[go: up one dir, main page]

ktoś krzyczy (1.2)
 
dziecko krzyczy (1.3)
wymowa:
IPA[ˈkʃɨt͡ʃɛt͡ɕ], AS[kšyčeć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) mówić lub wołać bardzo głośno
(1.2) wydawać głośny, nieartykułowany dźwięk, np. z radości, na skutek zadania bólu
(1.3) o niemowlęciu: płakać
(1.4) przen. dawać zauważyć się jaskrawością, kontrastem
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIIb
przykłady:
(1.1) Kobieta krzyczała, gdy próbowano okraść.
(1.2) Podczas szczepienia Jacuś zawsze bardzo krzyczy i wyrywa się.
(1.4) Nagłówki porannych gazet krzyczą dziś o rosyjskiej interwencji militarnej.
składnia:
(1.1) krzyczeć do + D. • krzyczeć + B.
(1.2) krzyczeć z + D.
kolokacje:
(1.1) krzyczeć na kogoś / coś • krzyczeć coś
synonimy:
(1.1) wrzeszczeć, drzeć się, drzeć japę; wulg. drzeć mordę, drzeć ryja
(1.2) wrzeszczeć, drzeć się
(1.3) płakać, wrzeszczeć, drzeć się
(1.4) rzucać się w oczy
antonimy:
(1.1) milczeć
hiperonimy:
(1.1) mówić
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krzyk m, krzykliwość ż, krzykacz m, krzykaczka ż, pokrzyk m, krzyczek m, krzykun m, Krzyki nmos, wykrzyknik mrz, wykrzyknienie n, krzyczenie n, krzyknięcie n, pokrzyczenie n, nakrzyczenie n, pokrzykiwanie n, skrzyknięcie n, skrzykiwanie n, wykrzyknięcie n, wykrzykiwanie n
czas. krzyknąć dk., pokrzyczeć dk., nakrzyczeć dk., pokrzykiwać ndk., skrzyknąć dk., skrzykiwać ndk., wykrzyknąć dk., wykrzykiwać ndk.
przym. krzykliwy
przysł. krzykliwie
związki frazeologiczne:
krzyczeć wielkim głosemkrzyczeć jak Żydzi w bóżnicy / krzyczeć jak w bóżnicykrzyczeć, jakby się miał Żyd urodzićkrzyczeć jak potępieniecnajpierw klęczy, prosi, szlocha, potem krzyczy: dość, wynocha!krzyczeć wniebogłosykrzyczy jak gdyby go diabeł opętałkrzyczeć na całe gardłokto często krzyczy, tego nikt nie słucha
etymologia:
(1.1-3) prasł. *kričati
(1.4) od: (1.1-3)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: