ôta \ɔ˥.ta˩\

1. (Bangë) ...
   • Tî sâra kua tî mbëtï, wala tî mbênî yê ngâ ndê na wâlï tî kôlï, ayeke nzönî töngana âla ôta kûê adutï daä, ngâ mo na kôlï tî wâlï nî ama terê sï. — (Christian Dagnan, « Wärängô Tënë Ayo Äpe » na Gä, ë fono na yâ tî Bêafrîka , 1992 → dîko mbëtï)
   • Âla gue na ngonda na terê tî mbênî ngû tëtî nze ôta, na burü sô kusâla tî yäkä ahûnzi. — (Boniface Namzoure, « Ganzâ tî Ködörö » na Gä, ë fono na yâ tî Bêafrîka , 1992 → dîko mbëtï)
   • Na pekônî nze ôta ahûnzi awe, âganzâ asïgïgï tî kîri na ködörö. — (Boniface Namzoure, « Ganzâ tî Ködörö » na Gä, ë fono na yâ tî Bêafrîka , 1992 → dîko mbëtï)
   • Tî ôta nî, babâ nî aîri mbï atene: "Mo yê nye?" — (Vincent Krampel, « Kôzo Wärängô Terê Na Kôgarâ » na Gä, ë fono na yâ tî Bêafrîka , 1992 → dîko mbëtï)

• Luc Bouquiaux; Jean-Marie Kobozo;Marcel Diki-Kidiri;Jacqueline Vallet;anne Behaghel, Dictionnaire sango-français et lexique français-sango , 1978, Paris: Société des Etudes Linguistiques et Anthropologiques de France (SELAF). ISBN 2-85297-016-3