[go: up one dir, main page]

wymowa:
IPA[xuˈsɨtɨsm̥], AS[χusytysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. rel. ruch religijny i polityczny, odłam protestantyzmu zapoczątkowany w XV w.; zob. też husytyzm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Husytyzm dał impuls późniejszej Reformacji.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) protestantyzm
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. husyta m, husytka ż, husyckość ż
przym. husycki
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) czes. Hus; od nazwiska Jana Husa, który zapoczątkował ten ruch
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „‑zmie” wymawia się alternatywnie jako „‑zmie” albo „‑źmie”.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać  Hasło „husytyzm” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.