ↑ 3,0 3,1 Filozofija Srbije
- ↑ „Statut Saveza antifašista Srbije”. Arhivirano iz originala na datum 2013-08-12. Pristupljeno 2013-02-24.
- ↑ „Larisa Inić: Radomir Konstantinović, umjesto in memoriama”. Arhivirano iz originala na datum 2011-11-01. Pristupljeno 2013-02-24.
- ↑ Danas: Odlazak gurua Druge Srbije
- ↑ Konstantinović, guru 'druge Srbije', ispraćen šapatom
- ↑ Oto Bihalji Merin, Front, 22.2.1985.
