As treuva ai bòrd ëd l'Apenin Lìgure, an sle colin-e ch'a separo la val ëd la Scrivia da cola dël torent Lèm, ch'a cala giù për la provinsa 'd Lissandria fin a campesse ant l'Òrba.
La piev ëd San MartinËl topònim dël pais a l'é atestà a parte da l'àuta Età 'd Mès tanme Pastorianum, Pastoriana, Pastorana e Pasturana, facilment associabil a le atività 'd bërgé dij prim abitant ëd coste bande. A l'é cità ant ën at dël 969 ant ël qual Adelaide, fomna dl'imperador Oton I, a don-a la giursdission dël pais al monasté 'd San Salvador ëd Pavìa. Ant ël pais a-i era dagià la piev ëd San Martin, ëd probàbil orìgin longobarde, ch'a fasìa d'arferiment për j'anviron e ch'a l'era sota la diòcesi 'd Torton-a. Ant ij sécoj ch'a séguo Pasturàuna a passa ant l'influensa dij marchèis ëd Gavi, dla Repùblica 'd Génoa e dij marchèis dël Monfrà. Dël sécol ch'a fa XIV a l'é anfeodà a la famija genoèisa djë Spìnola e dël sécol ch'a fa XV a la famija milanèisa dij Tròt, ch'a fan edifiché la cesa parochial. Dal 1713 a intra ant la sfera d'influensa dël Regn ëd Sardëgna ëd Vitòrio Medeo II.
La cesa parochial ëd San MartinDël 1799 a l'é teatr ëd na gran bataja, conossùa tanme la Bataja ëd Neuve, antra l'esércit fransèis ëd l'Armà d'Italia comandà dal general Joubert e col ëd l'aleansa àustro-russa comandà dal general Suvorov e vagnà da costi ùltim. Tërminà l'época dla dominassion fransèisa 'd Napoleon Bon-a-part, dal 1815 Pasturàuna a torna al Regn ëd Sardëgna. Dal 1859, col Decret Rattazzi (Lèj n.3702, 23 otóber 1859), Pasturàuna a fa part ëd la Provinsa ëd Lissandria, dël Sircondari ëd Neuve e dël Mandament ëd Cavirià.
