naszyjnik

 

wymowa:

IPA: [naˈʃɨjɲik], AS: [našyi ̯ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzem. jubil. element biżuterii w postaci ozdoby na szyję; zob. też naszyjnik w Wikipedii

(1.2) hist. część zbroi rycerskiej osłaniająca szyję^[1]

(1.3) daw. obroża nakładana na szyję więźniom^[2]

(1.4) przest. obroża kolczasta dla psa^[2]

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	naszyjnik	naszyjniki
dopełniacz	naszyjnika	naszyjników
celownik	naszyjnikowi	naszyjnikom
biernik	naszyjnik	naszyjniki
narzędnik	naszyjnikiem	naszyjnikami
miejscownik	naszyjniku	naszyjnikach
wołacz	naszyjniku	naszyjniki

przykłady:

(1.1) Gabrysia miała na sobie przepiękny naszyjnik z howlitów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) srebrny / złoty naszyjnik • naszyjnik z pereł / rubinów / ametystów / agatów…

synonimy:

(1.1) daw. kanak

(1.4) kolczatka

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) okowa

(1.4) obroża

hiponimy:

(1.2) kolia, korale

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. na- + szyjny + -ik

uwagi:

(1.1) zobacz też: łańcuszek • naszyjnik • obróżka • wisior

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) necklace
• arabski: (1.1) قلادة ż
• baskijski: (1.1) lepoko, iduneko
• chorwacki: (1.1) ogrlica ż
• duński: (1.1) halskæde w
• esperanto: (1.1) kolĉeno, koliero
• fiński: (1.1) kaulakoru
• francuski: (1.1) collier m
• hiszpański: (1.1) collar m
• japoński: (1.1) ネックレス (nekkuresu)
• jidysz: (1.1) האַלדזבאַנד ż (haldzband)
• kaszubski: (1.1) nôszijk m
• kataloński: (1.1) collaret m
• łaciński: (1.1) monile n
• łotewski: (1.1) kaklarota ż
• niderlandzki: (1.1) halsketting ż, halssnoer n
• niemiecki: (1.1) Halskette ż
• nowogrecki: (1.1) περιδέραιο n, κολιέ n
• rosyjski: (1.1) ожерелье n
• serbski: (1.1) огрлица ż
• suahili: (1.1) kidani
• szwedzki: (1.1) halsband n
• ukraiński: (1.1) намисто n
• węgierski: (1.1) nyaklánc
• wilamowski: (1.1) puttynystyn lm
• włoski: (1.1) monile m, collana ż

źródła: