ڪارو
سنڌي
[ترميميو]
اُچارُ
[ترميميو]
بُڻڀياسُ
[ترميميو]
اسم خاص (مذڪر)
[ترميميو]- رَنگُ، جيڪو گَهِرو ترين ٿيندو آهي. اهڙو رنگ جيڪو تڏهن ظاهر ٿيندو آهي جڏهن ذري به روشني موٽَ نه کائي.
- هِيءُ ڪارو وڳو يارو مون کي مون کي عشق پارايو آ.
- تاسَ ۾ اهڙا پتا جِن تي ڪاري رنگَ جِي دِل ٺهيل هجي.
- تاسَ راند ۾ ڪاري جِي ليپَ.
- (تاسَ راند جهڙوڪ ڪاري جِي راڻِيءَ ۾) تون ڪارو هلائين هئا ته مون کي ڪاري جِي راڻِي نه ملي هئا.
صفت (مذڪر)
[ترميميو]ڪارو مونث: ڪارِي جمع (مذڪر: ڪارا مونث: ڪاريُون)
- ڪارو رنگ رکندڙ، رنگ جو ڪارو
- هِيءُ ڪارو وڳو يارو مون کي مون کي عشق پارايو آ.
- ڪارو رنگ رکندڙ ماڻهُو، اهڙو ماڻهُو جيڪو رنگ جو ڪارو هُجي
- اڄ به دنيا جي ڪيترن ئي ملڪن ۾ ڪارن سان سٺو ورتاءُ نه ٿو رکيو وڃي.
- بَد ڪِردار، بد فعل، جنسي تعلقات رکندڙ
- هُو پنهنجي پاڙيواريءَ سان ڪارو آهي.
- پَلِيت، بَد نيت
- هُو دل جو ڪارو آهي.
لاڳاپيل لفظ ۽ اصطلاح
[ترميميو]
