Al-Ghazali

Abū Ḥāmid Muḥammad ibn Muḥammad al-Ghazālī, nassù dël 1058 e mòrt dël 1111, (an persian ابو حامد محمد ابن محمد الغزالی), soens Algazel an Ossident, a l'é nassù e mòrt a Tus, ant la provinsa ëd Khorasan an Iran. A l'é stàit un teòlogh islàmich, giurista, filòsof, astrònom e mìstich e a resta un dij pi selebrà magìster dla stòria dël pensé islàmich sunita.

A l'é considerà un ëd coj ch'a l'han ancaminà ël métod dël dùbi e dël seticism, e un dij sò travaj pi avosà, l'Incoerensa dij filòsof a l'ha cangià ël cors ëd la filosofìa islàmica. A l'ha cangià la filosofìa islàmica, che prima a l'era anfluensà da j'antich Grech e elenista, e a l'ha basala an sla causa e efet, determinà da De e medià da j'àngej, na teorìa conossùa com ocasionalism.

Ghazali dle vire a l'é stàit considerà com ël pi gran mussulman d'apress a Maomet.