kulinarny

wymowa:

IPA: [ˌkulʲĩˈnarnɨ], AS: [kulʹĩnarny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który dotyczy gotowania, kulinariów, gastronomii, przygotowywania potraw

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kulinarny		kulinarna	kulinarne	kulinarni	kulinarne
dopełniacz	kulinarnego		kulinarnej	kulinarnego	kulinarnych
celownik	kulinarnemu		kulinarnej	kulinarnemu	kulinarnym
biernik	kulinarnego	kulinarny	kulinarną	kulinarne	kulinarnych	kulinarne
narzędnik	kulinarnym		kulinarną	kulinarnym	kulinarnymi
miejscownik	kulinarnym		kulinarnej	kulinarnym	kulinarnych
wołacz	kulinarny		kulinarna	kulinarne	kulinarni	kulinarne

przykłady:

(1.1) Francuscy mistrzowie kulinarni wprowadzili aromaty sporządzane w formie wyciągów na spirytusie, które wypierały stosowane dotąd przyprawy^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) książka / sztuka kulinarna

synonimy:

(1.1) kucharski, gastronomiczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kulinaria lm nmos

przysł. kulinarnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. culinarius od culina

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) culinary
• białoruski: (1.1) кулінарны
• bułgarski: (1.1) кулинарен
• czeski: (1.1) kulinářský
• duński: (1.1) kulinarisk
• esperanto: (1.1) kulinara
• francuski: (1.1) culinaire
• hiszpański: (1.1) culinario
• interlingua: (1.1) culinari
• litewski: (1.1) kulinarinis
• łaciński: (1.1) culinarius
• łotewski: (1.1) kulinārs
• niemiecki: (1.1) kulinarisch
• norweski (bokmål): (1.1) kulinarisk
• norweski (nynorsk): (1.1) kulinarisk
• rosyjski: (1.1) кулинарный
• słowacki: (1.1) kulinársky, kuchársky
• słoweński: (1.1) kulinaričen
• szwedzki: (1.1) kulinarisk
• turecki: (1.1) aşçılık
• ukraiński: (1.1) кулінарний
• włoski: (1.1) culinario

źródła: