polak

wymowa:

​^?/i ​^?/i IPA: [ˈpɔlak], AS: [polak]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) uczn. język polski jako przedmiot nauczany w szkole

(1.2) uczn. lekcja języka polskiego^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	polak	polaki
dopełniacz	polaka	polaków
celownik	polakowi	polakom
biernik	polak / polaka	polaki
narzędnik	polakiem	polakami
miejscownik	polaku	polakach
wołacz	polaku	polaki

przykłady:

(1.1) Babka od polaka: „Jesteście tępi jak sanki w lecie”^[2].

(1.2) Ance na polaku zadzwonił telefon.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dostać pałę z polaka

synonimy:

(1.1) środ. uczn. polaj, eduk. polski

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polak m, Polka ż, Polska ż, polskość ż, polski mrz

przym. polski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. angol • anglik • biola • fiza • gegra • hista • niemiec • matma • polak • ruski • rela

tłumaczenia:

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) Polak^[1]

przymiotnik

(2.1) polski^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(2.1) gjuha polake → język polski

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

wymowa:

Dania: [poˈlαk] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) Polak

odmiana:

(1.1) en polak, polakken, polakker, polakkerne

przykłady:

(1.1) I perioden 1893-1929 kom der mere end 100.000 polakker til Danmark. → W okresie 1893-1929 ponad 100 000 Polaków przybyło do Danii.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polen n, polsk n

przym. polsk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Duński - Kraje i narodowości

źródła: