Navodnjavanje

Navodnjavanje ili irigacija je hidrotehnički i melioracijski postupak kojim se na poljoprivredno zemljište umjetnim putem dovodi voda kako bi se u tlu postigla količina vlage nužna za normalnu ishranu bilja i time povećao urod.

Praksa navodnjavanja je stara koliko i sama civilizacija. Neke od najstarijih civilizacija (Mezopotamija, Egipat, Maya, Inka, Kina) su svoje bogatstvo i razvoj dugovali navodnjavanju, a drži se da je nastojanje da se postigne što efikasnije navodnjavanje dovelo do prvih mehanizama države, zbog čega se takve civilizacije često nazivaju hidrauličkim imperijima.

Navodnjavanje se obično dijeli na:

• površinsko;
• kišenje;
• podzemno.

Tradicionalno navodnjavanje
Nematerijalna svjetska baština
Austrija,  Belgija,  Njemačka  Italija,  Luksemburg  Nizozemska,  Švicarska
Regija:	Evropa
Godina upisa:	2023.
ID:	01979
Ugroženost:
Poveznica:	UNESCO

Ova vrsta navodnjavanja koristi isključivo gravitaciju i ručno izrađene konstrukcije kao što su kanali i rovovi za distribuciju vode iz prirodnih slivnih mjesta (izvori, vodeni tokovi i glečeri) do polja.

Preusmjeravanje vode ili kraj sezone obavlja se u određene dane i periode, najčešće praćeno društvenim okupljanjima i svečanostima. Tradicionalno navodnjavanje zahteva duboko razumevanje prirodnog pejzaža, protoka vode i vremenskih uslova. Potrebna je i bliska saradnja između onih koji koriste vodu (stočari i zemljoradnici) i onih uključenih u održavanje kanala i rovova.

Tradicionalno navodnjavanje se nalazi na UNESCO-voj Reprezentativnoj listi nematerijalnog svjetskog naslijeđa čovječanstva kao element nematerijalnog kulturnog naslijeđa u Austriji, Belgiji, Njemačkoj, Italiji, Luksemburgu, Nizozemskoj i Švicarskoj.^[1] Odluku o upisu donio je Međuvladin komitet za očuvanje nematerijalnog kulturnog naslijeđa na zasjedanju koje je održano od 5. do 8. decembra 2023. u Cresta Mowani u Bocvani^[2]

Navodnjavanje na Wikimedijinoj ostavi