Pjongjang
| P'yŏngyang 평양시 | |
|---|---|
| Grad pod direktnom državnom upravom | |
| Transkripcija − korejski | |
| • Chosŏn'gŭl | 평양직할시 |
| • Hancha | 平壤直轄市 |
| • McCune-Reischauer | P'yŏngyang Chikhalsi |
| • Revidirana romanizacija | Pyeongyang Jikhalsi |
 Kolaž gradskih znamenitosti | |
| Nadimak: Jeruzalem Istoka (arhaično) | |
 Karta Sjeverne Koreje s označenom Pjongjangom | |
| Koordinate: 39°1′10″N 125°44′17″E / 39.01944°N 125.73806°E | |
| Opći podaci | |
| Država |  Sjeverna Koreja |
| Historija | |
| Osnovan | 1122. pne. |
| Uprava | |
| Predsjednik Narodnog komiteta | Ryang Man-kil (RPK) |
| Sekretar gradskog komiteta | Kim Su-gi |
| Geografija | |
| • Ukupna površina | 1,100 km2 (0,425 sq mi) |
| • Nadmorska visina | 38 |
| Stanovništvo (2013.) | |
| • Ukupno | 2,514,692 |
| Ostale informacije | |
| Vremenska zona | PST (UTC+08:30) |
Pjongjang je glavni i najveći grad Demokratske Narodne Republike Koreje od 2,581.076 stanovnika (u široj okolici živi 3,255.288 ljudi).[1]
Grad leži na obalama rijeke Taedong, udaljen 48 km od Korejskog zaljeva i Žutog mora .[1]
Pjongjang je prema legendi osnovan 1122. pne., na mjestu gdje se prije toga nalazila prijestolnica dinastije Dangun i njihove kraljevine Gojoseon osnovane 2333. pne.[1]
Prvi pisani dokumenti o Pjongjangu su iz 108. pne. kad su Kinezi osnovali svoju trgovačku koloniju pored grada, a tad je grad i utvrđen.[1] Pjongjang je 427. postao prijestolnica Kraljevstva Goguryeo, koje su 668. okupirali Kinezi.[1] Kraljevi iz dinastije Goryeo (918. - 1392.) napravili od Pjongjanga svoju drugu prijestolnicu. Grad je su 1592. zauzeli Japanci, a na početku 17. vijeka razorili Mandžurci.[1]
Nakon otvaranja Koreje strancima, Pjongjang je postao baza za širenje kršćanstva, pa je u gradu izgrađeno preko 100 crkava, tako da je krajem 19. vijeka Pjongjang imao više protestantskih misionara od bilo kojeg grada u Aziji.[1] Za vrijeme Kinesko-japanskog rata (1894. - 1895.) grad je teško razoren, nakon tog pogodila ga je epidemija kuge pa je kraj rata dočekao gotovo raseljen. Za vrijeme Japanske okupacije (1910. - 1945.) grad se razvio kao snažni industrijski centar.[1]
Za vrijeme Korejskog rata (1950. 1953.) grad je teško stradao, 1950. zauzele su ga snage juga i Ujedinjenih naroda, ali je ubrzo pao pod kontrolu sjevera kad je Kina ušla u rat na strani sjevera.[1]
Po okončanju rata grad je obnovljen uz kinesku i sovjetsku pomoć.[1]
Današnjim gradom dominira 105 katova visoka piramida Hotel Ryugyong, koji se gradio od 1987. a otvoren je 2012 (još ne potpuno).
Od starina Pjongjang ima još uvijek sačuvane dijelove sjevernih gradskih zidina, Gradska vrata Hjonmu, i nekoliko hramova iz vremena kraljevstva Goguryeo koji su rekonstruirani u orginalnom stilu.[1] Ipak gradom dominiraju građevine izgrađene nakon Korejskog rata u duhu socijalističkog realizma poput Velikog teatra, palače Okrju sa velikom dvoranom za bankete i Stadiona Kim Il-Sunga.[1] Grad je prepun spomenika, od kojih je najimpresivniji Jucheov toranj, podignut u slavu korejskog socijalizma, ima i nekoliko trijumfalnih slavoluka, od kojih je najpoznatiji Slavoluk ujedinjenja, koji slavi ideju ujedinjenja dviju Koreja. Najbrojniji su spomenici bivšeg predsjednika Kim Il Sunga.
Grobnica mitološkog osnivača grada, kralja Kija iz 1122. pne., nalazi se na sjeveru grada.[1] Pjongjang ima Univerzitet Kim Il-sung (osnovan 1946.) sa brojnim fakultetima.[1]Grad ima brojne naučne institute, muzeje, biblioteke, teatre i operne kuće.
Pjongjang sa okolicom je najveći industrijski centar Sjeverne Koreje sa brojnim tvornicama teške industrije (uglavnom strojarske) koje su razvijene na bazi velikog rudnog bogatstva koje zemlja ima ugljen, željezo, vapnenac. Pored teške u gradu ima i pogona lake industrije, tekstil, obuća i prehrambeni proizvodi.[1]
Pjongjang je dobro povezan cestama i željeznicom sa ostalim gradovima u zemlji, te sa Kinom i Rusijom. Grad ima dobro razvijen sistem javnog prijevoza metro, tramvaji, trolejbusi i autobusi.[1]
Jedini međunarodni aerodrom u zemlji Sunan (IATA: FNJ, ICAO: ZKPY), nalazi se 24 km od centra grada, sa vezama prema svim većim gradovima u zemlji i prema Pekingu, Bangkoku, Kuala Lumpuru, Shanghaju, Vladivostoku i Moskvi.[1]
