uspokoiciel

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. ten, kto uspokaja, uspokajający^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uspokoiciel	uspokoiciele
dopełniacz	uspokoiciela	uspokoicielów
celownik	uspokoicielowi	uspokoicielom
biernik	uspokoiciela	uspokoicielów
narzędnik	uspokoicielem	uspokoicielami
miejscownik	uspokoicielu	uspokoicielach
wołacz	uspokoicielu	uspokoiciele

przykłady:

(1.1) Uspokoiciel świata, ożywiony duchem Ewangielji, wróci nadzieję wszystkim, walcząc błogosławionym orężem poko­ju i religji^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) uspokajacz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spokojny, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m

czas. spokoić ndk., uspokoić dk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.

przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno

przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco

wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko

partyk. spoko, spoczko

ims. uspokojony, uspokajający

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. uspokoić + -el

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) trøster w
• niemiecki: (1.1) Beruhiger m
• rosyjski: (1.1) усмиришсель m

źródła: