finka

 

wymowa:

​^?/i, IPA: [ˈfʲĩnka], AS: [fʹĩnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. nóż fiński używany zwykle przez harcerzy i turystów; zob. też finka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	finka	finki
dopełniacz	finki	finek
celownik	fince	finkom
biernik	finkę	finki
narzędnik	finką	finkami
miejscownik	fince	finkach
wołacz	finko	finki

przykłady:

(1.1) Otworzyłem konserwę finką.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Finka ż, Fin mos, fińskość ż, fiński mrz

przym. fiński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sheath knife
• białoruski: (1.1) фінка ż
• fiński: (1.1) puukko
• rosyjski: (1.1) финка ż
• ukraiński: (1.1) фінка ż

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. ptak z rodziny łuszczaków (Fringillidae^[1])

odmiana:

lp fink|a, ~u, ~u, ~u (~an, ~una, ~unni, ~unnar); lm ~ur, ~ur, ~um, ~a lub ~na (~urnar, ~urnar, ~unum, ~anna lub ~nanna)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) barrfinka • bókfinka • þistilfinka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

 

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pot. areszt, paka, pudło, kić, mamer

(1.2) kryty wagon bagażowy

czasownik przechodni

(2.1) pot. wsadzić do paki, zamknąć do kicia

odmiana:

(1) lp en finka, finkan; lm finkor, finkorna

(2.1) att finka, finkar, finkade, finkat, finka!, pres. part. finkande, perf. part. finkad

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) polisarrest, arrest, häkte, fängelse, fängelsecell, kurra, bur

(1.2) täckt godsvagn, godsfinka

(2.1) arrestera, häkta, bura in, sy in

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(2.1) rzecz. finkande, finkning

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: