placek

 

 

 

 

wymowa:

IPA: [ˈplat͡sɛk], AS: [placek]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. płaski, zwykle okrągły wypiek, często słodki, z dodatkami

(1.2) niewielki, pieczony lub smażony krążek np. z mąki lub ziemniaków^[1]

(1.3) o czymś niewielkim, płaskim, utworzonym z miękkiej masy^[1]

(1.4) mała, ograniczona płaszczyzna wyodrębniająca się z otaczającego ją tła^[1]

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	placek	placki
dopełniacz	placka	placków
celownik	plackowi	plackom
biernik	placek	placki
narzędnik	plackiem	plackami
miejscownik	placku	plackach
wołacz	placku	placki

przykłady:

(1.1) Mama zrobiła pyszny placek z owocami, może spróbujesz?

(1.2) Natarłem ziemniaków i będę smażył placki.

(1.3) Robiąc talerz, garncarz formuje starannie na kole placek gliny.

(1.4) Na tej starej kanapie widać tłuste placki brudu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) placek z owocami / z truskawkami / z jabłkami / z rabarbarem / ze śliwkami / z kruszonką • placek drożdżowy / orzechowy / kukurydziany • piec / upiec placek

(1.2) placki ziemniaczane / owsiane • placek zbójnicki / po węgiersku • smażyć / usmażyć placki

(1.3) krowi placek • placek z gliny / z plasteliny • zrobić placek

(1.4) placek łysiny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. plac m, placyk m, placowe n

zdrobn. placuszek m

przym. plackowaty, placowy

związki frazeologiczne:

masz babo placek • Jacek placek • na święty Jacek będzie nowy placek • na święty Jacek z nowej pszenicy placek • na świętego Jacka najecie się placka • na świętego Jacka trza upiec placka • na świętego Jacka ukoś owsa i upiec placka • święty Jacek zjadł z flakami placek • ze wszystkich świętych najlepszy Jacek, bo kto żyje dostał placek

etymologia:

niem. Plätzchen^[2] < niem. platzen^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cake
• esperanto: (1.1) flano
• kaszubski: (1.1) plińc m
• kataloński: (1.1) pastís m
• niderlandzki: (1.1) koek m, taart m/ż, vlaai m; (1.2) koekje n
• rosyjski: (1.2) драник m

źródła: