Nitrozil-hlorid
Nitrozil-hlorid | |||
---|---|---|---|
IUPAC ime |
| ||
Drugi nazivi | Nitrogen-oksihlorid Nitrozonijum-hlorid | ||
Identifikacija | |||
CAS registarski broj | 2696-92-6 | ||
PubChem[1][2] | 17601 | ||
ChemSpider[3] | 16641 | ||
EINECS broj | |||
UN broj | 1069 | ||
MeSH | |||
RTECS registarski broj toksičnosti | QZ7883000 | ||
Jmol-3D slike | Slika 1 | ||
| |||
| |||
Svojstva | |||
Molekulska formula | ClNO | ||
Molarna masa | 65.46 g/mol | ||
Agregatno stanje | žuti gas, crvena tečnost | ||
Gustina | 1.417 g/cm3 (tečnost, -12 °C) 2.99 g/L (gas) | ||
Tačka topljenja |
-59.6 °C | ||
Tačka ključanja |
-6.4 °C | ||
Rastvorljivost u vodi | razlaže se | ||
Rastvorljivost u hlorokarbonu | rastvorljiv | ||
Struktura | |||
Oblik molekula (orbitale i hibridizacija) | sp2 za N | ||
Dipolni moment | 1.90 D | ||
Opasnost | |||
Podaci o bezbednosti prilikom rukovanja (MSDS) | ICSC 1580 | ||
EU-indeks | Nije na listi | ||
Opasnost u toku rada | Veoma otrovan | ||
NFPA 704 | |||
Srodna jedinjenja | |||
Srodna jedinjenja; nitrozil-halogeni | Nitrozil-fluorid Nitrozil-bromid | ||
Сродна једињења | Azot-monoksid Nitrosulfurna kiselina Nitrozil-fluoroborat Tionitrozil-hlorid | ||
| |||
Infobox references |
Nitrozil-hlorid je hemijsko neorgansko jedinjenje hemijske formule ClNO.
Iako se formula vrlo često piše NOCl, struktura se bolje prikazuje formulom ONCl. Između N i O postoji dvostruka veza (razdaljina = 1,16 Å), a između N i Cl postoji jednostruka (razdaljina = 1,69 Å). Ugao koji zaklapaju O-N-Cl iznosi 113°.[4]
Može se dobiti na više načina[5]:
1. reakcijom azot-monoksida i hlora na običnoj temperaturi, uz drveni ugalj kao katalizator:
2. reakcijom fosfor-pentahlorida i kalijum-nitrita:
3. u carskoj vodi:
To je narandžastožut gas, koji se pretvara u crvenkastu tečnost na temperaturi od -5,5 °C, a pri -65 °C gradi kristale limun-žute boje.[6][7] Reaguje sa vodom gradeći kiseline:
Takođe, reaguje sa živom gradeći merkurohlorid i azot-monoksid, a gradi i dvoguba jedinjenja kao što je SnCl4•NOCl.[5]
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846.
- ↑ Holleman, A. F.; Wiberg, E. "Inorganic Chemistry" Academic Press: San Diego, 2001. ISBN 0-12-352651-5.
- ↑ 5,0 5,1 Parkes, G.D. & Phil, D. 1973. Melorova moderna neorganska hemija. Naučna knjiga. Beograd.
- ↑ Lide David R., ur. (2006). CRC Handbook of Chemistry and Physics (87th izd.). Boca Raton, FL: CRC Press. 0-8493-0487-3.
- ↑ Susan Budavari, ur. (2001). The Merck Index: An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals (13th izd.). Merck Publishing. ISBN 0-911910-13-1.