Maracaibo
Maracaibo
Nueva Zamora de Maracaibo | |||
|---|---|---|---|
 | |||
|
|||
| Nadimak: La Tierra del Sol Amado | |||
| Koordinate: 10°39′N 71°38′W / 10.650°N 71.633°W | |||
| Država |  Venecuela
| ||
| Država | Zulia | ||
| Općina | Maracaibo | ||
| Osnivanje | 1529.[1] | ||
| Vlast | |||
| - Gradonačelnik | Eveling Trejo de Rosales | ||
| Površina | |||
| - Područje utjecaja | 1 393 km² | ||
| Visina | 6 m | ||
| Stanovništvo (2009.) | |||
| - Grad | 1 891 800[2] | ||
| - Gustoća | 508,12/km² | ||
| - Područje utjecaja | 2 108 404 | ||
| Vremenska zona | VST (UTC-4:30) | ||
| Poštanski broj | 4001, 4002, 4003, 4004, 4005 | ||
| Pozivni broj | 261 | ||
| Službene stranice www.alcaldiademaracaibo | |||
| Karta | |||
  Maracaibo Pozicija Maracaiba u Venecueli | |||
Maracaibo (nekad Nueva Zamora de Maracaibo[1]) je glavni grad venecuelanske savezne države Zulia, najveća luka u zemlji i drugi po veličini grad od 1,891.800 stanovnika.[2]
Maracaibo se nalazi na sjeverozapadu Venecuele[1], udaljen 925 km zapadno od glavnog grada države Caracasa, i svega 123 km istočno od kolumbijske granice.
Grad leži na sjeverozapadnoj obali boćatog jezera Maracaibo zapravo na uskom kanalu s kojim je povezan sa Venecuelanskim zaljevom.
Bazen Jezera Maracaibo okružen je visokim planinama sa svih strana, one ga štite od pasatnih vjetrova, pa grad ima neobično visoke temperature (prosječna dnevna temperatura je preko 30 °C) uz neugodno visok procenat vlage.[1]
Maracaibo ima Tropsku monsunsku klimu, sa dva godišnja doba koja se između sebe ne razlikuju po temperaturi nego po količini oborina. Prosječna godišnja temperatura je preko 30 °C.[1] Kišna sezona (zima) traje od aprila do oktobra ili novembra, a suha sezona (ljeto) od novembra do marta ili aprila.
| Klimatološki medijani za Maracaibo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mjesec | jan-sij | feb-velj | mar-ožu | apr-tra | maj-svi | jun-lip | jul-srp | aug-kol | sep-ruj | okt-lis | nov-stu | dec-pro | godina |
| Srednji maksimum (°C) | 32,5 | 32,8 | 33,1 | 33,1 | 33,1 | 33,6 | 34,1 | 34,2 | 33,6 | 32,5 | 32,4 | 32,5 | 33,13 |
| Srednji minimum (°C) | 22,8 | 23,2 | 24,1 | 24,8 | 25,0 | 24,9 | 24,9 | 24,9 | 24,6 | 24,1 | 24,1 | 23,3 | 24,23 |
| Precipitacija (mm) | 5 | 3 | 6 | 52 | 67 | 55 | 26 | 60 | 104 | 114 | 71 | 17 | 580 |
| Izvor: [3] | |||||||||||||
Pokušaj naseljavanja Maracaibo zbio se u tri navrata, prvi put je to pokušao Nijemac Ambrosio Alfinger 1529., koji je naselju dao ime Maracaibo, zapravo Villa de Maracaibo. Naselje nije napredovalo pa je tadašnji španjolski guverner Nicolas Federman 1535, naredio evakuaciju stanovnika na obližnji poluotok Guajira u naselje Coro. Drugi neuspjeli pokušaj naseljavanja Maracaibo proveo je kapetan Alonso Pacheco - 1573.[4] Nakon tog je guverner Diego de Mazariegos, odlučio vratiti stanovništvo u naselje povjerivši taj zadatak kapetanu Pedru Maldonadu. On je konačno 1574 osnovao naselje pod imenom Nueva Zamora de Maracaibo, to je bilo u čast guvernera Mazariegosa, jer je on bio rodom iz grada Zamora u Španjolskoj. Taj treći pokušaj naseljavanja je uspio, i odtad se Maracaibo, polako počeo razvijati i rasti korak po korak, do grada.[4]
Značaj Maracaiba porastao je nakon što su pirati uništili luku Gibraltar 1669., na dnu Jezera Maracaibo, pa je grad preuzeo ulogu luke za prekrcaj tereta za unutrašnjost Venecuele.[1]
Tokom borbi za nezavisnost od španjolske kolonijalne vlasti Maracaibo je u nekoliko navrata padao iz ruke u ruku, iako taj dio Venecuele nije toliko sudjelovao u ratnim zbivanjima kao istočna i centralna Venecuela.[1] Ipak, na Jezeru Maracaibo odigrala se značajna pomorska bitka 24. maja 1823. u kojoj su republikanci pobijedili španjolsku flotu[1], ta pobjeda bila je ujedno i kraj Rat za nezavisnost Venecuele.
Sve dok nije otkrivena nafta u okolici grada 1914., Maracaibo je bio mala luka za izvoz kave. U svega deset godina izrastao je u naftnu metropolu Venezuele i Južne Amerike. Tako da je postao grad kontrasta, starih građevina iz doba španjolske kolonijalne vlasti i modernih poslovnih nebodera, okruženih indijanskim folklorom.
Jaružanje kanala koji spaja Jezero Maracaibo s Karipskim morem u kasnim 1950-im potaknulo je rast privrede u sjeverozapadnoj Venecueli i oživilo luku grada.[1]
Veliki zahvat za grad bila je izgradnja metroa koji je 2006. otvorio svoju prvu liniju sa dvije stanice.[4]
Najveće znamenitosti grada su njegove jarko obojene kolonijalne kuće i crkve, kao što je crkva Santa Bárbara. Nedavno je otvorena promenada koja ide od te crkve do bazilike Nuestra Señora de la Chiquinquirá.[4] U gradu još od od 1946. djeluje Univerzitet Zulia (La Universidad del Zulia) sa gotovo svim fakultetima.
Maracaibo je centar petrokemijske industrije Venecuele, pored tog u gradu je razvijena i građevinska, prehrambena, tekstilna i kemijska industrija.[1]
Grad je odlično povezan autoputevima sa svim važnijim gradovima sjeverne Venezuele;
Impresivni most General Rafael Urdaneta dug 8 km preko kanala na Jezeru Maracaibo izgrađen je 1962.[5]
Grad ima veliki međunarodni aerodrom La Chinita (IATA kod: MAR, ICAO kod: SVMC) sa vezama prema svim većim gradovima u zemlji i po Karibima.
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 „Maracaibo” (engleski). Encyclopedia Britannica. Pristupljeno 12. 09. 2012.
- ↑ 2,0 2,1 „VENEZUELA: Major Cities” (engleski). Citypopulationde. Pristupljeno 12. 9. 2012.
- ↑ „Climate data for Maracaibo”. Hong Kong Observatory. Arhivirano iz originala na datum 2012-12-10. Pristupljeno 14. 09. 2012.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Maracaibo” (španjolski). Venezuelatuya. Pristupljeno 12. 9. 2012.
- ↑ „Puente sobre el Lago de Maracaibo - General Rafael Urdaneta” (španjolski). Venezuelatuya. Pristupljeno 12. 09. 2012.
