Car Keitai

Car Keitai (継体天皇, Keitai-tennō^?), također poznat kao Keitai-okimi, bio je 26. po redu car Japana,^[1] prema tradicionalnom popisu.^[2] Ovom vladaru se ne mogu pripisati čvrsti datumi života i vladavine, ali se tradicionalno uzima da je vladao u periodu 507-531.^[3] Način na koji je Keitai došao na prijestolje i njegovo porijeklo su predmet historijskih kontroverza, djelomično uzrokovanih i kontardiktornim navodima drevnih japanskih kronika.

Prema Kojikiju se Keitai rodio 450. a prema Nihon Shokiju 486. Oba izvora se, međutim, slažu, da nije bio neposredni potomak svog prethodnika Buretsua, s čijom je smrću 506. izumrla grana carske porodice koja potiče od cara Nintokua. Drugi izvori, pak, navode kako je prije dolaska na prijestolje bio vladar/poglavica Koshija, plemena/države u sjevernom dijelu centralnog Japana. Zbog toga neki autori drže da je s njim zapravo počela nova carska dinastija, odnosno da je Buretsu bio posljednji izdanak stare dinastije.^[4] Tekst Shaku Nihongi, pak, navodi da je Keitai bio praunuk Ohohoto no Kimija, brata supruge cara Ingiyoa, a koji je sam bio unuk cara Ojina. U suvremenoj Južnoj Koreji su, pak, česte špekulacije o tome da je Keitai porijeklom iz Koreje, odnosno države Baekje, te da je bio brat kralja Muryeong od Baekjea.^[5]

U svakom slučaju, Keitajevu vladavinu su obilježili sukobi. Carem se proglasio u Kusubi, sjevernom dijelu provincije Kawachi (današnji Shijonawate u prefekturi Osaka), te mu je trebalo oko 20 godina kako bi uspostavio svoju vlast, odnosno nametnuo je drugim klanovima u oblasti Yamato. Pred kraj vladavine je na otoku Kyushu izbio Iwai ustanak, pa je Keitai tamo oko 527. poslao svog vojskovođu Mononobe no Arakabija, koji je ustanak ugušio.

Kontradiktorni podaci kao datum Keitaijeve smrti navode 9. april 527. (Kojiki), odnosno 7. februar 531. ili 534. U svakom slučaju, njegova smrt je izazvala još jedan period nestabilnosti, ali ovaj put su se suparnički klanovi i frakcije okupili oko njegovih sinova - na jednoj strani su Ankan i Senka, sinovi druge supruge po imenu Owari no Muraji Kusaka, a na drugoj Kimmei, sin prve supruge po imenu Tashiraka no Himeiko. Sva trojica su postali carevi, posljednji među njima Kimmei.

• Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
• Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
• Hall, John Whitney. (1993). The Cambridge history of Japan: Ancient Japan, Vol. I. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-22352-2
• Kim Yong Woon (2009). History and the Future are One (천황은 백제어로 말한다). Seoul.
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Seeley, Christopher. (1991). A History of Writing in Japan. Leiden: Brill Publishers. ISBN 978-90-04-09081-1—reprinted by University of Hawaii Press (2000). ISBN 978-0-8248-2217-0
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842