حڪايت
حڪايت (Hagiography) ڪا ڪھاڻي، قصو، داستان وغيره قديم افسانوي ادب جي سڀ کان اهم شاخ آهي، جنهن ۾ جانورن جون حڪايتون آهن؛ اهي دنيا جي اڪثر قديم زبانن ۾ ملن ٿيون. هونئن تہ سڄي دنيا جي غير مھذب قبيلين بہ حيواني ڪھاڻيون بيان ڪيون ويون آهن. پر انھن ۾ ڪي اخلاقي سبق ڪونہ ٿا ملن. پر مشرق جون حيواني ڪھاڻيون اخلاقي آهن. سنڌيءَ جي اوائلي ڪھاڻين ۾ پھريون ڪتاب ’حڪايت الصالحين‘ (درويشن جي حياتيءَ جو احوال) کي ليفٽيننٽ آرٿر شايع ڪرايو هو. [1]
حوالا
[سنواريو]- ↑ ڪتاب: ادبي اصطلاحن جي تشريحي لغت؛ مرتب: مختيار احمد ملاح؛ پبلشر: سنڌي لئنگئيج اٿارٽي، حيدرآباد، سنڌ.