شکر

شکر يو عربي لغت دى چي معنى يې د انعام کوونکي غوره ذکر دى.

پوهانو د شکر ډېر زيات تعريفونه کړي دي چي له يوه نه يې يادونه کوو: شکر دادى چي زړه د احسان کوونکي لور ته متوجه وي، اندامونه د هغه په اطاعت او فرمانبرداري کي اخته وي او ژبه د هغه په ذكر او حمد وثناء کي مشغوله وي.

د شکر په اړه ډېر زيات ايتونه او حديثونه راغلي دي.

• ژباړه((او زما شکر کوئ او کفر مه کوئ.))
• ژباړه((او ډېر کم دي زما په بندګانو کي کوم چي شکرګزاره دي.))
• ژباړه((او که تاسو د الله تعالى د نعمتونو شمېرل وغواړئ، نو تاسو به يې شمار نه کړلى شئ))

• د زياتي ګټي ورکړه، الله تعالى فرمايي ژباړه:((که ته په وړاندينيو احساناتو شکر اوکړې نو زه به تاته زيات درکړم))
• د الله تعالى د محبت د ملاوېدو زېرى.
• شکر کولو سره د عذاب نه حفاظت کېږي.
• شکر سره صبر او تقوى حاصلېږي.

شکر په درۍ ډوله دى

• د ژبي شکر.
• د زړه شکر.
• د اندامونو شکر.